https://www.gtreview.com/news/asia/bcc-loses-appeal-over-denied-payout-to-trade-finance-lender/

https://archive.is/lUcLu

BCC loses appeal over denied payout to trade finance lender

Trade credit insurer Bond and Credit Company (BCC) has lost an appeal against an Australian judge’s decision forcing it to pay A$7.2mn (US$4.9mn) to a trade financier, after refusing to pay out on a policy covering deals with since-defunct trader Phoenix Commodities.

Two out of a panel of three New South Wales Court of Appeal judges found on February 20 that Phoenix’s inability to repay funds advanced to it by Sydney-headquartered Thera Agri Capital under a trade finance agreement constituted an “insured loss” under the insurance policy provided by BCC.

The ruling affirms a May 2022 decision by a New South Wales Supreme Court judge, who found the policy should be honoured despite significant variations between the documentation underpinning the deal and how it was carried out in practice.

In 2019, Thera provided financing for Dubai-based Phoenix to purchase agricultural commodities from two traders, but it was later discovered that no such purchases took place and the funds were disseminated within the Phoenix group.

BCC, a Tokio Marine subsidiary which is separately facing a raft of other lawsuits following the collapse of commodities traders in Asia and the Middle East, was sued by Thera in October 2020 after rejecting the financier’s initial claim.

Following hearings in which it emerged that some of the transactions financed by Thera were – unbeknownst to the financier – “shams” underpinned by faked or missing documentation, BCC was ordered to pay A$7.2mn to Thera, a ruling it then appealed.

The legal wrangle in Sydney highlighted the ongoing global fallout from the April 2020 demise of Phoenix, a sprawling conglomerate which reportedly owed more than US$1bn to creditors when it was said to have been sunk by hedging transactions that went awry.

The decision may embolden other financiers turning to courts to enforce trade credit claims filed with BCC and other insurers following the market volatility in 2020, which saw several traders collapse, some amid allegations of fraud. BCC is also embroiled in ongoing court battles stemming from the collapse of supply chain finance provider Greensill.

Two out of three

Much like in the original Supreme Court decision, much of the appellate judges’ attention focused on the definitions contained in the insurance policy – brokered by Ed Broking’s Singapore branch – particularly whether the existence of an “advance payment” mean that Phoenix’s debt obligation and its role as guarantor were not engaged.

“The loss that the insured suffered by reason of its inability to enforce the counterparty’s [Phoenix’s] contractual obligation to pay the purchase price… was a loss against which the insured was covered by the policy,” Justice Robert Macfarlan found.

Similarly, Justice Richard Weeks White found that whatever the definition of “advanced payment”, “the [insurance] policy is engaged because the guarantor failed to honour its obligation to repay the payment advanced to [Phoenix] by Thera in accordance with the trade finance agreement as it was implemented in accordance with the proposal”.

Both judges also agreed with the Supreme Court that the policy was not voided because of the existence of sham contracts between Phoenix and the commodities traders it was purportedly buying agricultural commodities from.

Justice Macfarlan found: “It is not in my view significant that, without the knowledge of the insured, [Phoenix] created, or was a party to the creation of, false or sham documents purporting to record [Phoenix]’s acquisition of goods from third parties. In particular this did not affect the validity or enforceability by the insured of its contracts” with Phoenix.

In contrast the dissenting judge, Justice John Basten, said the court should quash the Supreme Court’s earlier decision in favour of Thera.

He found that because the transactions Thera and Phoenix ultimately undertook deviated widely from the structure envisaged in the documents provided to BCC, the “obligation upon which Phoenix defaulted was not an obligation created in accordance with the master agreement and therefore the default was not one to which the policy responded”.

BCC declined to comment on the Court of Appeal judgement. A spokesperson for Thera tells GTR the company “is satisfied with and unsurprised by the dismissal of the BCC appeal”.

ഡോളർ ചിഹ്നം എവിടെ നിന്ന് വന്നു? എന്തിനാണ് അതിനെ ഡോളർ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്?

 

ഡോളർ ചിഹ്നം എവിടെ നിന്ന് വന്നു? എന്തിനാണ് അതിനെ ഡോളർ എന്ന് വിളിക്കുന്നത്?

വിശുദ്ധ റോമൻ ചക്രവർത്തി ചാൾസ് അഞ്ചാമൻ, ഹെർക്കുലീസിന്റെ പന്ത്രണ്ട് തൊഴിലാളികൾ, ചില തിരക്കേറിയ കണക്കുകൾ, ബൊഹീമിയയിലെ ഒരു വെള്ളി ഖനി എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്ന ഒരു നിഗൂഢതയാണിത്.

ഡോളർ ചിഹ്നത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു സിദ്ധാന്തം അത് തിടുക്കത്തിലുള്ള ബുക്ക് കീപ്പിംഗിൽ നിന്നാണ് വരുന്നത് എന്നതാണ്.  ഒലിവർ പൊള്ളോക്ക് എന്ന ഐറിഷ് വ്യാപാരിയുടെ 1778-ലെ അക്കൗണ്ടുകളിൽ, ആധുനിക ഡോളർ ചിഹ്നത്തിന് സമാനമായ ഒന്ന് സൃഷ്ടിക്കാൻ, പിയുടെ വക്രം ഉപേക്ഷിച്ച്, എസ്-ന് മുകളിൽ പി എഴുതുന്നു.

അല്ലെങ്കിൽ 1516-ൽ സ്പെയിനിലെ രാജാവായി മാറിയ വിശുദ്ധ റോമൻ ചക്രവർത്തിയായ ചാൾസ് അഞ്ചാമനുമായി ഇതിന് എന്തെങ്കിലും ബന്ധമുണ്ടാകാം.

സ്പെയിനിലെ രാജാവെന്ന നിലയിൽ ഹെർക്കുലീസിന്റെ തൂണുകൾ അദ്ദേഹം തന്റെ അങ്കിയിൽ ഉൾപ്പെടുത്തി - അന്നുമുതൽ അവർ സ്പാനിഷ് ദേശീയ അങ്കിയുടെ ഭാഗമാണ്.

എന്നാൽ മറ്റൊരു സാധ്യതയുണ്ട്. സ്പാനിഷ് പെസോ സൃഷ്ടിക്കാൻ ഉപയോഗിച്ച വെള്ളിയുടെ ഭൂരിഭാഗവും ബൊളീവിയൻ പട്ടണമായ പൊട്ടോസിയിൽ ഖനനം ചെയ്തു.

പൊട്ടോസിയിൽ നിർമ്മിച്ച നാണയങ്ങളിൽ മുദ്രണം ചെയ്തിരിക്കുന്ന അടയാളം PTSI എന്ന അക്ഷരങ്ങളായിരുന്നു. ഇതും ഡോളർ ചിഹ്നവുമായി വ്യക്തമായ സാമ്യം പുലർത്തുന്നു.

ഡച്ച് വ്യാപാരികൾ വടക്കേ അമേരിക്കയിൽ വളരെ സജീവമായിരുന്നു, അവരുടെ "ഡാൽഡറുകൾ" ഇംഗ്ലീഷ് സംസാരിക്കുന്നവർക്ക് ഡോളർ എന്ന് അറിയപ്പെട്ടു.

rijksdaalder ഉം പെസോയും തമ്മിലുള്ള സാമ്യം കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ - രണ്ടും വലിയ വെള്ളി നാണയങ്ങളായിരുന്നു - പെസോയെ സ്പാനിഷ് ഡോളർ എന്ന് വിളിക്കുന്നു.

*ചരിത്രം, പുരാണങ്ങൾ, ഭാഷ, സാങ്കേതികവിദ്യ - എല്ലാം ഏറ്റവും സാധാരണമായ കാര്യങ്ങളിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു*

ആശ്രയം - https://pingthread.com/thread/1620321059005411328 

Nehru’s speech on January 30, 1948

 

Friends and Comrades,

The light has gone out of our lives and there is darkness everywhere. I do not know what to tell you and how to say it. Our beloved leader, Bapu as we called him, the Father of the Nation, is no more. Perhaps I am wrong to say that. Nevertheless, we will never see him again as we have seen him for these many years. We will not run to him for advice and seek solace from him, and that is a terrible blow, not to me only, but to millions and millions in this country. And it is a little difficult to soften the blow by any other advice that I or anyone else can give you.

The light has gone out, I said, and yet I was wrong. For the light that shone in this country was no ordinary light. The light that has illumined this country for these many years will illumine this country for many more years, and a thousand years later, that light will be seen in this country and the world will see it and it will give solace to innumerable hearts. For that light represented something more than the immediate past, it represented the living, the eternal truths, reminding us of the right path, drawing us from error, taking this ancient country to freedom.

All this has happened when there was so much more for him to do. We could never think that he was unnecessary or that he had done his task. But now, particularly, when we are faced with so many difficulties, his not being with us is a blow most terrible to bear.

A madman has put an end to his life, for I can only call him mad who did it, and yet there has been enough of poison spread in this country during the past years and months, and this poison has had an effect on people’s minds. We must face this poison, we must root out this poison, and we must face all the perils that encompass us, and face them not madly or badly, but rather in the way that our beloved teacher taught us to face them.

The first thing to remember now is that none of us dare misbehave because he is angry. We have to behave like strong and determined people, determined to face all the perils that surround us, determined to carry out the mandate that our great teacher and our great leader has given us, remembering always that if, as I believe, his spirit looks upon us and sees us, nothing would displease his soul so much as to see that we have indulged in any small behaviour or any violence.

So, we must not do that. But that does not mean that we should be weak, but rather that we should, in strength and in unity, face all the troubles that are in front of us. We must hold together, and all our petty troubles and difficulties and conflicts must be ended in the face of this great disaster. A great disaster is a symbol to us to remember all the big things of life and forget the small things of which we have thought too much. In his death he has reminded us of the big things of life, the living truth, and if we remember that, then it will be well with India…

It was proposed by some friends that Mahatmaji’s body should be embalmed for a few days to enable millions of people to pay their last homage to him. But it was his wish, repeatedly expressed, that no such thing should happen, that this should not be done, that he was entirely opposed to any embalming of his body, and so we decided that we must follow his wishes in this matter, however much others might have wished otherwise

Devil’s dung or dinner delight? The story behind hing, one of India’s most divisive ingredients

 

An appetizer or an abhorrent? A medicine or a pesticide?

Asafoetida sounds innocent enough – it’s a wild fennel plant native to Afghanistan, Iran and Uzbekistan.

The resin from its roots is used in Indian cooking – usually after it’s ground into powder and mixed with flour. To say it has a powerful smell would be an understatement. In fact, its scent is so pungent it might just be the most divisive ingredient in the country.

‘Asa’ means gum in Persian, and ‘foetida’ means stinky in Latin. But in India, it’s just called hing.

If you accidentally get hing on your hands, it lingers no matter how many times you wash them. Put an unadulterated pinch on your tongue, and your mouth will start burning.

At the Khari Baoli market in old Delhi, for instance, hing even manages to ‘out-smell’ all the other spices.

“Hing is the mother of all base notes of Indian cooking,” say Siddharth Talwar and Rhea Rosalind Ramji, co-founders of The School of Showbiz Chefs.

കായം

- ശരീരം, അന്നപാനാദികൊണ്ട് വർദ്ധിക്കുന്നത് എന്നർത്ഥം

- ഒരങ്ങാടി മരുന്ന്, ഒരു പശ

‘സഹസ്രവേധീജതുകം

ബാല്ഹികംഹിംഗുരാമഠം’

— അമരം

- പെരുങ്കായം സോമനാദികായം ഇങ്ങനെ രണ്ടു വിധമുണ്ടു്. കറിക്കായം പാകത്തിൽ എരിവും ഉഷ്ണവും തീഷ്ണവുമാണ്. മലത്തെ തടയും. രുചികരമാണ്. ലഘുവും പിത്തവർദ്ധനവും പാചനവും ദീപനവും ആകുന്നു. കഫം, വാതം, കൃമി, ഗുന്മം, വസ്തിയിങ്കലെ നോവ്, ഹൃദ്രോഹം, പ്ലീഹ, അർശസ്സ്, ആനാഹം, മനോദരം, ശ്വാസം, അജീർണ്ണം, വിഷം, വീക്കം, ശൂല, കഫവാതം ഇവയെ ശമിപ്പിക്കും. പെരുങ്കായം മരത്തിന്റെ കറയാണു്. കായത്തിന്റെ ഗന്ധം ഉൽക്കടമാകയാൽ ഈ പേർ വന്നു. കായം ഗുണങ്ങൾ കൊണ്ടു അരക്കിനോടു തുല്യമാകുന്നു. കായത്തിനു ഹിംഗു എന്നു സംസ്കൃതം. പെരുങ്കായത്തിനു അഗൂഢഗന്ധം എന്നു പേർ. തീയിൽ വെച്ചു പഴുപ്പിച്ച ലോഹപാത്രത്തിൽ നെയ് ചേർത്തു കായം പൊരിക്കണം. അല്പം ചെമന്നുവരുമ്പോൾ വാങ്ങി പൊടിച്ചു യോഗങ്ങളിൽചേർക്കണം ഇതു പഞ്ചാബ് മുതലായ രാജ്യങ്ങളിൽ ഉണ്ടാകുന്ന ഒരു മരത്തിന്റെ കറയാണു. കായം ഉണ്ടാകുന്ന മരത്തിനു പര്യായങ്ങൾ – കാരവി, പൃഥ്വി, ബാഷ്പിക, കബരി, പൃഥു.

[ശ്രീകണ്ഠേശ്വരം പദ്മനാഭപിള്ള രചിച്ച ശബ്ദതാരാവലി]

“It bridged the gap of flavors of onion and garlic that were prohibited due to religious beliefs in the largely vegetarian Indian communities such as Jain, Marwari and Gujarati. Despite the culinary diversity of India, hing is a constant.”

Jains, for example, eschew onion, garlic and ginger in addition to not eating meat.

Ramji admits that the smell can be a challenge: Raw hing has been compared to rotten cabbage. It’s even been given the nickname “devil’s dung.”

But a small amount goes a long way. Talwar advises that you put a miniscule amount of hing into hot oil.

Most people buy a powdered version that is mixed in with rice or wheat flour. However, more adventurous cooks will buy the solid crystal form, which looks like rock salt.

Some scholars credit Alexander the Great for first bringing hing to India.

“The popular theory is that Alexander’s army encountered asafoetida in the Hindu Kush mountains and mistook it for the rare silphium plant, which has similar characteristics to asafoetida,” explains culinary historian Dr. Ashish Chopra.

“They painstakingly carried the plant with them to India … only to find out later that it wasn’t what they (expected). Nevertheless, Indians have had their encounter with hing now; it came, it saw, and it stayed.”

The professor adds that hing was used in some Greco-Roman cooking but didn’t last long. These days, it’s mostly absent from Western food, with one notable exception: Worcestershire sauce.

But as global food patterns and appetites change, some chefs are trying to remake their recipes by skipping onion and garlic in favor of asafetida.

According to Talwar, “hing can enhance the umami taste sensation essential for stews and stocks.”

“The concept of umami was first introduced by Japanese food experts, but is now the fifth base note in gastronomy after sweet, bitter, sour and salty.”

American company Burlap & Barrel even sells a Wild Hing blend made with turmeric, marketed toward people with garlic sensitivity or those following a low FODMAP diet.

But the flavor isn’t the only reason you find jars of the proverbial genie on many spice racks of the world. According to the National Library of Medicine, asafoetida has been used as a cough expectorant, an anti-spasmodic and to kill parasites or worms. Some tout it as an effective Ayurvedic remedy for stomach gas.

Furthermore, not everyone has purchased hing for the purpose of eating it.

African and Jamaican people sometimes wore amulets of asafoetida, believing it could repel demons. In 1918, in the US, some people wore sachets or bags containing asafoetida to ward off the Spanish flu.

These days, its repulsive properties are put to better use as a pesticide in organic farming.

Surprisingly, even though India is the world’s highest consumer of asafoetida, it had never been grown in the country until recently.

About two years ago, in the cold desert side of the Himalayan region, farmers announced they were trying to cultivate their own hing.

The process of growing asafoetida can be slow. But if India manages to cultivate its own, that might mean saving some $100 million per year importing the product itself.

And, perhaps more importantly, Indians could have a favorite flavor that is wholly from India.

https://edition.cnn.com/travel/article/hing-indian-food-intl-hnk/index.html

Shalbha Sarda

അരവിന്ദന്റെ വരയിൽ അനശ്വരനായ ശബരിനാഥ്‌

 ശബരിനാഥ്‌ (ഇടത്തേയറ്റം) അരവിന്ദനും മറ്റു സുഹൃത്തുക്കൾക്കുമൊപ്പം 

കൊച്ചി 

 പ്രതിഭാധനനായ ചിത്രകാരനും കാർട്ടൂണിസ്‌റ്റും ആയിരുന്നിട്ടും മാതൃഭൂമി ആഴ്‌ചപ്പതിപ്പിലൂടെ ജനപ്രീതി നേടിയ ‘ചെറിയ മനുഷ്യരും വലിയ ലോകവും’ കാർട്ടൂൺ പരമ്പരയിലെ രാമുവായാണ്‌ ശബരിനാഥ്‌ അറിയപ്പെട്ടത്‌. ജി അരവിന്ദൻ അനശ്വരമാക്കിയ രാമുവുമായി ശബരിനാഥിനുണ്ടായിരുന്ന രൂപ–-ഭാവ സാമ്യം അത്രയേറെയായിരുന്നു. ഇരുവരും അയൽക്കാരും സഹപാഠികളും ആത്മബന്ധുക്കളുമായിരിക്കെ ശബരിനാഥിന്റെ അറിവോടും സമ്മതത്തോടുംകൂടിയാണ്‌ അതേ പ്രതിഛായയിൽ അരവിന്ദൻ രാമുവിനെ സൃഷ്‌ടിച്ചത്‌. കുരുവിക്കൂടുപോലുള്ള മുടിയും കൂർത്തതാടിയുള്ള മുഖവും മാത്രമായിരുന്നില്ല ശബരിനാഥിൽനിന്ന്‌ അരവിന്ദൻ രാമുവിലേക്ക്‌ സംക്രമിപ്പിച്ചത്‌. 

തിരുനക്കര വെടിവട്ടത്തിൽ അരവിന്ദൻ ഉൾപ്പെടെ യുവസംഘം കണ്ടതും പറഞ്ഞതും ആശങ്കപ്പെട്ടതുമെല്ലാം കടന്നുകൂടി. രാമുവിന്റെ ഇടത്തരം കുടുംബത്തിലെ ആകുലതകൾക്കൊപ്പം അക്കാലത്തിന്റെ പൊങ്ങച്ചങ്ങൾ, രാഷ്‌ട്രീയം, സിനിമ, സംഗീതം ഒക്കെ വന്നുപോയി. അരവിന്ദനും ശബരിനാഥും ട്യൂട്ടോറിയൽ കോളേജ്‌ അധ്യാപകരായിരുന്ന കാലത്തെ ഓർത്താകണം, നീയൊരു ചെറിയ റിട്ടയേർഡ്‌ പ്രൊഫസറാണെന്ന്‌ കേൾക്കുന്നല്ലോ എന്ന്‌ കാർട്ടൂണിൽ ഒരിടത്ത്‌ രാമുവിനോട്‌ സുഹൃത്ത്‌ പറയുന്നു. അതിനോട്‌, ‘ലോർക എവിടെയോ ഓന്തിനെ ഒരുതുള്ളി മുതല എന്ന്‌ വിശേഷിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്‌’ എന്നാണ്‌ അരവിന്ദന്റെ ആത്മഛായയുള്ള ഗുരുജിയുടെ പ്രതിവചനം. അരവിന്ദനും ശബരിനാഥും ഉൾപ്പെട്ട വലിയ ലോകത്തുനിന്ന്‌ അത്തരം എത്രയോ സന്ദർഭങ്ങൾ 13 വർഷം ആഴ്‌ചപ്പതിപ്പിൽ തുടർന്ന കാർട്ടൂൺ പരമ്പരയിൽ കണ്ടെടുക്കാം. 

ചെറിയ മനുഷ്യരും വലിയ ലോകവും കാർട്ടൂൺ 
പരമ്പരയിൽ ശബരിയുടെ ഛായയിൽ അരവിന്ദൻ 
വരച്ച രാമു 

താനും അരവിന്ദനും ചേർന്ന കൂടിയാലോചനയിലാണ്‌ അത്തരമൊരു കാർട്ടൂൺ പശ്‌ചാത്തലം രൂപപ്പെട്ടതെന്ന്‌ പിൽക്കാലത്ത്‌ ശബരിനാഥ്‌ വിശദീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. റബർ ബോർഡ്‌ ഉദ്യോഗസ്ഥനായി അരവിന്ദൻ കോതമംഗലത്ത്‌ ജോലി ചെയ്യുന്ന 1960 കാലത്താണത്‌. ശബരിയുടെ അഭിപ്രായത്തിൽ, കാർട്ടൂണിൽ കണ്ടവരെല്ലാം ചുറ്റുമുള്ളവരുടെ പ്രതിഛായയുള്ളവരാണ്‌. തന്റെ സഹോദരൻ എൻ ഗോപാലകൃഷ്‌ണനും സഹപാഠി ഡോ. ഗോപിയും ചേർന്നതാണ്‌ കാർട്ടൂണിലെ ഗോപി. ഡോ. ഗോപിയുടെ ഭാര്യയായിരുന്ന മധ്യപ്രദേശുകാരിയാണ്‌ അപൊർണ എന്ന ബംഗാളി. നാട്ടിൽ കച്ചവടം നടത്തിയിരുന്ന മുഹമ്മദാണ്‌ അബുവായത്‌. കോട്ടയംകാരനായ ശബരിനാഥ്‌ ഫാക്‌ടിൽ കൊമേഴ്‌സ്യൽ ആർട്ടിസ്‌റ്റായാണ്‌ കൊച്ചിയിലെത്തിയത്‌. തോഷിബ ആനന്ദിൽ ഉദ്യോഗസ്ഥയായിരുന്ന സരോജത്തെ വിവാഹം കഴിച്ച്‌ ഏലൂരിൽ താമസമാക്കി. പിന്നീട്‌ ആലുവയിലും ഒടുവിൽ തൃക്കാക്കരയിലും താമസിക്കുമ്പോൾ പഴയ കുരുവിക്കൂട്‌ തലമുടിയുടെയും കൂർത്ത താടിയുള്ള മുഖത്തിന്റെയും സ്ഥാനത്ത്‌ തോളൊപ്പം നീണ്ട തലമുടിയും നരച്ച ഊശാൻ താടിയുമായി. എന്നിട്ടും, തിരുനക്കര മാതൃകയിൽ തൃക്കാക്കരയിൽ രൂപപ്പെട്ട സായാഹ്ന വെടിവട്ടത്തിൽ പലരും പഴയ രാമുവിനെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

butterflies can be distinctly diabolical - The Hindu

https://www.thehindu.com/sci-tech/energy-and-environment/butterflies-can-be-distinctly-diabolical/article65647042.ece Sunil Rajagopal 7 min read butterflies can be distinctly diabolical The air is tepid, almost syrupy, laden with the heaviness of old trees breathing. It has the odour of dank mud, decaying wood and things growing. There is something primal, vital about the rainforest that will not leave your nostrils. ALSO READ A home to rich and diverse butterfly population Forests can be unnervingly silent. Not so today, at Assam’s Dihing Patkai National Park. The gloom is permeated with the cacophony of buzzing cicadas, croaking frogs, screaming hornbills, scurrying mammals, breaking twigs, whispering wings, and the drum of ants’ feet marching through leaf litter. Even the trees throb with sound if you put your ears to their bole. And behind it all, the steady patter of an incessant drizzle. The noise spirals upward, dashes against the impenetrable canopy and tumbles back to earth. 0 seconds of 3 minutes, 19 seconds, Volume 0% Watch | The surprising feeding habits of butterflies The towering trunks and massive buttressed roots make me feel fleeting, inconsequential. There are things to learn here. We think of trees as rooted beings but they travel, sometimes far from where they were born. Some live forever. They can eat light, for god’s sake! Built of light But even here are patches of open clearings of silent grass and ponds. Here, light surges in and something otherworldly reveals itself. Floating, wings outstretched, in a rain-dotted pond is a great hornbill. Its massive yellow casque and bill like an overturned country boat. And riding on a fallen giant, gently sipping its life juices, is a silent swarm of exquisite vampires: butterflies. A common leopard A common leopard | Photo Credit: Getty Images We tend to think of butterflies as ethereal creatures built of light. Cultural symbols of everything from grace and love to inspirational transformation. Capable of no harm, and feeding on just that purest of foods, nectar. But they have a dark side that we do not often comprehend. A side that would not make it to children’s colouring books. Blood, sweat and tears Think of it. If concentrated sugar water was all you drank, wouldn’t you be short of the multitude of chemicals needed to keep a life running? And their only form of intake is sipping moisture through a long proboscis. So, butterflies actively seek out moist surfaces rich in salts, sugar, sodium and amino acids: wet mud, rotting fruits, dead animals, excrement, and even blood, sweat, and tears. A behaviour commonly called puddling. In fact, they are most partial to urine on moist mud. They totter around unsteadily because they are selecting an ideal spot: a butterfly has its taste receptors on its feet. Alcohols are also imbibed from rotting fruit. They might be flying around drunk for all we know. In wet forests, mixed flocks can be seen on wet patches of earth or near stream beds. They are also often the first to arrive on corpses. There are some species that have evolved to feed on the juices of decomposing animals with special adaptations to detect carrion from surprisingly long distances. Literally, eaters of the dead, like vultures. If you look closely enough, you will also notice that the critters release small jets of clear liquid regularly while feeding. Their digestive systems are tiny and process the fluids rapidly, so the poo (mostly pure water) has to be removed continuously to keep them light enough for flight. So the next time a butterfly alights on you and not the person next to you, remember that you are not the Chosen One. You just sweat more and are smellier. It is tasting you. Winged fights Butterflies can be aggressive with each other. It is common to see males chasing females and being rebuffed. One species may drive another off a tasty bloom, even engaging in wing-buffeting dog fights. Those powdery delicate wings are serious weapons in such contests. Many are toxic as an evolutionary mechanism, usually because they feed on toxic plants. Like those in the family Danaine, that are closely associated with toxic milkweed plants. Most milkweed butterflies, like the tigers, are gaudily coloured, advertising their toxicity. And there are others, non-toxic, who mimic them for protection. A blue spotted crow A blue spotted crow | Photo Credit: SUNIL RAJAGOPAL It has only recently been revealed to science that some male milkweed butterflies will attack caterpillars of other milkweed species to obtain supplementary chemicals, crucial pheromones that help attract females. The butterflies attack and scratch the toxic caterpillars with claws on their feet and drink their juices. A new term ‘kleptopharmacology’ was coined to explain this behaviour. They have been observed feeding on dead, injured and live caterpillars. It is not yet clear whether these attacks are fatal for caterpillars. Would that make them not just thieves, but possibly murderers and cannibals? Wings down in Delhi The Big Butterfly Month — a nationwide citizen science survey — this year in Delhi recorded the lowest count since the exercise began in 2017: just 67 species were recorded, confounding scientists. Some experts attributed this decrease to a prolonged heat-wave over the summer, and a long, dry spell in August and September. In 2017, 2020 and 2021, for instance, more than 70 species of butterflies were recorded. Rajesh Chaudhary, associate professor, department of biomedical sciences at Acharya Narendra Dev College, University of Delhi, pointed out that during the previous two years of COVID-19 restrictions, when human activity was limited, rare butterflies were encountered more often. “Human activity has become one of the main factors impacting butterfly populations and species composition in Delhi. Due to extensive plantation of certain types of plants and trees, some species of butterflies, like the common jay and plains cupid, have become more common over the last few decades,” says Chaudhary. Meanwhile, the dark cerulean and common lineblue, which had been spotted only rarely over the last four decades, are now being sighted more frequently. — Rohan Premkumar On the topic of heinous crimes by badly-behaved males, the zebra longwings of southern U.S. are notorious. They are toxic, their caterpillars are cannibalistic and that is not even their worst trait. The pupa is the stage when the butterfly is in its chrysalis, somewhere between caterpillar and adult. When a female zebra longwing is nearly ready to exit her chrysalis, the pupa is set upon by a swarm of jostling over-eager males. The strongest often rips in to the chrysalis with his claws and mates with the yet to emerge female. Scientists often magnanimously call this pupal mating, but there are far worse words we know to name such behaviour. Liquid mush How does a caterpillar turn into a butterfly? It eats and eats and keeps growing until one day it stops. It finds itself a safe, quiet spot to hang out and then packs itself into a silken blanket and a firmer chrysalis shroud. And then, everything goes quiet. What happens inside is akin to death. The caterpillars shrivel; their insides dissolve into a liquid mush. Most of their cells die. But some adult cells survive. And voila, we have a brilliant adult butterfly. Does the butterfly remember the caterpillar since most of the ‘caterpillar cells’ dissolved? We stop for a coral red snake’s tail sticking out of a bush. Probably dropped by a crested serpent eagle that whooshed by. Dead, slightly bruised. And butterflies are beginning to gather like elegant undertakers that have come to usher the creature’s soul away to the other world. The author is a writer and birder based in Guwahati. Watch | The surprising feeding habits of butterflies on magazine.thehindu.com

A first look at the new data protection Bill - The Hindu

https://www.thehindu.com/sci-tech/technology/a-first-look-at-the-new-data-protection-bill/article66162209.ece Trishee Goyal 9 min read A first look at the new data protection Bill The story so far: The latest draft of the data protection law — the Digital Personal Data Protection Bill, 2022 (DPDP Bill, 2022) — has now been made open for public comments and the government is expected to introduce the Bill in Parliament in the budget session of 2023. Is this the first draft? This is the fourth iteration of a data protection law in India. The first draft of the law — the Personal Data Protection Bill, 2018, was proposed by the Justice Srikrishna Committee set up by the Ministry of Electronics and Information Technology (MeitY) with the mandate of setting out a data protection law for India. The government made revisions to this draft and introduced it as the Personal Data Protection Bill, 2019 (PDP Bill, 2019) in the Lok Sabha in 2019. On the same day, the Lok Sabha passed a motion to refer the PDP Bill, 2019 to a joint committee of both the Houses of Parliament. Due to delays caused by the pandemic, the Joint Committee on the PDP Bill, 2019 (JPC) submitted its report on the Bill after two years in December, 2021. The report was accompanied by a new draft bill, namely, the Data Protection Bill, 2021 that incorporated the recommendations of the JPC. However, in August 2022, citing the report of the JPC and the “extensive changes” that the JPC had made to the 2019 Bill, the government withdrew the PDP Bill. Why have there been so many revisions and changes? Constant interactions with digital devices have led to unprecedented amounts of personal data being generated round the clock by users (data principals). When coupled with the computational power available today with companies (data fiduciaries), this data can be processed in ways that increasingly impair the autonomy, self-determination, freedom of choice and privacy of the data principal. Also Read | Explained | Does data protection Bill have safeguards on privacy? The current legal framework for privacy enshrined in the Information Technology Rules, 2011 (IT Rules, 2011) is wholly inadequate to combat such harms to data principals, especially since the right to informational privacy has been upheld as a fundamental right by the Supreme Court ( K.S. Puttaswamy vs Union of India [2017]). It is inadequate on four levels; first, the extant framework is premised on privacy being a statutory right rather than a fundamental right and does not apply to processing of personal data by the government; second, it has a limited understanding of the kinds of data to be protected; third, it places scant obligations on the data fiduciaries which, moreover, can be overridden by contract and fourth, there are only minimal consequences for the data fiduciaries for the breach of these obligations. While the need to have an effective personal data protection regime is undisputed, India like other jurisdictions has struggled to come up with an optimum formulation for several reasons. First, while protecting the rights of the data principal, data protection laws need to ensure that the compliances for data fiduciaries are not so onerous as to make even legitimate processing impractical. Second, the challenge lies in finding an adequate balance between the right to privacy of data principals and reasonable exceptions, especially where government processing of personal data is concerned. Third, given the rate at which technology evolves, an optimum data protection law design needs to be future proof — it should not be unduly detailed and centred on providing solutions to contemporary concerns while ignoring problems that may emerge going forward. Fourth, the law needs to be designed for a framework of rights and remedies that is readily exercisable by data principals given their unequal bargaining power with respect to data fiduciaries. What is the scope of the present formulation of the Bill? The DPDP Bill, 2022 applies to all processing of personal data that is carried out digitally. This would include both personal data collected online and personal data collected offline but is digitised for processing. In effect, by being completely inapplicable to data processed manually, this provides for a somewhat lower degree of protection as the earlier drafts only excluded data processed manually specifically by “small entities” and not generally. Also Read |Draft data protection Bill uses ‘she’ and ‘her’ to refer to all individuals Furthermore, as far as the territorial application of the law is concerned, the Bill covers processing of personal data which is collected by data fiduciaries within the territory of India and which is processed to offer goods and services within India. The current phrasing, inadvertently, seems to exclude data processing by Indian data fiduciaries that collect and process personal data outside India, of data principals who are not located in India. This would impact statutory protections available for clients of Indian start-ups operating overseas, thereby impacting their competitiveness. This position further seems to be emphasised with the DPDP Bill, 2022 exempting application of most of its protections to personal data processing of non-residents of India by data fiduciaries in India. How well does the DPDP Bill, 2022 protect data principals? The bulwark of most data protection legislations consists of allowing maximum control to the data principal over their personal data. This happens by mandating a comprehensive notice to the data principal on different aspects of data processing based on which the data principal can provide explicit consent to such processing. While limited circumstances for non-consent based processing of personal data exists, it still gives the data principal the right to access, correct, delete etc their data. Concomitantly, the data fiduciary is placed, inter alia, with the obligation of data minimisation, which is to collect only such personal data as is required to fulfil the purpose of processing (collection limitation); process it only for the purposes stated and no more (purpose limitation) and to retain it in its servers only for so long as is required to fulfil the stated purpose (storage limitation). The current draft removes explicit reference to certain data protection principles such as collection limitation. This would allow a data fiduciary to collect any personal data consented to by the data principal. Making collection solely contingent on consent, ignores the fact that data principals often do not have the requisite know-how of what kind of personal data is relevant for a particular purpose. For example, a photo filter app may process data related to your location or information on your contacts even though it may not require such information to carry on its primary task of applying the filter. It also does away with the concept of “sensitive personal data”. Depending on the increased potential of harm that can result from unlawful processing of certain categories of personal data, most data protection legislations classify these categories as “sensitive personal data”. Illustratively, this includes biometric data, health data, genetic data etc. This personal data is afforded a higher degree of protection in terms of requiring explicit consent before processing and mandatory data protection impact assessments. By doing away with this distinction, the DPDP Bill, 2022 does away with these additional protections. Additionally, the Bill also reduces the information that a data fiduciary is required to provide to the data principal. While the previous iterations required considerable information in terms of the rights of the data principals, grievance redressal mechanism, retention period of information, source of information collected etc to be provided for the data principal, the current draft reduces the scope of this information to the personal data sought to be collected and the purpose of processing the data. While this may have been done in an attempt to simplify the notice and avoid information overload, there are other ways such as infographics, just-in-time notices etc that are being recommended by data protection authorities to ensure a comprehensive yet comprehensible notice. Moreover, the DPDP Bill, 2022 seems to suppose that a notice is only to be provided to take consent of the data principal. This is a limited understanding of the purpose of notice. A notice is also important for the data principal to exercise data protection rights such as the right to know what personal data is being processed by whom, whether that data needs correction or updation and also to request deletion of data that may not be relevant for the purpose of processing. These rights exist even in cases of non-consent based processing of data. As such, limiting notice to only consent based personal data processing would limit the scope for the exercise of these rights. The DPDP Bill, 2022 also introduces the concept of “deemed consent”. In effect, it bundles purposes of processing which were either exempt from consent based processing or were considered “reasonable purposes” for which personal data processing could be undertaken under the ground of “deemed consent”. However, there exist some concerns around this due to the vaguely worded grounds for processing such as “public interest” and the removal of additional safeguards for protection of data principals’ interests. An important addition to the right of data principals is that it recognises the right to post mortem privacy which was missing from the PDP Bill, 2019 but had been recommended by the JPC. The right to post mortem privacy would allow the data principal to nominate another individual in case of death or incapacity. The writer is a research fellow at the Centre for Applied Law and Technology Research, Vidhi Centre for legal policy (This is the first of a two-part series on the draft Digital Personal Data Protection Bill, 2022)

ജോലിക്കായുള്ള കുടിയേറ്റം - തിരിച്ചും മറിച്ചും

 

ഇത്തരം എഴുത്തുകൾ ശരിയാണ് എന്ന് തോന്നും - പക്ഷെ കൃത്യമായ കണക്കുകൾ വച്ച് നോക്കിയാൽ സ്ഥിതി മറ്റൊന്ന് ആകും.

ജോലി തേടി അന്യസ്ഥലത് പോകുന്നത് പുതിയ, വളരെയടുത്ത് തുടങ്ങിയ ഒരു കാര്യമല്ല.  ഭൂമിമുഴുവൻ മനുഷ്യൻ നിറഞ്ഞത് തന്നെ ഇത്തരം പുതിയമേച്ചിൽ പുറംതേടിയുള്ള കുടിയേറ്റം വഴിയാണ്. എല്ലാ രാജ്യങ്ങളിലേക്കും, എല്ലാരാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നും, ഒരു ഭൂഘണ്ടത്തിൽ നിന്നും മറ്റൊന്നിലേക്ക് ഇതുണ്ട്.

ഈ *രാജ്യം* എന്നത് മാത്രമാണ് ഈയിടെയായി ഉണ്ടായത്; ശരാശരി ഒരു 100 / 200 കൊല്ലമേയുള്ളൂ, ഈ രാജ്യാതിർത്തികൾക്ക് ! സ്വതന്ത്രമായി ജീവിതസന്ധാരണത്തിനുള്ള കുടിയേറ്റത്തിലായിരിന്നു, ആണ്, എന്നും മനുഷ്യർ.

ഇന്ത്യയിലേക്ക് ഐഫോൺ നിർമ്മിക്കാൻ ആപ്പിൾ കമ്പനി വരുന്നത് അവരുടെ രാജ്യത്തിലെ കുഴപ്പങ്ങൾ കാരണമാണോ ?  ഇന്ത്യ ഒട്ടാകെ മെട്രോ നിർമ്മിക്കാൻ ജപ്പാനും ഫ്രാൻസും മറ്റും കൊണ്ടുപിടിച്ചു ശ്രമിക്കുന്നത്, അതിന് വാരിക്കോരി കടംതരുന്നത് അവിടെയൊക്കെ മൊത്തം മെട്രോ ഉണ്ടാക്കിക്കഴിഞ്ഞിട്ടാണോ ?  ഈ പാവം ഇന്ത്യക്കാർ കൂലിവേലക്ക് പോയ രാജ്യങ്ങളിലെ വലിയ കമ്പനികൾ ഇന്ത്യൻ കമ്പനികളിൽ കോടാനുകോടി നിക്ഷേപിക്കുന്നത് അതാതു രാജ്യങ്ങളിൽ നിക്ഷേപിക്കാൻ പെറ്റിയ കമ്പനികൾ ഇല്ലാഞ്ഞിട്ടാണോ ? 

ഇന്ത്യക്കും അതുവഴി കേരളിത്തിന്റെയും മേൽചൊരിയുന്ന ഈ ആക്ഷേപങ്ങൾ ഈ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്ന സ്വപ്നരാജ്യങ്ങളിലും ധാരാളം.  അഴിമതി, പൊതുസൗകര്യ-സുരക്ഷാ പോരായ്മകൾ, തൊഴിലില്ലായ്മ, പണപ്പെരുപ്പം, രാഷ്ട്രീയ പ്രശ്നങ്ങൾ ....അങ്ങനെ എല്ലാപ്രശ്നങ്ങളും ഇവിടെങ്ങളിലുമൊക്കെ ഉണ്ട്.  താരതമ്യം കൊണ്ട്, ശതമാന കണക്കുക്കൾകൊണ്ട്, ആക്ഷേപംകൊണ്ട് എന്തിനെയും പർവ്വതംപോലെ  ഉയർത്താം, പാതാളംവരെ താഴ്ത്താം.

ഇന്നത്തെ ലോകം വിപണിയിൽ അധിഷ്ഠിതമായ, മുതലാളിത്ത സാമ്പത്തീക അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള ക്രമമാണ്.  ഇത് രാഷ്ട്രീയ അർത്ഥത്തിലല്ല; മറിച് സാമ്പത്തീക അർത്ഥത്തിൽ.  ഇതിൽ പ്രധാനം *"ലാഭമാണ്"* - മുതലിന്റെ, സ്വത്തിന്റെ, പണത്തിന്റെ ഏറ്റവും ഉയർന്ന വരുമാനം തേടിയുള്ള കുടിയേറ്റമാണ്.  എവിടെയാണോ ഏറ്റവുംകൂടുതൽ ലാഭം കിട്ടുക, എവിടെയാണോ ഏറ്റവുംകുറവ് നികുതിയും, നിയന്ത്രണവും ഉള്ളത് - അങ്ങോട്ടു ചേക്കേറുക.  ഇതാണ് നടക്കുന്നത്, ഇനിയും തുടരാൻ പോകുന്നത്.  

ആയതിനാൽ തൊഴിലെടുക്കാൻ കഴിവുള്ളവർ അവരുടെ മുതലായ തൊഴിൽശേഷി ഏറ്റവും കൂടുതൽ ലാഭം കിട്ടുന്ന, വരുമാനം കിട്ടുന്ന സ്ഥലത്, രാജ്യത്ത് പോയി ചെയ്യും ! നാളെ ഒരുപക്ഷെ ചന്ദ്രനിലോ ചൊവ്വയിലോ പോയിചെയ്യും.  ജനിച്ച സ്ഥലത്ത് എന്ത് തേനും പാലും ഒഴിക്കിയാലും ഇത് തുടരാം.  കാരണം അന്യരാജ്യത്ത് പോയി ജോലിയെടുക്കാത്തവരുള്ള ഒരു രാജ്യവുമില്ല, ഒരു രാജ്യവും അത് തടഞ്ഞിട്ടുമില്ല !  ഇനി തടയുകയുമില്ല.  നാം ഇപ്പോൾ ഒരു ഒറ്റ ആഗോളഗ്രാമത്തിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്.  

ബംഗാളി കേരളത്തിൽ വന്നാലും, മലയാളി മുംബൈയിൽ പോയാലും, അല്ല ഗൾഫിലോ യൂറോപ്പിലോ പോയാലും, കിഴക്കൻ യൂറോപ്പുക്കാർ വടക്കൻ യൂറോപ്പിലേക്ക് പോയാലും, തൊഴിലിനായുള്ള കുടിയേറ്റം ഇതുകൊണ്ടാണ്. യൂറോപ്യൻസ് അമേരിക്കയിലും, അമേരിക്കൻസ് ഓസ്‌ട്രേലിയയിലും, മറിച്ചും ജോലിതേടി പോകുന്നുണ്ടല്ലോ.  ഈ കുടിയേറ്റമാണ് അമേരിക്കയിലെ റെഡ് ഇന്ത്യൻസിനെ ഇല്ലാതാക്കിയത്; ഇതാണ് ഓസ്‌ട്രേലിയയിലെ അബോർജിൻസിനെ ഇല്ലാതാക്കിയത്; ചരിത്രം തിരഞ്ഞാൽ ഇതുതന്നെയാണ് നമ്മുടെ കേരളത്തിലെ ഗോത്രവർഗ്ഗക്കാരെ നാമാവശേഷമാക്കിയത് !  അങ്ങനെയാണ് ഇന്ത്യക്കാരനും മലയാളിയും അന്യരാജ്യങ്ങളിലെ കമ്പനി മേധാവികളും, രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കന്മാരുമൊക്കെ ആവുന്നത്.   

ഇതിനർത്ഥം ഇന്ത്യക്കും കേരളത്തിനും പ്രശ്നങ്ങൾ ഒന്നുമേയില്ല എന്നല്ല ! എല്ലാരാജ്യങ്ങൾക്കും അവരുടേതായ പ്രശ്നങ്ങളുണ്ട്, പരിഹാരനിർദേശങ്ങളുമുണ്ട്.  ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകൾ ഏറെയുണ്ട്.  എങ്കിലും മറ്റുപലരേക്കാളും മലയാളിക്ക് കുടിയേറ്റം നടത്താനും, പുതിയ ജീവിതമാർഗ്ഗങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും പ്രാപ്തരാക്കിയ ഒരു സംസ്കാരം, അന്യസംസ്‌കാര-മത-ഭാഷ വിഭാങ്ങളുമായി ഒത്തുപോകാൻ ഉള്ള നല്ലമനസ്സുണ്ടാക്കിയ നമ്മുടെ ചരിത്ര-പാരമ്പര്യം, അതിന്റെ മികവും ഇന്നത്തെ ലോകത്ത് അതിന്റെ ആവശ്യവും, കാണാതെ പോകരുത്; അത് ആക്ഷേപിച്ചു അവഹേളിച്ചു കളഞ്ഞുകുളിക്കരുത്.

നമ്മളാൽ കഴിവത് ചെയ്യാം - സ്‌കൂളുകൾ, സർക്കാർ സ്‌കൂളുകൾ, അവയെ എങ്ങനെ ആവശ്യമായ  മാറ്റങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി തയ്യാറാക്കാം എന്ന് നോക്കാം, ശ്രമിക്കാം.  എസ്സ്ആർവിയിൽ പ്രൈമറിതലം തൊട്ട് തുടങ്ങാം.  സ്വകാര്യ-സർക്കാർ-അന്താരാഷ്ട്ര ഏജൻസികളെ സഹകരിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് പുതിയൊരു യജ്ഞം ആരംഭിക്കാം.  കരഞ്ഞുതീർക്കുന്നത് കഴുതകൾ മാത്രമാണല്ലോ ?! 

എന്നാ പിന്നെ തുടങ്ങുകയല്ല ..................... പേരും വിലാസവും, ജീവിതകഥയുമൊക്കെ ശേഖരിക്കുന്നപോലെ ആശയങ്ങളും ചേർത്ത് ഒരു പരിപാടി തുടങ്ങാം; ഒത്തുരുമിച്ചു ശ്രമിക്കാം !  

-----------

UK യിൽ പഠനത്തിന് പോയ നാട്ടുകാരൻ പയ്യന് പാർട്ട്ടൈം ജോലി മക്ഡൊണാൾഡ്സിൽ വെയിറ്റർ...

നാട്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ ധനിക കുടുംബത്തിലെ കുട്ടി ബ്രിട്ടനിൽപ്പോയി പാത്രം കഴുകുന്നു..!! നാട്ടിൽ അവന്റെ വീട്ടിൽ മൂന്നോ നാലോ ജോലിക്കാരുണ്ടത്രേ..!!

ഇതുപോലെയാണ് ഇവിടെനിന്നും വിദേശത്തു പഠിക്കാൻ പോകുന്ന മിക്ക കുട്ടികളുടെ കാര്യവും...!!

മിക്ക കുടുംബങ്ങളിലെയും  നല്ല വിദ്യാഭ്യാസവും, ജീവിക്കാൻ മാർഗ്ഗവുമുള്ള  കുട്ടികൾ വിദേശത്തേക്ക് പോകുന്നു.. പോകുന്നത് പഠിക്കാനാണ്.. ഒപ്പം ജോലിയും ചെയ്യാം.. ഒന്നോ രണ്ടോ മണിക്കൂർ പഠനം... ബാക്കി സമയം ജോലി...  കൂടുതൽ കുട്ടികളും അവിടെ വല്ല KFC ഔട്ലെറ്റിലും പാത്രം കഴുക്കോ, വെയിറ്ററോ ഒക്കെയാണ്...!! ട്രക്ക് ഓടിച്ചു കാശുണ്ടാക്കും എന്ന് എന്റെ കുടുംബത്തിലെ കുട്ടികൾ പറയുമ്പോൾ എന്തോ നെഞ്ചിലൊരു പിടച്ചിൽ...!!

ദിവസം ഒരു മണിക്കൂർ പഠിക്കുന്ന മിക്ക കോഴ്‌സിനും വലിയ അംഗീകാരവുമൊന്നുമില്ല.. പഠിക്കാൻ പോകുന്നവർക്ക് കൂടുതലും കോഴ്‌സുകളെപ്പറ്റി ഒന്നുംതന്നെ അറിയില്ല... അവിടെ എത്തിപ്പെടുന്നതിനുള്ള  ഒരു മാർഗ്ഗം മാത്രമാണ് ഇത്തരം കോഴ്‌സുകൾ..!! കാശുണ്ടാക്കാൻ പാത്രം കഴുകൽ... ഡോക്ടർമാരും, എൻജിനീയർമാരും ഒക്കെ ചെയ്യുന്ന പണി ഇതുതന്നെ..!! 

ബ്രിട്ടനിലെ ഒരു യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ ജോലിചെയ്യുന്ന സുഹൃത്ത് പറഞ്ഞത് "ദിവസം തോറും ഇന്ത്യയിൽനിന്നും ആയിരക്കണക്കിന്    അപേക്ഷകൾ ആ യൂണിവേഴ്സിറ്റിയിൽ മാത്രം കിട്ടുന്നുണ്ട്.. കൂടുതലും മലയാളികയുടേതാണ്.. കൂടുതൽപ്പേരും രക്ഷപ്പെടില്ല, ബ്ലൂ കോളർ ജോലിയിൽ അവസാനിക്കും, എന്നാലും കാശുണ്ടാക്കുന്നുണ്ടാവും..!! "

എന്തിനാണ് ജീവിക്കാൻ മാർഗ്ഗമുള്ള നിങ്ങൾ ഇത്രയും പഠിച്ചിട്ട് ഈ നാടുപേക്ഷിച്ചു പോകുന്നത് എന്ന ചോദ്യത്തിനുള്ള കുട്ടികളുടെ  ഉത്തരമാണ് നമ്മൾ ചിന്തിക്കേണ്ട വിഷയം...!!

അവർക്കിവിടെ ജീവിക്കാൻ താൽപ്പര്യമില്ല... 

ഇവിടുത്തെ വിദ്യാഭ്യാസ സബ്രദായത്തെ  അവർ വെറുക്കുന്നു...

 റിസർവേഷൻ സമ്പ്രദായത്തെ അവർ വെറുക്കുന്നു... കാശും, സമയവും മുടക്കി അവർ നേടിയ ഡിഗ്രികൾക്കു മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളിൽപ്പോലും 

കീറക്കടലാസ്സിന്റെ വിലയില്ലെന്ന് അവർ മനസിലാക്കുന്നു... പഠിത്തം കഴിഞ്ഞാൽ ഒരു സർക്കാർ ജോലി കിട്ടാൻ കൈക്കൂലി കൊടുക്കണം... 

15 കൊല്ലത്തെ ടാക്സ് ഒന്നിച്ചു കൊടുത്താലും നല്ലൊരു റോഡോ, പാലമോ പോലുമില്ല.. നികുതികൊടുക്കുന്നവന് പുല്ലുവിലയെയുള്ളൂ... മൂക്കുപൊത്താതെ കയറാൻ പറ്റിയ ഒരു പബ്ലിക് ടോയ്‌ലറ്റ് പോലുമില്ല....  മാലിന്യം കൊണ്ട് റോഡിലിറങ്ങാൻ പോലും വയ്യ.. 

അഴിമതിയിൽ മുങ്ങിക്കിടക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയത്തെയും, രാഷ്ട്രീയക്കാരെയും  അവർ വെറുക്കുന്നു...  ഇവിടുത്തെ മതഭ്രാന്തിനെ അവർ വെറുക്കുന്നു... ഇവിടെ ജീവിക്കാൻ പറ്റിയ സ്ഥലമല്ലെന്ന് അവർ ഭയക്കുന്നു...

 വെറുതെയിരുന്നാൽ പോലും മാസാമാസം ലക്ഷങ്ങൾ കയ്യിൽക്കിട്ടുന്ന സ്വന്തം  കുടുംബ ബിസിനസ്സുകൾ മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകാൻ അവർക്കു ഭയമാണ്... കാരണം, സ്വന്തം കൈയിലെ കാശ് കൊടുത്തു ബിസിനസ് നടത്താൻ എന്തിനു രാഷ്‌ടീയക്കാർക്ക് സംഭാവന നൽകണം, എന്തിന്  അവരുടെമുന്നിൽ ഓച്ഛാനിച്ചു നിൽക്കണം, സർക്കാർ ഓഫിസുകൾ കയറിയിറങ്ങി ചെരുപ്പ് തേയ്ക്കണം  എന്നവർ ചോദിക്കുമ്പോൾ നമുക്ക് ഉത്തരം മുട്ടുന്നു...

സത്യസന്ധതയോടെ ജീവിക്കുന്നവർക്ക് ഇന്നാട്ടിൽ ജീവിക്കാൻ പറ്റില്ലെന്ന് അവർ ഉറച്ചു വിശ്വസിക്കുന്നു... ഇവിടെ മലദ്വാരത്തിൽ സ്വർണ്ണം കടത്തുന്നവനും,ഈന്തപ്പഴത്തിൽ സ്വർണ്ണം കടത്തുന്നവനും ഖുറാനിൽ ഡോളർ കടത്തുന്നവനും ടാക്സ് വെട്ടിക്കുന്നവനും, കഞ്ചാവും, തീവ്രവാദവും കച്ചവടം ചെയ്യുന്നവനും മാത്രമേ ജീവിക്കാൻ പറ്റൂ എന്നവർ കരുതുന്നു...!! 

 

പുതിയ തലമുറയ്ക്ക് വേണ്ടത്  സമാധാനമാണ്... സ്വാതന്ത്ര്യമാണ്... വലിയ സ്വപ്‌നങ്ങൾ കാണാൻ പ്രേരിപ്പിക്കുന്ന ഭരണകൂടങ്ങളെയാണ്...

 അന്തിമയങ്ങിയാൽ സ്വപ്നയുടെയും, സരിതയുടെയും, ദിലീപിന്റെയും പിന്നാലെ നടക്കുന്ന മാധ്യമങ്ങളെ അവർക്കു വെറുപ്പാണ്...  നാല് വോട്ടിനുവേണ്ടി നാട്ടിൽ ജാതിമത ഭിന്നിപ്പുണ്ടാക്കുന്ന രാഷ്ട്രീയക്കാരെ അവർക്കു വെറുപ്പാണ്...!! 

അവർ കേരളത്തെക്കാളും ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു മറ്റു സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ജീവിക്കാൻ... ഒന്നോർത്താൽ കേരളത്തിൽ ബംഗാളികളുടെ അവസ്ഥയാണ് ഇന്ന് വിദേശരാജ്യങ്ങളിൽ മലയാളികൾക്ക്... എത്രയോ പ്രഗത്ഭരായ ഡോക്ട്രർമാരെയും, IT വിദഗ്ധരെയും, നേര്സുമാരെയും എന്നുവേണ്ട സമൂഹത്തിലെ എല്ലാ മേഖലകളിലും സ്വന്തം കയ്യൊപ്പ് പതിപ്പിച്ച മലയാളികൾ ഇന്ന് യൂറോപ്യൻ രാജ്യങ്ങളിൽ  മുഴുവൻ നടന്നു പാത്രം കഴുകുകയോ അല്ലെങ്കിൽ മൂന്നാംകിട ജോലികൾ ചെയ്തു ജീവിതം തള്ളിനീക്കുന്നു.!!

പാത്രം കഴുകുന്നത് മോശം കാര്യമാണോ എന്ന് ചോദിച്ചാൽ അല്ലേയല്ല... പക്ഷേ, വിദേശത്തുപോയി പാത്രം കഴുകുന്ന ഓരോ എഞ്ചിനീയറെയും, MBA ക്കാരനെയുമൊക്കെ പഠിപ്പിക്കാൻ ഞാനും, നിങ്ങളും അടങ്ങുന്ന സമൂഹം വലിയൊരു തുക നികുതി കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്... മാറിമാറി നാടുഭരിച്ചവർ അതിനുവേണ്ടി ലക്ഷക്കണക്കിന് കോടികൾ കടമെടുത്തിട്ടുണ്ട്... അത് നമ്മൾ മുടക്കിയത് പാത്രം കഴുകുന്ന ഒരു യുവതലമുറയെ വാർത്തെടുക്കാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നൊ ? 

പത്തു പതിനഞ്ചു കൊല്ലം പഠിച്ചിട്ടും, പഠിപ്പിച്ചിട്ടും, സ്വന്തം  വിദ്യാഭ്യാസ യോഗ്യതക്കനുസരിച്ചുള്ള ഒരു ജോലിക്ക് അവരെ പ്രാപ്തരാക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലെങ്കിൽ, ജീവിതത്തെപ്പറ്റി അവർക്കൊരു നല്ല കാഴ്ചപ്പാടുണ്ടാക്കി കൊടുക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലെങ്കിൽ എന്തിനാണ് ഇങ്ങനെയൊരു വിദ്യാഭ്യാസ വകുപ്പിനെയും, പതിനായിരക്കണക്കിന് വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളും, ലക്ഷക്കണക്കിന് അധ്യാപകരേയുമൊക്കെ നമ്മൾ തീറ്റിപ്പോറ്റുന്നത് ? 

യുവാക്കളുടെ കൊഴിഞ്ഞുപോക്ക് കേരളത്തെ ഒരു വൃദ്ധസദനമാക്കും വൈകാതെ... ഇപ്പോൾത്തന്നെ നമ്മളറിയുന്ന ഒട്ടുമിക്ക കുടുംബങ്ങളിലും അച്ഛനമ്മമാർ തനിച്ചാണ്..  ലക്ഷക്കണക്കിന് വീടുകളിൽ ആള്താമസമില്ല... ജീവിക്കാൻ മാർഗ്ഗമുള്ള  വീടുകളിൽപ്പോലും കുട്ടികൾക്കു താൽപ്പര്യം ഇല്ലാത്തതിനാൽ  നാട്ടിലെ സ്വത്തുക്കൾ അന്യാധീനപ്പെട്ടു പോകുന്നു... വാർദ്ധക്യം മാതാപിതാക്കളെ സംബന്ധിച്ച് ഒരു പേടിസ്വപ്നമാകുന്നു... മോർച്ചറികളിൽ തണുത്തുവിറച്ചു മക്കളെയും കാത്തുകിടക്കുന്ന  രക്ഷിതാക്കൾ  വല്ലാത്തൊരു നൊമ്പരമാണ്... ബംഗാളികൾ മാത്രമാണ് പല വീടുകളുടെയും ആശ്രയം..!! 

ഈ സാമൂഹിക വിപത്തിനെ തടയാൻ ഭരണകൂടം ഉണർന്നു പ്രവർത്തിക്കേണ്ട സമയം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു.

 വിദേശത്തുനിന്നും കണ്ടെയ്നറിൽ കള്ളപ്പണം കൊണ്ടിറക്കി, സ്വർണ്ണം കടത്തി, കഞ്ചാവും, തീവ്രവാദവും നടത്തി ജീവിക്കുന്നവർ 20 വയസ്സാകുമ്പോഴേക്കും ലക്ഷങ്ങളുടെ വണ്ടിയും, മൊബൈലും ജീവിത സൗകര്യങ്ങളുമായി നടക്കുമ്പോൾ മറ്റു കുട്ടികൾക്കും അങ്ങനെ ജീവിക്കാൻ ആഗ്രഹം തോന്നുന്നു... 

കഴിയാത്തവർ നിരാശരാകുന്നു,ചിലർ ആത്മഹത്യ ചെയ്യുന്നു. കാശും, പത്രാസുമാണ് ജീവിതവിജയത്തിന്റെ അളവുകോൽ എന്നൊരു പൊതുബോധം യുവാക്കളിൽ എവിടുന്നോ പിടിപെട്ടിരിക്കുന്നു...!!

 ഇതൊക്കെ അഡ്രസ്സ് ചെയ്ത്‌, മൂല്യബോധമുള്ള, കുടുംബ ബന്ധങ്ങൾക്കു മുൻഗണന കൊടുക്കുന്ന, സാമൂഹിക ബോധമുള്ള ഒരു നല്ല തലമുറയെ വാർത്തെടുക്കാൻ നമ്മുടെ വിദ്യാഭ്യാസ സമ്പ്രദായം അടിമുടി മാറ്റിയെ മതിയാവൂ...!! 

ഇല്ലെങ്കിൽ കേരളത്തിൽ ബംഗാളികൾ എന്നപോലെ സാക്ഷരകേരളത്തിലെ മലയാളികൾ വിദേശങ്ങളിൽ മൂന്നാംകിട പൗരന്മാരായി ജീവിക്കേണ്ട ഗതികേടുണ്ടാവും..!! ചിന്തിക്കാൻ ശേഷിയുള്ള, പഠിപ്പുള്ളവർ വിമാനം കയറുമ്പോൾ നാളെ നാടിനെ നയിക്കാൻ ഇവിടെയവശേഷിക്കുന്നത് വെറും ഇസ്‌പേഡ്‌ ഏഴാം കൂലികളും വയസ്സന്മാരും മാത്രമാകും🙏             

കടപ്പാട്:മധു പരമേശ്വരൻ

അറ്റ്‌ലസ് രാമചന്ദ്രന്‍ അന്തരിച്ചു; ഓർമകളിൽ ‘ജനകോടികളുടെ വിശ്വസ്ത സ്ഥാപനം’...

 

അറ്റ്ലസ് രാമചന്ദ്രനെ നേരിട്ടറിയും.  അദ്ദേഹത്തിന് അറിയുമോ ആവോ ?

സൗദിയിലുള്ള കാലംതൊട്ട് തന്നെ പല കാര്യങ്ങൾക്കും അദ്ദേഹത്തിൻറെ സഹായങ്ങൾ തേടി സമീപിച്ചിട്ടുണ്ട്.  ഒരുപാട് സംഘടനകൾക്ക്, ഒരുപാട് സാഹിത്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക്, കൂട്ടായ്മകൾക്ക് അദ്ദേഹം അകമുണർന്ന് സംഭാവനകൾ നൽകിയിട്ടുണ്ട്. ഇന്നത്തെ പല ദൃശ്യമാധ്യമങ്ങളും അന്ന് നടന്നുപോന്നത് അറ്റ്ലസിന്റെ പരസ്യവരുമാനത്തിലായിരിന്നു.  വായന പ്രിയമുള്ളവൻ, കലാ-സാംസ്കാരിക മേഖലയിൽ അതീവ താല്പര്യം, അക്ഷരശ്ലോക നൈപുണ്യം - കൈരളിക്ക് പ്രിയമുള്ളവൻ ! 

പിന്നീട് പിന്നീട് ദുബൈയിലെ ജോലി കാര്യങ്ങളുമായി നേരിട്ടും ഇടപെട്ടിട്ടുണ്ട്.  മണിക്കൂറുകൾ കച്ചവടം സംസാരിച്ചിട്ടുണ്ട്.  ഒപ്പമുള്ളവരെ അമിതമായി വിശ്വസിക്കുകയും, വിശ്വാസത്തിൻറെ പുറത്ത് ജീവനക്കാരെ നിയമിക്കുകയും, സവിശേഷമായ വൈദഗ്ദ്ധ്യം വേണ്ട ഉത്തരവാദപ്പെട്ട ജോലികൾക്ക് പോലും സ്നേഹ-വിശ്വാസ അളവുകോലുകൾ വഴി കണ്ടെത്തിയവർ - അത്തരം ആൾക്കാരെ കൂട്ടിനിർത്തിയതും ഒരുപക്ഷേ കച്ചവടത്തിന് പോരായ്മകൾ വരുത്തിച്ചേർത്തിരിക്കാം എന്നുതോന്നി.  ശതകോടികളുടെ ആസ്തിയുണ്ടായിരുന്ന അദ്ദേഹം, അവസാന കാലത്ത് അഞ്ഞൂറ്റിഅമ്പതു ദശലക്ഷം കടകെണിയെ നേരിടേണ്ടിവന്നു.   

മനുഷ്യസഹജമായ ചില്ലറ മേൽക്കോയ്മകളുടെ ഉപദ്രവങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന് ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും, നമ്മുടെ മരുപ്രദേശത്തെ ജോലിയെടുക്കുന്നവരുടെ കാര്യത്തിൽ എന്നും അദ്ദേഹം ഒരു കണ്ണും കാതും ഇരുകൈയും നീട്ടിയിരുന്നു. സമ്പത്തും വിജയവും ഉള്ളപ്പോൾ ആളുകൾ കൂടെനടക്കാനും പിന്നീട് ഇവയൊക്കെ ഒന്നായി അകന്നകന്ന് പോകുമെന്ന യാഥാർത്ഥ്യം അദ്ദേഹത്തിൻറെ ജീവിതത്തിലും ഉണ്ടായി. 

സ്വന്തം പരിശ്രമം കൊണ്ട്, വിപണിയിലെ മാറ്റങ്ങളെ സ്വന്തം ഗുണത്തിനും കച്ചവടത്തിനും ഉപയുക്തമാക്കി, അതുകൊണ്ട് മുന്നേറിയ ഈ മലയാളി പുതിയ വിപണിലോകത്തിൻറെ കനത്തകുത്തൊഴുക്കിൽ  പരാജയപ്പെട്ടു. കാലം അങ്ങനെ ആണല്ലോ;  എല്ലാത്തിനെയും നിരത്തും, അടിച്ചുനിരത്തി ഒരുപോലെ ഒരുപോക്കാക്കും.

എന്നും മലയാളിയായി നിലകൊണ്ട അറ്റ്ലസ് രാമചന്ദ്രന് ആദരാഞ്ജലി. ബാഷ്പാഞ്ജലി.  

സഹോദരൻ അയ്യപ്പന്റെ ഓണപ്പാട്ട്

 സഹോദരൻ അയ്യപ്പന്റെ ഓണപ്പാട്ട്  കൃത്യമായി വായിച്ച് മനസ്സിലാക്കിയ  എത്ര മലയാളികളുണ്ട് ?

ഓണപ്പാട്ട്! മാവേലി നാടുവാണീടും കാലം….”;ഈ കവിതയെഴുതിയ കവിയെ അറിയുമോ?കവിതയുടെ പൂർണ്ണ രൂപം വായിച്ചിട്ടുണ്ടോ?

ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ സഹോദരൻ അയ്യപ്പൻ എഴുതിയ പ്രസിദ്ധമായ ഓണപ്പാട്ടിന്റെ പൂർണ്ണരൂപം. ഇതിന്റെ അധികഭാഗവും സെൻസർ ചെയ്താണല്ലോ നമ്മളെയെല്ലാം പഠിപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത്.

———————————–

==== ഓണപ്പാട്ട് ====

സഹോദരൻ അയ്യപ്പൻ 

മാവേലി നാടുവാണീടും കാലം

മനുഷ്യരെല്ലാരുമൊന്നുപോലെ

ആമോദത്തോടെ വസിക്കും കാലം

ആപത്തങ്ങാർക്കുമൊട്ടില്ല താനും

കള്ളവുമില്ല ചതിവുമില്ല –

എള്ളോളമില്ല പൊളിവചനം

കള്ളപ്പറയും ചെറുനാഴിയും –

കള്ളത്തരങ്ങൾ മറ്റൊന്നുമില്ല

ആധികൾ വ്യാധികളൊന്നുമില്ല –

ബാലമരണങ്ങൾ കേൾക്കാനില്ല

ദുഷ്ടരെ കൺകൊണ്ടു കാണ്മാനില്ല

നല്ലവരല്ലാതെ ഇല്ലപാരിൽ

തീണ്ടലുമില്ല തൊടീലുമില്ല –

വേണ്ടാതനങ്ങൾ മറ്റൊന്നുമില്ല

ചോറുകൾവച്ചുള്ള പൂജയില്ല –

ജീവിയെക്കൊല്ലുന്നയാഗമില്ല

ദല്ലാൾവഴി ക്കീശസേവയില്ല

വല്ലാത്ത ദൈവങ്ങളൊന്നുമില്ല

സാധുധനികവിഭാഗമില്ല –

മൂലധനത്തിൻ ഞെരുക്കമില്ല

ആവതവരവർ ചെയ്തുനാട്ടിൽ –

ഭൂതി വളർത്താൻ ജനം ശ്രമിച്ചു

വിദ്യപഠിക്കാൻ വഴിയേവർക്കും –

സിദ്ധിച്ചു മാബലി വാഴും കാലം

സ്ത്രീക്കും പുരുഷനുംതുല്ല്യമായി-

വാച്ചു സ്വതന്ത്രതയെന്തു ഭാഗ്യം

കാലിക്കുകൂടി ചികിത്സ ചെയ്യാൻ –

ആലയം സ്ഥാപിച്ചിതന്നു മർത്യർ

സൗഗതരേവം പരിഷ്കൃതരായ്

സർവ്വം ജയിച്ചു ഭരിച്ചു പോന്നോർ

ബ്രാഹ്മണർക്കീർഷ്യ വളർന്നു വന്നി-

ഭൂതി കെടുക്കാനവർ തുനിഞ്ഞു

കൗശല മാർന്നൊരു വാമനനെ – 

വിട്ടു ചതിച്ചവർ മാബലിയെ

ദാനം കൊടുത്ത സുമതി തന്റെ –

ശീർഷം ചവിട്ടിയായാചകനും

അന്നുതൊട്ടിന്ത്യയധ: പതിച്ചു –

മന്നിലധർമ്മം സ്ഥലം പിടിച്ചു.

ദല്ലാൾ മതങ്ങൾ നിറഞ്ഞു കഷ്ടം

കൊല്ലുന്ന ക്രൂര മതവുമെത്തി

വർണ്ണവിഭാഗ വ്യവസ്ഥ വന്നു –

മന്നിടം തന്നെ നരകമാക്കി

മർത്യനെ മർത്യനശുദ്ധനാക്കും -

മയ്ത്തപ്പിശാചും കടന്നുകൂടി

തന്നിലശക്തന്റെ മേലിൽകേറി –

തന്നിൽബലിഷ്ടന്റെകാലുതാങ്ങും

സ്നേഹവും നാണവും കെട്ടരീതി-

മാനവർക്കേകമാം ധർമ്മമായി.

സാധുജനത്തിൻവിയർപ്പുഞെക്കി-

നക്കിക്കുടിച്ചു മടിയർവീർത്തു

നന്ദിയും ദീനകരുണതാനും –

തിന്നു കൊഴുത്തിവർക്കേതുമില്ല

സാധുക്കളക്ഷരം ചൊല്ലിയെങ്കിൽ –

ഗർവ്വിഷ്ടരീ ദുഷ്ടർ നാക്കറുത്തൂ

സ്ത്രീകളിവർക്കുകളിപ്പാനുള്ള

പാവകളെന്നു വരുത്തിവെച്ചു

ആന്ധ്യമസൂയയും മൂത്തു പാരം –

സ്വാന്തബലം പോയ് ജനങ്ങളെല്ലാം

കഷ്ടമേ, കഷ്ടം പുറത്തു നിന്നു –

മെത്തിയോർക്കൊക്കെയടിമപ്പെട്ടു

എത്രനൂറ്റാണ്ടുകൾ നമ്മളേവം

ബുദ്ധിമുട്ടുന്നു സഹോദരരേ

നമ്മെയുയർത്തുവാൻ നമ്മളെല്ലാ-

മൊന്നിച്ചുണരണം കേൾക്ക നിങ്ങൾ

ബ്രാഹ്മണോപജ്ഞമാം കെട്ട മതം

സേവിപ്പവരെ ചവിട്ടും മതം

നമ്മളെ ത്തമ്മിലകറ്റും മതം

നമ്മൾ വെടിയണം നന്മ വരാൻ

സത്യവും ധർമ്മവും മാത്രമല്ലൊ

സിദ്ധി വരുത്തുന്ന ശുദ്ധമതം

ധ്യാനത്തിനാലെ പ്രബുദ്ധരായ

ദിവ്യരാൽ നിർദ്ദിഷ്ടമായ മതം.

ആ മതത്തിന്നായ് ശ്രമിച്ചിടേണം

ആ മതത്തിന്നു നാം ചത്തിടേണം

വാമനാദർശം വെടിഞ്ഞിടേണം

മാബലി വാഴ്ചവരുത്തിടേണം

ഓണം നമുക്കിനി നിത്യമെങ്കിൽ

ഊനം വരാതെയിരുന്നുകൊള്ളും.

ഇത് പ്രശ്നമാണ് !

 ഇത് പ്രശ്നമാണ് !

കാരണം, പൊതുവെ ഇത്തരം കാര്യങ്ങൾ / കഥകൾ തനത് [original] ആണോ, നിർമ്മിതി ആണോ എന്നുറപ്പിക്കുക പ്രയാസം.

ഓണത്തിന്റെ മഹാബലി കഥ - വാമന ജയന്തി എന്ന അവതരണം - സംഘി നിർമ്മിതിയാണ് - കാരണം ഔദ്യോഗിക മഹാഭാരത-ഭാഗവത ടെക്സ്റ്റ് എന്നതിൽ കണ്ടതായി അറിയില്ല.

മാത്രവുമല്ല മഹാഭാരത-ഭാഗവത എന്നീ രണ്ടിനും ഒരു അംഗീകൃത രൂപ / ടെക്സ്റ്റ് / ശ്ലോക വെർഷൻ ഇല്ല - ഒരുപാട് ഏറ്റക്കുറച്ചിലുകൾ ഇവയ്ക്കുണ്ട്.  ആയിരകണക്കിന് ശ്ലോക വ്യത്യാസങ്ങൾ - സംസ്‌കൃതത്തിൽ പോലും.

പിന്നെ പേരുകൾ - നമ്മുടെ ചർച്ചയിൽ ബലി / മഹാബലി - ഇതുതന്നെ പലതായി - പലയിടങ്ങളിൽ - പലകഥകളിൽ - വരാം.  ഉദാ: രാമായണത്തിൽ ഒരു ബാലിയുണ്ട് [ഉച്ചരാണ പ്രശ്നം ?].  ക്രൗഞ്ച മലകളിലെ മുഖ്യനായ ഒരു ബലി / ബാലി ഉണ്ട് - https://pasteboard.co/XJXxHcaj01El.png നോക്കുക 

സംഭവപർവ്വത്തിൽ ഇങ്ങനെയുമുണ്ട് - Diti has one son called Hiranyakashyipu, and he has five sons, renowned

throughout the worlds. The eldest is Prahlada, the next Sahradha, then Anuhrada, Sibi and Vashkala.  O Bharata, Prahlada has three sons Virochana, Kumbha, and Nikumbha.  *Virochana’s son is Bali, the Great. And the son of Bali is the great Asura Bana*. The blessed Bana is a bhakta of Rudra, and is also known as Mahakala.

ഇതേ പർവ്വത്തിൽ വീണ്ടുമിങ്ങനെ https://freeimage.host/i/image.4QXWGt

അതുകഴിഞ്ഞാൽ ഇങ്ങനെയും "King Bali, who loved his subjects, *performed his dharma, which led to

moksha*, knowing of no other means to achieve his ends other than the Brahmanas."

ഇങ്ങനെയുമുണ്ട്:-

Mahabali, *also known as Bali, Indrasenan or Māveli*, is a Daitya king found in Hindu texts. He is the grandson of Prahlada and a descendant of sage Kashyapa. There are many versions of his legend in ancient texts such as the Shatapatha Brahmana, Ramayana, Mahabharata, and Puranas. According to Hindu mythology, he was banished beneath the Earth into the patala or the netherworld by the Vamana Avatar of Lord Vishnu.

മാവേലി എന്നത് തീർച്ചയായും ദക്ഷിണേന്ത്യൻ ഭാഷ തന്നെയാവാം / ആവണം.  ഈ ചവിട്ടി താഴ്ത്തൽ പൊതുവെ അംഗീകരിച്ചതും.

Quote "Purushottama, you assumed the form of the Narasimha, and, in ancient times, killed the mighty Asura Hiranyakasipu; *taking the form of the Vamana, you subdued the invincible Bali*, and thrust him down into Patala. Lord, it was you who killed the evil Jambha, who was a matchless bowman and who always desecrated and obstructed sacrifices. [തീർത്ഥയാത്ര പർവ്വം]

"s. The two heroes receive all their friends, each according to his age, and rejoice with them their incomparable feats, like Indra and *Vishnu after the overthrow of Bali*."

He challenges all the Pandavas, *like the Asura Bali challenging the Devas* in battle long ago.

മറ്റൊരിടത്ത് "Today, king Dhritarashtra will recognize the awesome strength of the unrivalled Bhima when he slaughters Duryodhana, *just as Indra once killed the Asura Bali*."

പുകഴ്ത്തൽ ഇങ്ങനെയും "You are the most ancient, having existed from a time when nothing else was. You can cover all the three worlds with a single step. *You are Vamana who tricked the Asura king Bali; depriving him of his sovereignty you restored it to Indra.* '

ചുരുക്കത്തിൽ, നാമറിയുന്ന ഓണം / മഹാബലി കഥകൾക്ക് മഹാഭാരത്തിലും അടിസ്ഥാനമുണ്ട്.  മാവേലി ചവിട്ടി, പറ്റിച്ചു, ഇന്ദ്രന് ആ സ്ഥാനം നൽകി എന്നൊക്കെ ഉണ്ട്.  ആയതിനാൽ മറ്റ് വ്യഖ്യാനം നല്ല ഉദ്ദേശത്തോടെ ആണ് എന്ന് പറയുക വയ്യ !

https://ia803400.us.archive.org/7/items/the-complete-mahabharata/The%20Complete%20Mahabharata%20.pdf എന്ന കണ്ണിയിൽ മഹാഭാരതം ഇംഗ്ലീഷിൽ പൂർണമായും കിട്ടും.

മഹാഭാരതം തന്നെ പലതുണ്ട് ! ഇന്തോനേഷ്യൻ, വിയറ്റ്നാമീസ്, ആസാമീസ് ... എന്നൊക്കെ.  മലയാളത്തിൽതന്നെ പരിഭാഷ പലതാണ് - പലരീതിയിലാണ്.  

*മാർക്സിന്റെ ശവകുടീര വിവരങ്ങളും മറ്റും ഇവിടെ വായിക്കാം; ഒരു സന്ദർശനകുറിപ്പിൽ നിന്ന്*

 

‘മിഴി നിറഞ്ഞ മാർക്‌സ്’ എന്നാദ്യം കേട്ടത് ശാസ്ത്രസാഹിത്യപരിഷത്തിന്റെ കലാജാഥയിലെ പാട്ടുകളിലൊന്നാണ്. ഹൈസ്കൂൾ വിദ്യാർഥിയായിരുന്ന കാലം. “നാക്കിലയിൽ ചോരകുതിർന്നു കിടക്കുവതെന്തേ?” എന്നുതുടങ്ങുന്ന ഒരു ഗാനത്തിൽനിന്നാണ് ആ വരി ശ്രദ്ധയിലെത്തിയത്. കരിവെള്ളൂർ മുരളി എന്ന കവിയെയും നാടകക്കാരനെയും എനിക്കന്ന് അറിയില്ല. ആ പാട്ടിലെ, ‘മിഴിനിറഞ്ഞ മാർക്സ്/പുത്രിയുടെ ജഡം’ എന്ന വരികളുടെ പൊരുളും അന്ന് മനസ്സിലായില്ല. പിൽക്കാലത്ത് മാർക്സിന്റെ ജീവിതകഥകൾ പലതും വായിച്ചു.

സ്വദേശാഭിമാനി രാമകൃഷ്ണപിള്ളയുടെ ചെറിയ ജീവചരിത്രഗ്രന്ഥം മുതൽ മേരിഗബ്രിയേലിന്റെ പ്രണയവും മൂലധനവും വരെ. മാർക്സിന്റെ യാതനകളുടെ ആഴമറിഞ്ഞത് അപ്പോഴാണ്. മനുഷ്യവംശമോചനം എന്ന സ്വപ്നത്തിനായി സ്വന്തം ജീവിതം ബലിനൽകിയ ഒരാളുടെ അവസാനമില്ലാത്ത സഹനങ്ങളുടെയും യാതനകളുടെയും കഥ. ഫ്രാൻസെസ്കാ എന്ന ചെറുകുഞ്ഞിന്റെ മരണശേഷം ശവസംസ്കാരത്തിന് ശവപ്പെട്ടി വാങ്ങാൻ പണമില്ലാതെ അലയുന്ന മാർക്സിന്റെയും ജെന്നിയുടെയും ചിത്രം അവയിലുണ്ടായിരുന്നു.

‘മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ യാതനകൾ കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചിരുന്നുവെങ്കിൽ താൻ ഓക്സ്ഫഡ് സർവകലാശാലയിലെ പ്രൊഫസർമാരിൽ ഒരാളാകുമായിരുന്നു’ എന്നു പറഞ്ഞ മാർക്സിന്റെ സമർപ്പണത്തിന്റെ ചിത്രവും.

ഹൈഗേറ്റ് സെമിത്തേരിയിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ ഇരുട്ടിന്റെ നേർത്ത ആവരണം പോലെ ഇരുപുറങ്ങളിലെയും കനത്ത വൃക്ഷച്ഛായകൾ എപ്പോഴും വീണുകിടക്കും.

ഹൈഗേറ്റ് സ്കൂളിന് മുന്നിലൂടെ നടന്ന് സെമിത്തേരിയിലേക്കുള്ള വഴിയിലേക്ക് തിരിയുമ്പോൾത്തന്നെ കനത്തുനിൽക്കുന്ന വലിയ വൃക്ഷങ്ങൾ കാഴ്ചയിൽ പതിയും.

ഹൈഗേറ്റ് സെമിത്തേരിയിലെ  മാർക്‌സ്‌ സ്‌മാരകത്തിന്‌ മുന്നിൽ മുരളി വെട്ടത്തിനൊപ്പം

ഹൈഗേറ്റ് സെമിത്തേരിയിലെ മാർക്‌സ്‌ സ്‌മാരകത്തിന്‌ മുന്നിൽ മുരളി വെട്ടത്തിനൊപ്പം

ഇരുപുറത്തുമുള്ള മതിലുകൾക്കിടയിൽ താരതമ്യേന വീതി കുറഞ്ഞ റോഡ്. മുകളിൽനിന്നും താഴേക്ക് ചരിഞ്ഞിറങ്ങുന്ന വഴി. ഇരുപുറത്തുനിന്നും റോഡിലേക്ക് ചാഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന വൃക്ഷശിഖരങ്ങളുടെ നിഴലുകൾ.

ആൾത്തിരക്കോ വാഹനങ്ങളുടെ പെരുപ്പമോ കാര്യമായില്ല. മരങ്ങളിൽനിന്നും പൊഴിഞ്ഞ മഞ്ഞയും ചുവപ്പും കലർന്ന ഇലകൾ റോഡരികിനെ വർണശബളമാക്കുന്നുണ്ട്.

പച്ചയോട് വിടവാങ്ങി പൊഴിയാൻ കാത്തുനിൽക്കുന്നതുപോലുള്ള ഇലപ്പടർച്ചകൾ. താഴേക്കുള്ള പടിപടിയായ ഇറക്കവും ഇരുൾവീണ വഴിയിലെ നിശ്ശബ്ദതയും ചേർന്ന് ഒരു ശ്മശാനഭൂമിയുടെ നിത്യമായ നിശ്ചലതയിലേക്കുള്ള പാതയാണതെന്ന് ആ വഴി നമ്മെ ഓർമിപ്പിക്കും.

ലോകത്തെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ സെമിത്തേരികളിലൊന്നാണ് ഹൈഗേറ്റിലേത്. വനോദ്യാനം പോലെ പടുകൂറ്റൻ മരങ്ങൾ തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്ന ശ്മശാനഭൂമി. ഓർമകൾക്ക് അവിടെ ഗാഢമായ പ്രശാന്തതയുണ്ട്. കഴിഞ്ഞ രണ്ട്‌ നൂറ്റാണ്ടോളം വരുന്ന കാലയളവിൽ ലോകത്തിന്റെയും ബ്രിട്ടന്റെയും ചരിത്രത്തെ വഴിതിരിച്ചുവിട്ട എത്രയോ പേരുടെ ഓർമകൾ ആ ശ്മശാനോദ്യാനത്തിലെ മഹാവൃക്ഷങ്ങൾക്കൊപ്പം അവിടെ കനത്തുനിൽക്കുന്നു.

ചിന്തയുടെയും ഭാവനയുടെയും രാഷ്ട്രീയവിചാരത്തിന്റെയും നൂറ്റാണ്ടുകൾ പിന്നിട്ട ദീർഘചരിത്രം ആ വൃക്ഷച്ഛായകളിൽ വിശ്രമിക്കുന്നു.

ഹൈഗേറ്റിലെ കിഴക്കേ സെമിത്തേരിയിലാണ് മാർക്സിന്റെ ശവകുടീരം. കിഴക്കേ സെമിത്തേരിയുടെ ഗേറ്റ് കടന്നാൽ ടിക്കറ്റ് കൗണ്ടറിലെത്തും. ടിക്കറ്റ് വാങ്ങി അല്പം മുന്നോട്ട് നടക്കുമ്പോൾ ഇടത്തേക്കും മുന്നിലേക്കുമായി വഴി രണ്ടായി പിരിയുന്നുണ്ട്.

ഹൈഗേറ്റിലെ കിഴക്കേ സെമിത്തേരിയിലാണ് മാർക്സിന്റെ ശവകുടീരം. കിഴക്കേ സെമിത്തേരിയുടെ ഗേറ്റ് കടന്നാൽ ടിക്കറ്റ് കൗണ്ടറിലെത്തും. ടിക്കറ്റ് വാങ്ങി അല്പം മുന്നോട്ട് നടക്കുമ്പോൾ ഇടത്തേക്കും മുന്നിലേക്കുമായി വഴി രണ്ടായി പിരിയുന്നുണ്ട്. ഇടത്തേക്കുള്ള ചെറിയ നടപ്പാത അല്പം കയറ്റമുള്ളതാണ്. പുറത്തെ റോഡിലെ താഴോട്ടുള്ള ചരിവിന്റെ മറുപുറം.

വൃക്ഷനിബിഢമായ ആ നടവഴിയിലൂടെ നൂറുമീറ്ററോളം പിന്നിടുമ്പോൾ വലതുഭാഗത്തേക്ക് വഴി തിരിയാൻ തുടങ്ങും. ആധുനിക മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും മഹിതവും വിധ്വംസകവുമായ ജീവിതങ്ങളിലൊന്നിന്റെ ഓർമകൾ അവിടെ അസാധാരണമായ തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കുന്നു. മാർക്സിന്റെ ശവകുടീരം!

ഹൈഗേറ്റിലെ ഏറ്റവും വിനീതമായ സംസ്കാരച്ചടങ്ങുകളിലൊന്നായിരിക്കണം മാർക്സിന്റേത്. 1883 മാർച്ച് 17ന് നടന്ന സംസ്കാരച്ചടങ്ങിൽ പതിമൂന്ന് പേർ മാത്രമാണ് പങ്കെടുത്തത്. (ഹൈഗേറ്റിനെക്കുറിച്ചുള്ള മിക്കവാറും വിവരണങ്ങളിൽ പതിനൊന്ന് എന്നാണ് കാണാറുള്ളതെങ്കിലും). നാലുപതിറ്റാണ്ടോളം മാർക്സിന്റെ ജീവിതയാത്രയിൽ നിതാന്ത സാന്നിധ്യമായി നിലകൊണ്ട എംഗൽസ് ഉൾപ്പെടെ.

ഡാർവിൻ മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ പരിണാമചരിത്രം കണ്ടെത്തിയതിന് സമാനമാണ് മാർക്സ് അവതരിപ്പിച്ച ചരിത്രദർശനമെന്ന് എംഗൽസ് അവിടെ കൂടിയ സഖാക്കളോട് പറഞ്ഞു.

മാർക്സിന്റെ മകൾ എലിനോർ, എലിനോറിന്റെ ഭർത്താവ് എഡ്വേർഡ് അവ്ലിങ്ങ്, മാർക്സിന്റെ കുടുംബസഹായി ഹെലൻഡെമുത്ത്, പിൽക്കാലത്ത് ജർമനിയിലെ സമുന്നതരായ കമ്യൂണിസ്റ്റ് നേതാവായി മാറിയ വില്യം ലിബ്നിക്റ്റ്, പോൾ ലഫാർഗ്, ചാൾസ്ലാംഗ്വെ, ഗോട്ടിലിബ് ലെംകെ, ഫ്രെഡറിക് ലെസ്നർ, ജി ലോക്നെർ, സർ റെയ് ലാങ്കെസ്റ്റർ, കാൾ ഷ്റോലെന്മെർ ഏണസ്റ്റ് റാഡ്ഫോർഡ് എന്നിവർ ആ സംസ്കാരച്ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുത്തതായാണ് ജോൺ ഷെപ്പേർഡ് അതേക്കുറിച്ച് എഴുതിയ ലേഖനത്തിൽ പറയുന്നത് (Who was Really at Marx’s Funeral?, Friends of Highgate Newsletter, April 2018).

മാർക്സിന്റെ കുടുംബസുഹൃത്തുക്കളായ മുപ്പതോളം പേർ ആ ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുത്തതായി 1883 മാർച്ച് 25‐ലെ ഒരു പത്രം (The People) പറയുന്ന കാര്യവും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടാറുണ്ട്.

എന്തായാലും ചുരുക്കം പേർ മാത്രമേ ആ ചരമോപചാരത്തിൽ പങ്കെടുത്തിരുന്നുള്ളൂ.

അവരിൽ ചിലർ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ നേതാക്കളാണ്. മറ്റുചിലർ ബന്ധുക്കളും. ഹൈഗേറ്റ് സെമിത്തേരിയിലെ ഏറ്റവും സാധാരണമായ കുഴിമാടങ്ങളിൽ ഒന്നിന് മുന്നിൽ നിന്ന് അവർ എംഗൽസിന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടു.

മരണവേളയിൽ മാർക്സിന്റെ കുപ്പായക്കീശയിൽ മൂന്ന് ചിത്രങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നതായി മേരി ഗബ്രിയേൽ എഴുതിയ മാർക്സിന്റെയും കുടുംബത്തിന്റെയും ജീവിതകഥയിൽ പറയുന്നുണ്ട്.

തന്റെ പിതാവിന്റെയും ഭാര്യയുടെയും രണ്ടുമാസം മുൻപ്, 1883 ജനുവരി 10ന്, അകാലത്തിൽ വിടപറഞ്ഞുപോയ മൂത്തമകൾ ജെന്നിയുടെയും.

എംഗൽസ് ആ ഫോട്ടോകൾ മാർക്സിന്റെ ശവമഞ്ചത്തിൽ വച്ചു. രണ്ട് ചുവന്ന പുഷ്പഹാരങ്ങൾ അതിനുമുകളിലുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെയുള്ള അത്രമേൽ ചെറിയ ആ സംഘത്തോട്, മാർക്സിന്റെ പിൽക്കാല ചരിത്രത്തിൽ ചെലുത്തിയ അത്യസാധാരണമായ സ്വാധീനത്തെ ഏതെങ്കിലും നിലയിൽ സൂചിപ്പിക്കാത്ത പന്ത്രണ്ടുപേർ മാത്രമുള്ള ആ ചെറിയ സംഘത്തോട്, എംഗൽസ് തന്റെ ചിരകാല സുഹൃത്തിന്റെ ജീവിതത്തെയും വിപ്ലവകാരിത്വത്തെയും കുറിച്ച് പറഞ്ഞു:

“മാർക്സ് സ്വയം വിശേഷിപ്പിച്ചതെന്തായിരുന്നുവോ, അതുതന്നെയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഒരു വിപ്ലവകാരി. സാമ്പത്തികോല്പാദനത്തിന്റെ മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയുടെ വിലങ്ങുകളിൽ നിന്ന് തൊഴിലാളിവർഗത്തെ മോചിപ്പിക്കാനുള്ള പോരാട്ടമായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ യഥാർഥ സത്ത. അദ്ദേഹത്തെക്കാൾ തികവാർന്ന ഒരു പോരാളി ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടില്ല”.

തന്റെ ജീവിതകാലത്ത് ഏറ്റവുമധികം വെറുക്കപ്പെടുകയും അപവാദങ്ങൾക്ക് ഇരയാവുകയും ചെയ്ത ഒരാളായിരുന്നു മാർക്സ് എന്ന് എംഗൽസ് ആ പ്രസംഗത്തിൽ പറയുന്നുണ്ട്.  

ഏകാധിപതികളും റിപ്പബ്ലിക്കൻ ഭരണകൂടങ്ങളും ഒരുപോലെ അദ്ദേഹത്തെ വേട്ടയാടി. യാഥാസ്ഥിതികരും ജനാധിപത്യവാദികളുമായ ബൂർഷ്വാകൾ ഒരുപോലെ മാർക്സിനെതിരെ അപവാദങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിച്ചു.

എങ്കിലും അദ്ദേഹം അവയെയെല്ലാം അതിജീവിച്ചു. വിപ്ലവകാരികളായ ലക്ഷോപലക്ഷം തൊഴിലാളികളുടെ സഹോദരനായി. ഹൈഗേറ്റ് സെമിത്തേരിയിലെ ചെറിയ ആ ചരമോപചാര സംഘത്തിന് മുന്നിൽനിന്ന് എംഗൽസ് പ്രവാചകസ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞുനിർത്തി: “അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേരും പ്രവൃത്തിയും കാലങ്ങളോളം നിലനിൽക്കും”.

എംഗൽസിന്റെ പ്രവചനത്തെ കാലം ശരിവച്ചു. മാർക്സ് ചരിത്രത്തിലൂടെ വളർന്നു. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ രണ്ടാംപകുതിയിൽ ലോകജനതയുടെ മൂന്നിലൊന്ന് മാർക്സിന്റെ ആശയങ്ങളാൽ പ്രചോദിതമായ ഭരണസംവിധാനങ്ങൾക്ക് കീഴിലായി.

ട്രേഡ് യൂണിയനുകൾ മുതൽ ദൈവശാസ്ത്രം വരെ മാർക്സിനെ പിൻപറ്റാൻ തുടങ്ങി. സോവിയറ്റ് പതനത്തിനും സോഷ്യലിസ്റ്റ് ബ്ലോക്കിന്റെ പിൻവാങ്ങലിനും ശേഷവും മാർക്സ് പിൻവാങ്ങിയിട്ടില്ല.

മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ ചിന്തയുടെയും പ്രവൃത്തിയുടെയും ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ പേരുകളിലൊന്നായി ഇപ്പോഴും മാർക്സ് അവശേഷിക്കുന്നു. സിദ്ധാന്തവിചാരം മുതൽ സാമൂഹ്യസംഘാടനം വരെയുള്ള മനുഷ്യജീവിതത്തിന്റെ സമസ്ത ആവിഷ്കാരങ്ങളിലും മാർക്സ് തുടരുന്നു. മറ്റാരെക്കാളും പ്രബലമായി.

കാലത്തിലൂടെ തിടംവച്ചു വളർന്ന മാർക്സിന്റെ ചരിത്രജീവിതത്തിന് ഹൈഗേറ്റിലും തുടർച്ചയുണ്ടായി. കിഴക്കേ ഹൈഗേറ്റ് സെമിത്തേരിയിൽ ഒരു സാധാരണ ശിലാഫലകത്തിനുകീഴിൽനിന്ന് മാർക്സിന്റെയും കുടുംബത്തിന്റെയും ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങൾ 1954‐ൽ പുതിയ സ്ഥാനത്തേക്ക് മാറ്റി.

മുഖ്യപാതയിൽനിന്ന് ഇടത്തേക്കുള്ള ചെറിയ വഴി വീണ്ടും തിരിയുന്ന വളവിലേക്കാണ് അത് മാറ്റിയത്.

1954 മാർച്ച് 14ന് അവിടെ മാർക്സിന്റെ പുതിയ സ്മാരകശില്പം അനാച്ഛാദനം ചെയ്യപ്പെട്ടു. ബ്രിട്ടീഷ് കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർടിയുടെ ജനറൽ സെക്രട്ടറിയായിരുന്ന ഹാരിപോളിറ്റാണ് തലയെടുപ്പോടെ നിൽക്കുന്ന പുതിയ സ്മാരകശില്പം അനാച്ഛാദനം ചെയ്തത്.

ബ്രിട്ടനിൽ നിന്നും യൂറോപ്പിന്റെ നാനാഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും നൂറുകണക്കിന് സഖാക്കൾ മാർക്സിന്റെ 73‐ാം ചരമവാർഷികദിനത്തിലെ ആ പുനഃസ്ഥാപന ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുക്കാൻ എത്തിയിരുന്നു. വിപ്ലവത്തിന്റെ അനശ്വരതയെക്കുറിച്ച് നൂറുകണക്കിന് കണ്ഠങ്ങളിൽ നിന്നും ഉയർന്ന മുദ്രാവാക്യങ്ങൾക്കു നടുവിൽ മാർക്സിന്റെ വെങ്കലശില്പം വെളിച്ചത്തിലേക്ക് ശിരസ്സുയർത്തി.

1957‐ലാണ് ബ്രിട്ടീഷ് കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർടി പുതിയ സ്മാരകശില്പത്തിന്റെ സ്ഥാപനത്തിനായുള്ള പ്രവർത്തനങ്ങൾ ആരംഭിച്ചത്.

മാർക്സ് മെമ്മോറിയൽ ഫണ്ട് എന്ന പേരിൽ അതിനായി ധനസമാഹരണം നടത്തി. രണ്ടു വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് അതിന്റെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ പൂർത്തിയായി. കമ്യൂണിസ്റ്റ് പാർടി അംഗവും മാർക്സിന്റെ ആരാധകനുമായിരുന്ന ലോറൻസ് ബ്രാഡ്ഷാ (1899‐1979) ആണ് മാർക്സിന്റെ വെങ്കലശില്പം തയ്യാറാക്കിയത്. എട്ടടിയോളം ഉയരമുള്ള മാർബിൾ പീഠത്തിനുമുകളിൽ ഗംഭീര്യത്തോടെ ഉയർന്നുനിൽക്കുന്ന മാർക്സിന്റെ ശിരസ്സ്.

തൊട്ടുതാഴെയായി ആധുനിക മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രഖ്യാതമായ വാക്യങ്ങളിലൊന്ന് സ്വർണലിപികളിൽ കൊത്തിവയ്ക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. “സർവരാജ്യങ്ങളിലെയും തൊഴിലാളികളെ, സംഘടിക്കുവിൻ” (Workers of all Lands Unite).

അതിനുചുവടെയായി, അവിടെ സംസ്കരിക്കപ്പെട്ട മാർക്സിന്റെയും കുടുംബാംഗങ്ങളുടെയും പേരുകൾ കൊത്തിയ ഫലകം. ഏറ്റവും താഴെയായി ഫൊയർബാഖ്തിസീസിലെ മാർക്സിന്റെ അതിപ്രസിദ്ധമായ പതിനൊന്നാം തിസീസ്  : “തത്ത്വചിന്തകർ ലോകത്തെ പലനിലകളിൽ വ്യാഖ്യാനിച്ചിട്ടേയുള്ളൂ; പ്രധാനം അതിനെ മാറ്റിത്തീർക്കലാണ്” (The philosopher have only interpreted the world in various ways; the point however is to change it ).

പന്ത്രണ്ട് അടി ഉയരമുള്ള മാർക്സിന്റെ സ്മാരകശില്പം പൂർണമായും വിഭാവനം ചെയ്തത് ലോറൻസ് ബ്രാഡ്ഷാ ആണ്.

“ഒരു മനുഷ്യന്റെ സ്മാരകം മാത്രമല്ല, മഹത്തായ ഒരു മനസ്സിന്റെയും മഹാനായ ഒരു ചിന്തകന്റെയും സ്മാരകം പണിതെടുക്കുക എന്നതായിരുന്നു എനിക്ക് മുന്നിലെ വെല്ലുവിളി”.

സ്മാരകശില്പത്തിനായി കമ്മീഷൻ ചെയ്യപ്പെട്ട ശേഷം ബ്രാഡ്ഷാ എഴുതി. മാർക്സിന്റെ ഭൗതികരൂപത്തിന്റെ പ്രത്യക്ഷീകരണത്തിനും അപ്പുറം പോകുന്നതാകണം തന്റെ ശില്പമെന്ന് ബ്രാഡ്ഷാ കരുതിയിരുന്നു. ‘മാർക്സിന്റെ ചിന്തയുടെ ഉജ്വലശക്തിയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ വ്യക്തിത്വത്തിന്റെ വ്യാപ്തിയും ദർശനാഗാംഭീര്യവും’ പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതാകണം ആ ശില്പമെന്ന് അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചു.

ഒപ്പം തന്നെ തന്റെ ലക്ഷ്യത്തിനായുള്ള മാർക്സിന്റെ സമർപ്പണവും അതിനായുള്ള നിരന്തര പ്രയത്നവും അതിൽ സന്നിഹിതമാകണമെന്നും.

എട്ടടിയിലേറെ ഉയരമുള്ള മാർബിൾ സ്തംഭത്തിലാണ് പ്രതിമ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നത്. വെങ്കലത്തിൽ പണിതീർത്ത നാലടിയോളം ഉയരമുള്ള മാർക്സിന്റെ ശില്പത്തിൽ ബ്രാഡ്ഷായുടെ ഈ ആശയങ്ങളെല്ലാം സന്നിഹിതമായതായി നമുക്ക് കാണാനാവും.

ശില്പത്തിന്റെ രൂപകല്പനയെന്നപോലെ സ്മാരകസ്തംഭത്തിലെ വാക്യങ്ങൾ തെരഞ്ഞെടുത്തതും അത് ആലേഖനം ചെയ്യേണ്ട അക്ഷരവടിവ് തീരുമാനിച്ചതും ബ്രാഡ്ഷാ തന്നെയാണ്.

മാർക്സിന്റെ മരണത്തിനുപിന്നാലെ തന്നെ, ഹൈഗേറ്റിലെ മാർക്സിന്റെ സ്മാരകം ഒരു സന്ദർശന കേന്ദ്രമായി തീർന്നിരുന്നു. 1956‐ലെ പുനഃസ്ഥാപനത്തിനും സ്മാരകശില്പത്തിന്റെ അനാച്ഛാദനത്തിനും ശേഷം അത് ലോകമെമ്പാടും നിന്നുള്ള കമ്യൂണിസ്റ്റുകളുടെയും സോഷ്യലിസ്റ്റുകളുടെയും ഇടതുപക്ഷക്കാരുടെയും സന്ദർശനകേന്ദ്രമായി.

മാർക്സിന്റെ മരണത്തിനുപിന്നാലെ തന്നെ, ഹൈഗേറ്റിലെ മാർക്സിന്റെ സ്മാരകം ഒരു സന്ദർശന കേന്ദ്രമായി തീർന്നിരുന്നു. 1956‐ലെ പുനഃസ്ഥാപനത്തിനും സ്മാരകശില്പത്തിന്റെ അനാച്ഛാദനത്തിനും ശേഷം അത് ലോകമെമ്പാടും നിന്നുള്ള കമ്യൂണിസ്റ്റുകളുടെയും സോഷ്യലിസ്റ്റുകളുടെയും ഇടതുപക്ഷക്കാരുടെയും സന്ദർശനകേന്ദ്രമായി.

ഇന്ന് ലോകത്തിന്റെ വിവിധ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള അനവധിപേർ മാർക്സിന്റെ ചരമസ്മാരകത്തിൽ വന്നുമടങ്ങുന്നു. ഇപ്പോഴത് ഇംഗ്ലണ്ടിലെ പ്രധാന ചരിത്രസ്മാരകങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ ഇടം പിടിച്ച ഒന്നാണ്. 1999‐ൽ മാർക്സിന്റെ ചരമകുടീരം ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഒന്നാം നിര (Grade ) സ്മാരകങ്ങളുടെ സ്ഥാനത്തേക്ക് ഉയർന്നു.

ലോകമെമ്പാടുമുള്ള മനുഷ്യർ അസാധാരണമായ താൽപ്പര്യം വച്ചുപുലർത്തുന്ന (exceptional intrest) സ്മാരകങ്ങളും കെട്ടിടങ്ങളുമാണ് ഒന്നാം നിര സ്മാരകങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ പെടുന്നത്.

ലണ്ടനിലെ വെസ്റ്റ് മിനിസ്റ്റർ കൊട്ടാരവും, ബ്ലാക്പൂൾ ടവറും, മാഞ്ചസ്റ്റർ‐ലിവർപൂൾ റോഡ് റെയിൽവെ സ്റ്റേഷനും, കിങ്ങ്സ് കോളേജുമെല്ലാം ഇങ്ങനെ ഒന്നാംനിര സ്മാരകങ്ങളിൽ പെടുന്നവയാണ്.

ലോകത്ത് ഏറ്റവുമധികം തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്ന ശവകുടീരം എന്നാണ് ബി ബി സി മാർക്സിന്റെ ശവകുടീരത്തെയും അവിടത്തെ സ്മാരകസ്തംഭത്തെയും മുൻനിർത്തി പറഞ്ഞത്.

എല്ലാ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളിലും പെടുന്ന കോടാനുകോടി മനുഷ്യർക്ക് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ തിരിച്ചറിയാനാവുന്ന സ്മാരകങ്ങളിലൊന്നായി ഇപ്പോഴത്.

ഒരു ഡസൻ ആളുകൾ മാത്രം പങ്കെടുത്ത ചരമശുശ്രൂഷാചടങ്ങിൽ നിന്ന് ഒന്നേകാൽ നൂറ്റാണ്ടുകൊണ്ട് മാർക്സ് അത്രത്തോളം വളർന്നു; ഹൈഗേറ്റ് സെമിത്തേരിയിലെ സ്മാരകവും.

ചാൾസ് ഡിക്കൻസ് ഉള്ളത് ആകസ്മികമല്ല. മുതലാളിത്തം മനുഷ്യവംശത്തോട് ചെയ്ത ക്രൂരതകളുടെ ചിത്രം ഡിക്കൻസിനോളം നന്നായി ആരും രേഖപ്പെടുത്തിക്കാണില്ല. മാർക്സ് അതിനെക്കുറിച്ച് ധാരാളം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

സ്വാൺസ്ലെയിനിലൂടെ ഒരുകിലോമീറ്ററോളം നടന്നാൽ ഹൈഗേറ്റ് സെമിത്തേരിക്ക് മുന്നിലെത്തും. കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറുമായി 36 ഏക്കറിലായി പരന്നുകിടക്കുന്ന ശ്മശാനോദ്യാനം. പടിഞ്ഞാറൻ സെമിത്തേരിക്ക് പതിനേഴ് ഏക്കർ വലിപ്പമുണ്ട്. ഈസ്റ്റ് സെമട്രിക്ക് പത്തൊൻപത് ഏക്കറും. ലണ്ടനിലെ മൂന്നാമത്തെ പൊതുശ്മശാനമാണ് ഹൈഗേറ്റ്.

കെൻസൽഗ്രീനും (1833), വെസ്റ്റ് നോർവുഡിനും (1837) ശേഷം 1839‐ൽ സ്ഥാപിതമായ പൊതുശ്മശാനം. ‘സപ്തോജ്വലം’  (Magnificent Seven) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ലണ്ടനിലെ പൊതുശ്മശാനങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിൽപ്പെട്ട ഒന്നാണ് ഹൈഗേറ്റ് സെമിത്തേരി. ലണ്ടൻ നഗരം അതിന്റെ പൈതൃകാഭിമാനങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽപ്പെടുത്തിയ എണ്ണമറ്റ സ്മാരകങ്ങളിൽ ഈ സപ്തോജ്വലങ്ങളും ഉൾപ്പെടുന്നു.

കെൻസൽഗ്രീൻ (1833), വെസ്റ്റ് നോർവുഡ് (1837), ഹൈഗേറ്റ് (1839), അബ്നേപാർക്ക് (1840), ബ്രോംപ്ടൺ (1840), നൺഹെഡ് (1840), ടവർ ഹാംലെറ്റ്സ് (1841) എന്നിങ്ങനെ ഏഴ് ശ്മശാനോദ്യാനങ്ങൾ. 1845‐ൽ നിലവിൽ വന്ന വിക്ടോറിയാ പാർക്കിനെയും ചിലർ ഈ പട്ടികയിൽപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്.

അതുകൂടി ചേർത്താൽ സപ്തോജ്വലം അഷ്ടോജ്വലമാകും!

ഹൈഗേറ്റിലേതുൾപ്പെടെയുള്ള ലണ്ടനിലെ പൊതുശ്മശാനങ്ങൾക്ക് സവിശേഷമായ ഒരു ചരിത്രമുണ്ട്. ലണ്ടൻ നഗരത്തിന്റെയും പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ വ്യവസായവത്കരണത്തിന്റെയും ചരിത്രവുമായി അത് ഇഴപിരിഞ്ഞുകിടക്കുന്നു.

ഹൈഗേറ്റിലേതുൾപ്പെടെയുള്ള ലണ്ടനിലെ പൊതുശ്മശാനങ്ങൾക്ക് സവിശേഷമായ ഒരു ചരിത്രമുണ്ട്. ലണ്ടൻ നഗരത്തിന്റെയും പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ വ്യവസായവത്കരണത്തിന്റെയും ചരിത്രവുമായി അത് ഇഴപിരിഞ്ഞുകിടക്കുന്നു. പത്തൊമ്പതാം ശതകത്തിന്റെ ആദ്യദശകങ്ങളിൽ ഗ്രാമീണമേഖലകളിൽ നിന്ന് ലണ്ടനിലേക്ക് വൻതോതിലുള്ള കുടിയേറ്റമാണ് ഉണ്ടായത്.

പുതിയ വ്യാവസായിക കേന്ദ്രങ്ങളിലേക്ക് ഗ്രാമീണ ജനത ഇരമ്പിയെത്തി. 1801‐ൽ പത്തുലക്ഷത്തിൽ താഴെ മാത്രം ജനങ്ങളുണ്ടായിരുന്ന ലണ്ടനിലെ ജനസംഖ്യ നാല് പതിറ്റാണ്ടുകൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഇരുപതുലക്ഷമായി.

ലണ്ടനിലെ പ്രതിദിന മരണനിരക്ക് 125 ആയി ഉയർന്നു. പ്രതിവർഷം 45000ത്തിലധികം ശവങ്ങൾ സംസ്കരിക്കേണ്ട സ്ഥിതി. ഹൈഗേറ്റിനെക്കുറിച്ചുള്ള കൈപ്പുസ്തകം പറയുന്നതുപോലെ, ജീവനുള്ളവരെക്കൊണ്ടെന്നപോലെ മരിച്ചവരെക്കൊണ്ടും നഗരം വീർപ്പുമുട്ടി.

പള്ളികളിലെ സെമിത്തേരികളിൽ ജഡങ്ങൾ തിങ്ങിനിറഞ്ഞു. മാസങ്ങളുടെ മാത്രം അകലത്തിൽ എല്ലാ കുഴിമാടങ്ങളും വീണ്ടും വീണ്ടും തുറക്കേണ്ട സ്ഥിതിയായി. മൂന്നടിമാത്രം ആഴത്തിൽ കുഴിച്ചിട്ട ജഡങ്ങൾ അഴുകിത്തീരുന്നതിനുമുൻപേ പുതിയ ജഡങ്ങൾ അവിടേക്കെത്തി.

ആന്റിഗണിയിൽ പറയുന്നതുപോലെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരേക്കാൾ മരിച്ചവരോട് മനുഷ്യവംശത്തിന് ഉത്തരവാദിത്തമുണ്ടെന്ന് ലണ്ടൻ നഗരത്തിന് അപ്പോൾ ഓർക്കാനായില്ല!

ഇതോടൊപ്പം തന്നെ ലണ്ടൻനഗരത്തെ അലട്ടിയ മറ്റൊരു പ്രശ്നമായിരുന്നു പഠനാവശ്യങ്ങൾക്കും മറ്റുമായി മൃതദേഹങ്ങൾ മോഷ്ടിക്കുന്ന കവർച്ചാസംഘങ്ങളുടെ തേർവാഴ്ച.

സെമിത്തേരികളിലെ കുഴിമാടങ്ങളിൽ അടക്കം ചെയ്യപ്പെട്ട ജഡങ്ങൾ വൻതോതിൽ കൊള്ളയടിക്കപ്പെട്ടു.

മരിച്ചവരെ ‘ഉയിർത്തെഴുന്നേല്പിക്കുന്ന’ രാത്രിസംഘങ്ങൾ (Resuruction Men) ലണ്ടൻ ശ്മശാനങ്ങൾ കീഴടക്കി! ലണ്ടൻ നഗരത്തിലെ ദേവാലയങ്ങളിൽ മുട്ടുകുത്തിനിന്ന്, കവർന്നെടുക്കപ്പെട്ട തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ ജഡങ്ങളെച്ചൊല്ലി നൂറുകണക്കിന് മനുഷ്യർ കണ്ണീർവാർത്തു.

ഇതിനിടയിൽ ശരിയായി സംസ്കരിക്കപ്പെടാത്ത ജഡങ്ങളിൽ നിന്ന് നഗരം പകർച്ചവ്യാധികളുടെ പിടിയിലേക്ക് നീങ്ങി. 1831‐ലെ കോളറ നൂറുകണക്കിന് പേരെയാണ് കൊന്നൊടുക്കിയത്. അഴുകിത്തീരാത്ത ജഡങ്ങളിൽ നിന്നും പടരുന്ന ഈർപ്പം കലർന്ന വായുവായിരുന്നു (miasma) ഈ പകർച്ചവ്യാധിക്ക് പിന്നിലെ കാരണങ്ങളിലൊന്ന്.

മരണം എന്ന ഈ മഹാസമസ്യയെ അഭിമുഖീകരിക്കാനുള്ള പുതിയ പരിശ്രമങ്ങളുടെ ഭാഗമായിരുന്നു പള്ളികൾക്കു പുറത്തുള്ള സ്വകാര്യ ശ്മശാനങ്ങൾ. 1830‐40 കാലയളവിലായി ലണ്ടൻ നഗരത്തിന്റെ നാലുഭാഗത്തും സ്വകാര്യ ശ്മശാനങ്ങൾ ഉയർന്നുവന്നു. പ്രശാന്തവും സ്വച്ഛവുമായ പ്രകൃതിപരിസരങ്ങളിൽ മനുഷ്യർ അന്ത്യവിശ്രമം കൊള്ളുന്ന ഇടങ്ങൾ പിറവിയെടുക്കാൻ തുടങ്ങി.

1836‐ൽ ബ്രിട്ടീഷ് പാർലമെന്റ് സ്വകാര്യ ശ്മാശാനഭൂമികളുടെ സ്ഥാപനവും നടത്തിപ്പും സംബന്ധിച്ച് നിയമം പാസാക്കി. ഇതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ശ്മശാനങ്ങളുടെ നടത്തിപ്പിനായി ജോയിന്റ് സ്റ്റോക്ക് കമ്പനികൾ നിലവിൽ വന്നു.

ഇങ്ങനെ രൂപീകരിക്കപ്പെട്ട കമ്പനികളിലൊന്നായിരുന്നു ലണ്ടൻ സെമട്രി കമ്പനി. ഇരുപത് പൗണ്ട് മുഖവിലയുള്ള 5000 ഓഹരികൾ വഴി ഒരു ലക്ഷം പൗണ്ട് സമാഹരിച്ചാണ് ലണ്ടൻ സെമട്രി കമ്പനി പ്രവർത്തിച്ചത്.

സ്റ്റീഫൻ ഗ്രെയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ നിലവിൽ വന്ന ഈ ജോയിന്റ് സ്റ്റോക്ക് കമ്പനിയാണ് 1839‐ൽ ഹൈഗേറ്റ് ശ്മശാനം ആരംഭിച്ചത്.

മരണം ശ്മശാനങ്ങളെ വേഗത്തിൽ വളർത്തി! പതിനേഴ് ഏക്കറുള്ള ഹൈഗേറ്റിലെ പടിഞ്ഞാറൻ ശ്മശാനം 1854‐ൽ പാതയുടെ കിഴക്കുഭാഗത്തെ പത്തൊൻപത് ഏക്കറിലേക്ക് കൂടി വളർന്നു. കേവലം പതിനഞ്ച് വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് ഹൈഗേറ്റ് സിമട്രി ഇരട്ടിയായി.

അത്യന്തം ഭംഗിയായി സംവിധാനം ചെയ്യപ്പെട്ട പൊതുശ്മശാനങ്ങളിലേക്ക് ജീവിതത്തിന്റെ നാനാതുറകളിൽ നിന്നുമുള്ളവരുടെ ജഡങ്ങൾ എത്തി.

53000 കുഴിമാടങ്ങളിലായി രണ്ടുലക്ഷത്തോളം പേരാണ് ഇപ്പോൾ ഹൈഗേറ്റിൽ സംസ്കരിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ലോകപ്രശസ്തരായവർ മുതൽ അജ്ഞാതരായ സാധാരണ മനുഷ്യർ വരെ. അവരുടെ ഓർമകൾ തേടിയെത്തുന്നവർ ഹൈഗേറ്റിനെ അതുല്യമായ ഒരു ചരിത്രസ്മാരകമായി മാറ്റിയിരിക്കുന്നു! മൺമറഞ്ഞവർ അവരിലൂടെ മൃതിയുടെ മറുപുറങ്ങളിലേക്ക് ചുവടുവയ്ക്കുന്നു.

ഹൈഗേറ്റിലെ പടിഞ്ഞാറും കിഴക്കും സെമിത്തേരികളിലായി മനുഷ്യവംശചരിത്രത്തെ മാറ്റിപ്പണിത പലരുടെയും ഓർമകൾ തിടംവച്ചുനിൽക്കുന്നുണ്ട്.

പത്തൊമ്പതാം ശതകത്തിലെ ചിത്രകലാചരിത്രത്തിലെ വലിയ പേരുകളിലൊന്നായ ഡാന്റെ ഗബ്രിയേൽ റോസെറ്റി, സഹോദരങ്ങളായ ക്രിസ്റ്റീന റോസെറ്റി, വില്യം റോസെറ്റി, വിക്ടോറിയൻ ഇംഗ്ലണ്ടിൽ അതുല്യപ്രശസ്തി നേടിയ ഗുസ്തിതാരമായ തോമസ് സെയേഴ്സ് (1826‐65) (സെയേഴ്സിന്റെ ശവസംസ്കാരച്ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുക്കാൻ 1865‐ൽ പതിനായിരത്തിലധികം പേർ ഹൈഗേറ്റ് സെമിത്തേരിയിലെത്തി.

ഹൈഗേറ്റ് കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ സംസ്കാരച്ചടങ്ങ് അതായിരുന്നു), ശാസ്ത്രജ്ഞനായ മൈക്കിൾ ഫാരഡേ (1791‐1867), കവിയും നോവലിസ്റ്റുമായ റാഡ്ക്ലിഫ് ഹാൾ (1880‐1943), വിക്ടോറിയൻ ഇംഗ്ലണ്ടിലെ ഏറ്റവും വലിയ എഴുത്തുകാരിലൊരാളായ ജോർജ് എലിയറ്റ് എന്നറിയപ്പെട്ട മേരി ആൻ ഇവാൻസ് (1817‐78), പത്തൊമ്പതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ അരിസ്റ്റോട്ടിൽ എന്ന് വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ഹെർബർട്ട് സ്പെൻസർ (1820‐1903), നാടകക്കാരനായ ഡഗ്ലസ് ആദംസ് (1952‐2001), പോപ്പ്‌ സംഗീതജ്ഞൻ മാൽക്കം മക്ലാറൻ (1946‐2010) എന്നിങ്ങനെ എത്രയോ പേർ കാലത്തെ അതിജീവിക്കുന്ന ഓർമകളുടെ പേടകങ്ങളായി ഹൈഗേറ്റിൽ തുടരുന്നുണ്ട്.

ഹൈഗേറ്റിലെ ഈ സ്മാരകങ്ങളിൽ ഏറ്റവും പ്രൗഢവും വിശിഷ്ടവുമായ പദവിയിലാണ് മാർക്സിന്റെ ശവകുടീരം ഇപ്പോൾ നിലകൊള്ളുന്നത്. കാലപ്രവാഹത്തിൽ ഗാംഭീര്യമാർജിച്ച ആ സ്മാരകസ്തംഭത്തിന് ചുറ്റും പോരാളികളുടെ ഓർമകൾ പേറി മറ്റനേകം ശിലാഫലകങ്ങൾ കാണാം. മാർക്സിസ്റ്റ് ചരിത്രകാരനായ എറിക് ഹോബ്സ്ബാം, ദക്ഷിണാഫ്രിക്കയിലെ മഹാനായ അപ്പാർത്തീഡ് വിരുദ്ധപ്പോരാളി യൂസഫ് ദാദൂ, പത്ര പ്രവർത്തകയും പൊളിറ്റിക്കൽ ആക്ടിവിസ്റ്റുമായ ക്ലോദിയ ജോൺസ്... മാർക്സിന്റെ ഓർമകൾ തേടിയെത്തുന്നവർ അവരിലൂടെയും കടന്നുപോവുന്നു.

മനുഷ്യൻ സാമൂഹികബന്ധങ്ങളുടെ സമുച്ചയമാണെന്ന് (Man is an ensemble of social relations) എഴുതിയ മാർക്സ് തന്റെ ശവകുടീരത്തിലും അത് സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നു!

മാർക്സിന്റെ ശവകുടീരത്തിന് നേരെ എതിർഭാഗത്തായി ഹെർബെർട്ട് സ്പെൻസറുടെ ശവമാടം കാണാം. എറിക് ഹോബ്സ്ബാം എഴുതിയതുപോലെ, പത്തൊമ്പതാം ശതകത്തിലെ അരിസ്റ്റോട്ടിലായി വാഴ്ത്തപ്പെട്ട ആളായിരുന്നു സ്പെൻസർ. മാർക്സിന്റെ നിശിതവിമർശകരിലൊരാൾ. മാർക്സിന്റെ ജീവിതകാലത്ത് സ്പെൻസറുടെ പ്രൗഢി അതുല്യമായിരുന്നു.

എങ്കിലും കാലം ആ ഉദ്ധതപ്രതാപത്തെ പതിയെപ്പതിയെ കെടുത്തിക്കളഞ്ഞു. മാർക്സ് കാലത്തിലൂടെ വളർന്നപ്പോൾ സ്പെൻസർ വിസ്മൃതിയിലേക്ക് മാഞ്ഞുപോയി. ഇന്ന് മാർക്സിനെ കാണാനെത്തുന്നവരിൽ ഏറിയ പങ്കും സ്പെൻസർ അവിടെയുണ്ടെന്നുപോലും തിരിച്ചറിയാതെ മടങ്ങുന്നു.