Wednesday, May 25, 2022

The Story of Old Hindi – Which Is Now in a New and Alien Costume By Peggy Mohan

 


The Story of Old Hindi – Which Is Now in a New and Alien Costume

By Peggy Mohan 
TheWire.in
8 min
Representative image. Photo: Wikimedia Commons
Representative image. Photo: Wikimedia Commons

There is a curious debate on social media these days in the wake of the assertion by Union home minister Amit Shah that Hindi should take over the role of English in all states, and grow into our national language.

This move has raised hackles outside the Hindi belt, awakening memories of 1937 and 1965, when the South agitated in opposition to what it saw as the imposition of a language that would put it at a disadvantage. And one argument that has come up this time to counter the demand for Hindi is that it is only something ‘devised’ at Fort William College, Calcutta, by a Scottish linguist named John Gilchrist working for the East India Company, and so it could never be India’s National Language.

First, the more important issue: does English need to be replaced? I am not convinced that that could work.

For as far back as we can remember, India has functioned with the elite linguistically separate from the rest of the society. The Prakrits, which were mostly mutually intelligible, and considered less prestigious than Sanskrit, allowed the elites to stay in a single conversation across a huge spread of territory. Persian played a similar role during the Delhi Sultanate and Mughal times, and after Independence, English.

The first primary schools that taught in English medium were set up not in the time of Macaulay, but after Independence. The persistence of English is just a continuation of our elitist past. Indeed, opting for a more local language as the national language is what would have been the great hiccup. Because nothing has changed: neither our society nor our present government has suddenly grown an egalitarian heart. So the South is right to be suspicious of any sudden initiative from the government to push Hindi.

Hindi, like most modern Indian languages, actually dates back to the 12th century, which is when we begin to find evidence of modern languages like Marathi, Bangla, Awadhi and Braj in the written record. Hindi was the dialect of Delhi, and it hasn’t changed much. We only need to look at some of the work of Amir Khusro, writing in the 13th century, to see a language that is shockingly familiar:

Khusro, darya prem kā, ulṭī wā kī dhār,
Jo utrā so ḍūb gaya, jo ḍūbā so pār.

Oh Khusro, love’s river, it has a contrary flow,
Who wades in will drown, who drowns will cross below.

Khusro often wrote in what he called ‘Hindavi’, a term he used to refer to all the Indian vernaculars of the North as compared with Persian, the language of literature. Hindavi, then, was not necessarily Hindi. It could even be Braj, or Awadhi, or Bhojpuri, or Gujarati, or Punjabi, which all existed as separate vernaculars. Of these Dehlavi, which we now call Hindi (or Urdu), had all the advantages of location: any dialect that is from the capital region is destined for greater things. Even though Persian was the official language, the Dehlavi dialect was thriving, so much so that in time it came to be seen as a ‘language’, while Braj and Awadhi, which were at one time ahead and recognised as having a literature, were not incorporated into the final language, but sidelined as ‘dialects of Hindi’.

Also read: Tracing India’s History Through the Changing Landscape of Languages

Hindi, then, is old. Its bones, and even its flesh, have stayed much the same, because it was already ‘fully grown’ by the 12th century, and adults do not change much once they are mature. What adults can do, however, is change their clothes, or style of dress, or hairstyles, but that is only superficial tinkering that does not affect their genetics. I may look different when I wear a sari, but I am still the same person I was in different clothing.

What are these clothes that Hindi has been changing from time to time? Words, or to be more precise: nouns.

From time to time Hindi has got itself a new wardrobe of nouns to go with changed surroundings. Before the Central Asians of the Delhi Sultanate arrived, all its words and word endings were tadbhavas drawn from a local Prakrit (not Sanskrit!), but I am certain it had a previous avatar where even its vocabulary was older, going back to the lost language family of the Indus Valley.

During the Delhi Sultanate, it picked up a few Persian nouns, probably more in the speech of people like Khusro who knew Persian than in the usage of ordinary folk. Like darya in the doha above. Then, over the centuries it picked up more, mainly of words that had to do with the new social environment. But it is only when ghazals started being written in the vernacular, still called Hindi zuban, in the 1700s, that the great deluge of Persian vocabulary started.

As had happened earlier in Malayalam, when Nambudiri writers began adding in Sanskrit nouns to epics they were writing, creating what they called ‘Maṇipravāḷam’  – ruby-coral, a beautiful fusion – ghazal writers in the Nizam’s Court in Hyderabad began liberally adding Persian nouns into the verse they wrote in Hindi. In both cases it was an attempt to get away from writing in Sanskrit and Persian, not a wish to alter Malayalam and Hindi. Then in 1780 for the first time the word ‘Urdu’ was used to name this language, in a couplet by Mus’hafi:

Khudā rakhe zubã hamne sunī hai Mir-o-Mirzā kī,
Kahĩ kisī mũh se ham, e Mus’hafi, Urdū hamārī hai.

May God preserve this language that I first heard somehow
From the mouth of Mir Taqi Mir and Mirza Sauda, oh Mus’hafi!
Urdu belongs to all of us.

‘Shuddh Hindi’

There is no doubt that the British were determined to erase all traces of their predecessors in Hindi. There were already language enthusiasts among them, as well as classicists excited by Sanskrit, and they took it upon themselves to ‘restore’ Hindi to what they thought it must have been before the Sultanate and the Mughals came to town. But they were not such good linguists that they could see that Hindi had drawn its vocabulary as tadbhavas from Prakrit, and never directly from Sanskrit.

Also read: ‘A Way to Reclaim Our Identity’: How ‘the Chenab Times’ Is Using News to Preserve Dying Languages

The only Indian language that had taken words directly from Sanskrit was Malayalam: not any of the Northern languages. So in trying to ‘purify’ Hindi, they did what any chemist would have done: they added a reagent to strip away what they did not want, and failed to notice that it had remained after the operation and tainted the thing they were seeking to purify. What they were calling ‘Shuddh Hindi’ was anything but shuddh, or pure. It now felt like a chimera, made up of two different creatures melded into one. And what was worse, it felt as if it was created in order to do efficient word-for-word translations from English.

But the operating system of Hindi had not changed. It was still only nouns which were being added, which suddenly kitted out our language in something extreme. No human had managed to play God and bring a new language to life. It was the old Hindi, but in a new and alien costume.

School children observe Hindi divas. Photo: PTI

There is a strange perception, among philologists and the general public, that words are the most significant thing about a language. With philologists this dates back to the time when resemblances between words of different languages revealed a shared history. But this fixation on vocabulary missed other things about languages that were more permanent, things like the grammar, and the sounds. The things that are closer to its genetics.

In India this word-fixation manifests as a need to fragment a single language into ‘Hindi’, ‘Urdu’ and ‘Hindustani’, with ‘Hindi’ being taken to mean only that chimera we saw the British concoct in their Frankenstein lab in Fort William College, happily welcomed by the upper castes of North India, who saw this language as giving them an automatic boost. This is mystifying for modern linguists, who instead speak of Hindi/Urdu, which have the same grammatical system, and see what is called ‘Hindustani’ as just a shifting mix of the Hindi and Urdu registers.

But ironically those accusing Hindi of being too new to serve as a national language miss the point that it is only new languages that stand any chance of being accepted as lingua francas. In Nagaland, where each community speaks a different language, and where these languages are not mutually intelligible, it is Nagamese, a new language, that functions as the lingua franca. Nagamese started out as a trade language with Naga merchants traveling down from their hilltop villages to trade with the Assamese, and over time it has grown and even begun to have native speakers: children born in towns, or to parents from different Naga communities.

In Indonesia too, the national language, now called Bahasa Indonesia, started out as Malay, a rough and ready language spoken in the port cities, and easily accessible to all. When it became the national language, no attempt was made to infuse it with all the richness of the older languages of each island. The best thing about Malay was that it was new, and easy.

The advertising sector has taken a strong liking to ‘Hinglish’, a shifting mix of Hindi and Indian English, and has decided to use it nationally in its campaigns. Two of my students, Ritikaa Kaila and Udayvir Singhvi, have looked into these campaigns, and have found that state governments are dismayed at how popular ‘Hinglish’ is, and how easy it is to speak. Their conclusion is that ‘with the rise of ‘Hinglish’ in news media, entertainment, politics and social media, the increased usage of ‘Hinglish’ in regular conversations, and eventually, in educational institutions and workplaces is likely to occur over time.’ And not just ‘Hinglish’. Other languages like Malayalam also have their version of this mixed code, and if you watch videos in them, you will find that they are surprisingly easy to follow if you know the English words that get slotted in.

It may well be that the future is going to be a number of hybrids that we will understand easily, well, but less than perfectly, which we will get better at if our travels take us out of our home states often enough.

So in the end we have been barking up the wrong tree. If India is to get a lingua franca, or lingua francas, that do more than just serve the elites, the main considerations will be not how old and venerable the languages are, but how new, how easy they are to learn, and how they manage the transition from the world of pop culture to engage with more serious domains of work. And that is something that will happen on its own, or not at all.

Peggy Mohan is a linguist and the author of four books, the most recent being Wanderers, Kings, Merchants: The Story of India Through its Languages, Gurgaon: Penguin Random House, 2021. She teaches linguistics at Ashoka University.

Thursday, May 12, 2022

ഹിംസയും അധികാരവും; ശ്രീലങ്കൻ ജീവിതത്തെ അടുത്തറിഞ്ഞ എഴുത്തുകാരൻ ടി ഡി രാമകൃഷ്‌ണൻ എഴുതുന്നു

 

ചരിത്രത്തിലെ  ഗുരുതരമായ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയാണ്‌ ശ്രീലങ്ക അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്.  പ്രസിഡന്റ് ഗോതബായ രജപക്‌സെക്കെതിരെ നിരായുധരായി, നിർഭയരായി, സമാധാനപരമായി പ്രതിഷേധിക്കുന്ന ജനക്കൂട്ടത്തിന്റെ നിശ്ചയദാർഢ്യത്തിന് മുന്നിൽ എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാതെ പകച്ചുനിൽക്കുകയാണ് ഭരണകൂടം. ശ്രീലങ്കൻ ജീവിതത്തെയും സംസ്‌കാരത്തെയും അടുത്തറിഞ്ഞ്‌ അടയാളപ്പെടുത്തിയ എഴുത്തുകാരൻ ആ രാജ്യത്തിന്റെ പൊള്ളുന്ന സമകാലിക യാഥാർഥ്യങ്ങളെ വിലയിരുത്തുന്നു.
 

ടി ഡി രാമകൃഷ്ണൻ

ടി ഡി രാമകൃഷ്ണൻ

ഭൂരിപക്ഷമാളുകളും മതഭ്രാന്തരോ ഭീരുക്കളോ സ്വാർത്ഥരോ ആയൊരു സമൂഹത്തിൽ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുവേണ്ടി പോരാടുന്നവർ വിഡ്ഢികളായിരിക്കാം. പക്ഷേ, ഞങ്ങൾക്ക് ആ സ്വപ്നത്തിനുവേണ്ടി ജീവൻ ബലികഴിക്കാതിരിക്കാനാവില്ല. സ്വാതന്ത്ര്യത്തേക്കാൾ വലുതായി ഞങ്ങൾക്കൊന്നുമില്ല. ഏകാധിപതിയുടെ കൈയിൽ നിന്ന് അധികാരം പിടി ച്ചെടുക്കാനായി കൊളംബ് നഗരത്തിലേക്ക് ജനങ്ങളിരമ്പി വരുന്നൊരു ദിവസം ഞങ്ങളിപ്പോഴും സ്വപ്നം കാണുന്നുണ്ട്. അതിനുവേണ്ടിയുള്ള നിരന്തരമായ പോരാട്ടത്തിന് ഞങ്ങളുടെ ജീവത്യാഗം പ്രചോദനമാകുമെന്ന പ്രതീക്ഷയോടെ... എല്ലാ സുഹൃത്തുക്കൾക്കും ഗുഡ്ബൈ...
മീനാക്ഷി രാജരത്തിനം.

‘സുഗന്ധി എന്ന ആണ്ടാൾ ദേവനായകി’യിൽ മുകളിലുദ്ധരിച്ച വരികളെഴുതുമ്പോൾ, സേവ് ശ്രീലങ്ക ഫ്രം ഫാസിസം (SSF)എന്ന സംഘടനയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ, കൊളംബ്‌ നഗരത്തിലേക്ക് ജനങ്ങളിരമ്പി വരുന്നത് വെറും ഭാവന മാത്രമായിരുന്നു.  എസ്‌എസ്‌എഫ്‌ എന്ന സംഘടന തന്നെ ഭാവനയായിരുന്നു. യഥാർഥത്തിൽ മഹീന്ദ രജപക്‌സെയുടെ സ്വേച്ഛാധിപത്യ ഭരണത്തെ എതിർക്കുന്ന ബുദ്ധിജീവികളും ആക്ടിവിസ്റ്റുകളും എഴുത്തുകാരുമടങ്ങിയ ഒരു ചെറിയ ഗ്രൂപ്പ് മാത്രമാണുണ്ടായിരുന്നത്. കാൽനൂറ്റാണ്ട് നീണ്ടുനിന്ന ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിൽ വേലുപ്പിള്ളൈ പ്രഭാകരന്റെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള തമിഴ്പുലികളെ ഉന്മൂലനം ചെയ്ത് വിജയശ്രീലാളിതനായ മഹീന്ദ രജപക്‌സെ, തനിക്കെതിരെയുള്ള എല്ലാ പ്രതിഷേധങ്ങളെയും ക്രൂരമായി അടിച്ചമർത്തി, പ്രസിഡന്റ് പദത്തിൽ സർവാധിപതിയായിരുന്ന് ഭരണം നടത്തുന്ന കാലമായിരുന്നു അത്.

ശ്രീലങ്കയിൽ സമാധാനത്തിനുവേണ്ടി സംസാരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നവരൊക്കെ ക്രൂരമായ ഭയത്തിന്റെ നിഴലിലായിരുന്നു. ഒരു ദശാബ്ദത്തിന് ശേഷം ഈ ചുട്ടുപൊള്ളുന്ന ഏപ്രിൽ മാസത്തിൽ പ്രസിഡന്റ് ഗോതബായ രജപക്‌സെക്കെതിരെ, GotaGo Home! എന്ന മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ച് ഗോൾ ഫേസ് ഗ്രീൻ ബീച്ചിൽ പതിനായിരങ്ങൾ തടിച്ചുകൂടിയിരിക്കുകയാണ്. നിരായുധരായി, നിർഭയരായി, സമാധാനപരമായി പ്രതിഷേധിക്കുന്ന ആ ജനക്കൂട്ടത്തിന്റെ നിശ്ചയദാർഢ്യത്തിന് മുന്നിൽ എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാതെ പകച്ചുനിൽക്കുകയാണ് ഭരണകൂടം.

സുഗന്ധി എന്ന ആണ്ടാൾ ദേവനായകി എഴുതാൻ വേണ്ടിയുള്ള അന്വേഷണങ്ങളുമായി നടക്കുന്ന കാലത്ത് ശ്രീലങ്കയിൽ സമാധാനത്തിനുവേണ്ടി സംസാരിക്കുന്നവരെ കണ്ടെത്തുകയെന്നതായിരുന്നു ഏറ്റവും വലിയ വെല്ലുവിളി. കണ്ടുമുട്ടിയ സിംഹളരും തമിഴരും ഒരുപോലെ ഹിംസയുടെ ഭാഷയാണ് സംസാരിച്ചിരുന്നത്. സിംഹളർ ആഭ്യന്തരയുദ്ധം ജയിച്ചതിന്റെ ഉന്മാദത്തിലും തമിഴർ പ്രതികാരം ചെയ്യാനുള്ള ആവേശത്തിലും ഹിംസയെ ന്യായീകരിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

സമൂഹം പൂർണമായും വംശീയമായി ധ്രുവീകരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അതിനിടയിലാണ് ‘No more Tears Sister’ എന്ന രജനി തിരണഗാമയെക്കുറിച്ചുള്ള ഡോക്യുമെന്ററി കാണാനിടയായത്. അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില സുഹൃത്തുക്കളുമായി സംസാരിച്ചപ്പോൾ, ശ്രീലങ്കയിൽ സമാധാനം ആഗ്രഹിക്കുന്ന, വയലൻസിനെ നിശിതമായി വിമർശിക്കുന്ന ചെറുതെങ്കിലും ഒരു വിഭാഗം ആളുകളുണ്ടെന്ന് മനസ്സിലായി. അവർ ഭയന്ന് നിശ്ശബ്ദരായിരിക്കുകയായിരുന്നു.

ഈ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി അവരുടെ എണ്ണത്തിൽ വലിയ വർധനവുണ്ടാക്കിയിരിക്കുന്നു. രൂക്ഷമായ വിലക്കയറ്റവും ക്ഷാമവും നിത്യജീവിതത്തെ ദുസ്സഹമാക്കിയതോടെ അവരിൽ ബഹുഭൂരിപക്ഷവും വംശവെറിയുപേക്ഷിച്ച് സാധാരണ മനുഷ്യരായിരിക്കുന്നു. അവരാണ് ഇപ്പോൾ പ്രസിഡന്റ് രാജിവെച്ച് പുറത്തു പോകണമെന്നാവശ്യപ്പെട്ട്  Gota GoHome!  എന്ന സമാധാനപരമായ പ്രതിഷേധവുമായി ഗോൾ ഫേസിലും രാജ്യത്തെ മറ്റു പട്ടണങ്ങളിലെ തെരുവുകളിലും ഇറങ്ങിയിരിക്കുന്നത്.

ശ്രീലങ്ക ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും ഗുരുതരമായ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയെയാണ്‌ ഇപ്പോൾ അഭിമുഖീകരിക്കുന്നത്. വിദേശനാണ്യശേഖരത്തിൽ സംഭവിച്ച ഗണ്യമായ ഇടിവ് കാരണം അവശ്യസാധനങ്ങളൊന്നും ഇറക്കുമതി ചെയ്യാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയാണ്. പണപ്പെരുപ്പം മുപ്പത് ശതമാനത്തിലെത്തിയിരിക്കുന്നു. നിത്യോപയോഗസാധനങ്ങൾക്കും ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കൾക്കും അതിരൂക്ഷമായ വിലക്കയറ്റവും ക്ഷാമവുമാണ്. പെട്രോൾ പമ്പുകളിലും കുക്കിങ് ഗ്യാസ് വിതരണ കേന്ദ്രങ്ങളിലും നീണ്ട ക്യൂവാണ്. ജീവൻരക്ഷാ മരുന്നുകൾ പോലും കിട്ടാനില്ല. മരുന്നുകൾ ലഭ്യമല്ലാത്തതിനാൽ ആശുപത്രികളിൽ അത്യാവശ്യ സർജറികൾപോലും മാറ്റിവെക്കേണ്ടി വരുന്നു. ദിവസത്തിൽ പന്ത്രണ്ടും പതിമൂന്നും മണിക്കൂർ പവർ കട്ടാണ്. കടലാസിന്റെ ക്ഷാമം കാരണം സ്‌കൂൾ പരീക്ഷകൾ മാറ്റിവെച്ചിരിക്കുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തിലാണ് പൊറുതി മുട്ടിയ ജനങ്ങൾ GotaGoHome! മുദ്രാവാക്യവുമായി തെരുവിലിറങ്ങിയിരിക്കുന്നത്.  

സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടുന്ന സമയത്ത് ഏഷ്യയിൽ ജപ്പാൻ കഴിഞ്ഞാൽ ഏറ്റവും സമ്പന്നമായ രാജ്യമായിരുന്നു ശ്രീലങ്ക. ഏഴരപ്പതിറ്റാണ്ട്‌ പിന്നിട്ടപ്പോൾ ചൈനയും സിംഗപ്പൂരും ദക്ഷിണ കൊറിയയും മലേഷ്യയുമൊക്കെ ശ്രീലങ്കയെ പിന്നിലാക്കി ബഹുദൂരം മുന്നോട്ടു പോയെങ്കിലും ഹ്യൂമൻ ഡെവലപ്മെന്റ് ഇൻഡക്‌സുകൾ ഉൾപ്പെടെ പ്രധാനപ്പെട്ട പല സൂചികകളിലും തുടർന്നും ശ്രീലങ്കയ്‌ക്ക് മോശമല്ലാത്ത സ്ഥാനം നിലനിർത്താൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എന്നാൽ കാൽനൂറ്റാണ്ട് നീണ്ടുനിന്ന ആഭ്യന്തരയുദ്ധം

പ്രഭാകരൻ

പ്രഭാകരൻ

ശ്രീലങ്കയുടെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ സാരമായി ബാധിച്ചു. തമിഴ് വിമോചനപ്പുലികളുടെ ആക്രമണങ്ങൾ രാജ്യത്തെ ജനങ്ങളുടെ ജീവനും സ്വത്തിനും കനത്ത നാശനഷ്ടങ്ങളുണ്ടാക്കി. രാജ്യത്തിന്റെ ബജറ്റിൽ മിലിട്ടറിക്കുവേണ്ടി വലിയൊരു വിഹിതം മാറ്റിവെക്കേണ്ടി വന്നു.

ഭരണകൂടത്തിന്റെ ശ്രദ്ധ പൂർണമായും വിഘടനവാദത്തെ നേരിടുന്നതിലായി. സ്വാഭാവികമായും ബ്രിട്ടീഷുകാരുടെ ഭരണത്തിൽ നിന്ന് സ്വാതന്ത്ര്യം നേടിയപ്പോളുണ്ടായിരുന്ന സാമ്പത്തിക സ്ഥിതി മെച്ചപ്പെടുത്താനോ നിലനിർത്താൻ പോലുമോ കഴിയാതെയായി. അപ്പോഴും ടൂറിസം, തേയിലക്കയറ്റുമതി, പ്രവാസികൾ അയയ്‌ക്കുന്ന വിദേശനാണ്യം എന്നിവയിലൂടെ വലിയൊരു സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയിലേക്ക് പോകാതെ ശ്രീലങ്കയ്‌ക്ക് പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നു. എന്നാൽ 2005 ൽ മഹീന്ദ രജപക്‌സെ പ്രസിഡന്റ് പദത്തിലെത്തിയതോടെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം തകിടം മറിഞ്ഞു.

രാജ്യത്തെ തമിഴ് വിഘടനവാദികളുടെ ഭീകരപ്രവർത്തനങ്ങളിൽ നിന്ന് എന്നെന്നേക്കു മായി മോചിപ്പിക്കുമെന്ന വാഗ്ദാനവുമായി അധികാരത്തിലേറിയ മഹീന്ദ രജപക്‌സെ,

മഹീന്ദ രജപക്‌സെ

മഹീന്ദ രജപക്‌സെ

ഇത്തരം സൈനിക ഓപ്പറേഷനുകളിൽ പുലർത്തേണ്ട എല്ലാ മാനുഷിക പരിഗണനകളും ഉപേക്ഷിച്ച്, ഒരു ലക്ഷത്തോളം നിരപരാധികളെ കൊലയ്‌ക്കുകൊടുത്തും മൂന്ന് ലക്ഷത്തോളം പേരെ നിത്യദുരിതത്തിലാഴ്‌ത്തിയുമാണ് തന്റെ ലക്ഷ്യം നിറവേറ്റിയത്. കണക്കറ്റ പണവും അതിനായി ചെലവഴിച്ചു. അന്ന് എല്ലാ ഉപദേശവും നൽകി കൂട്ടു നിന്നത് ഡിഫൻസ് സെക്രട്ടറിയായ റിട്ടയേർഡ് ലെഫ്. കേണൽ ഗോതബായ രജപക്‌സെയായിരുന്നു. അദ്ദേഹമാണ് ശ്രീലങ്കയുടെ ഇപ്പോഴത്തെ പ്രസിഡന്റ്. മഹീന്ദ രജപക്‌സെ പ്രധാനമന്ത്രിയും.

ആഭ്യന്തരയുദ്ധം വിജയിച്ചെങ്കിലും മഹീന്ദരജപക്‌സെക്കും സർക്കാരിനുമെതിരെ ഗുരുതരമായ യുദ്ധക്കുറ്റാരോപണങ്ങൾ

ഗോതബായ രജപക്‌സെ

ഗോതബായ രജപക്‌സെ

ഉയർന്നുവന്നു. തമിഴ്പുലികളുടെ പ്രവർത്തന ചരിത്രം അതിലും ഹിംസാത്മകമായതുകൊണ്ട് മാത്രമാണ് മഹീന്ദയ്‌ക്കെതിരെയുള്ള ആരോപണങ്ങൾക്ക് ആഗോളതലത്തിൽ വലിയ പിന്തുണ ലഭിക്കാതെ പോയത്. എല്ലാ യുദ്ധങ്ങളേയും പോലെ കാൽനൂറ്റാണ്ട് നീണ്ടു നിന്ന ആഭ്യന്തരയുദ്ധം ശ്രീലങ്കൻ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയ്‌ക്ക് ഗുരുതരമായ പരിക്കുകളേൽപ്പിച്ചു. 

യുദ്ധം ജയിക്കുന്നതു പോ ലെ മിലട്ടറി ബുദ്ധിയുപയോഗിച്ച് നടപ്പാക്കാൻ കഴിയുന്ന കാര്യമല്ല രാഷ്ട്രത്തിന്റെ പുനർനിർമാണം. ലോകത്തിൽ ഏത് രാജ്യത്തായാലും യുദ്ധാനന്തര പുനർനിർമാണം വൻശക്തികൾക്ക് വലിയ താൽപ്പര്യമുള്ള വിഷയമാണ്. അവരും അവരുടെ മൾട്ടി നാഷണൽ കമ്പനികളും വലിയ ഓഫറുകളുമായി വരും. എത്ര വേണമെങ്കിലും വായ്‌പയും തരും. വായ്‌പകൾക്ക് കാണാവുന്നതും അല്ലാത്തതുമായ നിരവധി ചരടുകളുണ്ടാകും.

അവരുമായി ഇടപെടുമ്പോൾ വേണ്ടത്ര ജാഗ്രത കാണിച്ചില്ലെങ്കിൽ ഒരിക്കലും രക്ഷപ്പെടാൻ കഴിയാത്ത കടക്കെണിയിൽപ്പെട്ടുപോകും. മഹീന്ദ രജപക്‌സെയും സംഘവും ഇക്കാര്യത്തിൽ വേണ്ടത്ര ജാഗ്രത കാണിച്ചില്ലെന്ന് മാത്രമല്ല അവയിൽ നിന്ന് പ്രസിഡന്റിനും കുടുംബത്തിനും പരമാവധി നേട്ടമുണ്ടാക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്തു. ഹംബകൊട്ടെ തുറമുഖം ഉൾപ്പെടെയുള്ള വലിയ ഇൻഫ്രാട്രക്ചർ പ്രൊജക്ടുകളിലേക്ക് ചൈനയുടെ സാമ്പത്തികസഹായത്തോടെ എടുത്തുചാടി. പ്രതീക്ഷിച്ച വരുമാനം ലഭിക്കാതെ വന്ന ആ പ്രൊജക്ടുകൾ പിന്നീട് വലിയ ബാധ്യതയായി മാറി. ഇക്കാര്യങ്ങളെല്ലാം മഹീന്ദ രജപക്‌സെ പ്രസിഡന്റായിരുന്ന 2005 ‐ 2010 കാലഘട്ടത്തിലാണ് നടന്നത്.  

ആഭ്യന്തരയുദ്ധം കാരണം തകർന്നുപോയ രാജ്യത്തിന്റെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ ഉൽപ്പാദന രംഗവുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തി പുനഃരുജ്ജീവിപ്പിക്കുന്നതിൽ മഹീന്ദ രജപക്‌സെ സർക്കാരിന് കൃത്യമായൊരു പദ്ധതിയുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഇറക്കുമതിയെ അമിതമായി ആശ്രയിക്കുന്ന ക്ഷീരോൽപ്പാദന മേഖലയിൽപ്പോലും ഇറക്കുമതി കുത്തകകളുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾക്കാണ് പ്രാധാന്യം നൽകിയത്.

ബംഗ്ലാദേശിലെപ്പോലെ വലിയ സാധ്യതകളുണ്ടായിരുന്ന ഫാർമസ്യൂട്ടിക്കൽസിലും വസ്ത്രനിർമാണ രംഗത്തും വേണ്ടത്ര ഊന്നൽ നൽകിയതുമില്ല. മെച്ചപ്പെട്ട വിദ്യാഭ്യാസം നേടിയ ചെറുപ്പക്കാരെ ഉപയോഗിച്ച് ഐ ടി രംഗത്തും ശ്രീലങ്കയ്‌ക്ക് വലിയ  സാധ്യതയുണ്ടായിരുന്നു. എന്നാൽ ടൂറിസത്തിൽ മാത്രമാണ് മഹീന്ദ കാര്യമായി ശ്രദ്ധിച്ചത്. അതിലൂടെ വലിയതോതിൽ വിദേശനാണ്യം നേടാമെന്നും സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ ബലപ്പെടുത്താമെന്നും അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. 2013 ൽ കൊളംബിൽ വെച്ച് നടന്ന കോമൺവെൽത്ത് ഉച്ചകോടിയിൽ ശ്രീലങ്ക ഫ്യൂച്ചർ ഡെസ്റ്റിനേഷൻ എന്ന സെഷനിൽ കീ നോട്ട് അഡ്രസ്സ് ചെയ്യാൻ മഹീന്ദ ക്ഷണിച്ചത് ക്രൗൺ കാസിനോ ഗ്രൂപ്പിന്റെ തലവനായ ജെയിംസ് പാക്കറെയാണ്.

ജെയിംസ്‌ പാക്കർ

ജെയിംസ്‌ പാക്കർ

ആദ്യമായി വൺ ഡേ ക്രിക്കറ്റ് തുടങ്ങിയ കെറി പാക്കറുടെ മകനാണ് ജെയിംസ് പാക്കർ. തന്റെ പ്രഭാഷണത്തിലുടനീളം കൊളംബോയെ എങ്ങനെ മക്കാവു പോലെയൊരു ഗാംബ്ലിങ്‌ കേന്ദ്രമാക്കി മാറ്റാമെന്നും അതാണ് ശ്രീലങ്കയുടെ വികസന സാധ്യതയെന്നുമാണ് പാക്കർ പറഞ്ഞത്. പാക്കറുടെ ക്രൗൺ ഗ്രൂപ്പിന് കൊളംബോവിൽ കാസിനോ തുടങ്ങാൻ മഹീന്ദ അനുമതി നൽകുകയും ചെയ്തു. 2015 ലെ പ്രസിഡന്റ് തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മഹീന്ദ പരാജയപ്പെട്ടപ്പോൾ അധികാരത്തിൽ വന്ന സിരിസേന ആ ലൈസൻസ് റദ്ദാക്കുകയായിരുന്നു. മഹീന്ദ രജപക്‌സെയുടെ അനുജനും ധനകാര്യമന്ത്രിയുമായിരുന്ന ബേസിൽ രജപക്‌സെയുടെ ബുദ്ധിയാണതിന് പിന്നിൽ പ്രവർത്തിച്ചത്. രാജ്യത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക വികസനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള രജപക്‌സെ സഹോദരന്മാരുടെ സങ്കൽപ്പം അങ്ങനെയായിരുന്നു. 

 മഹീന്ദ രജപക്‌സെ 2015 ലെ പ്രസിഡന്റ് തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ പരാജയപ്പെടാനുണ്ടായ പ്രധാന കാരണം പൊതുവെ കരുതുന്നതുപോലെ ആഭ്യന്തരയുദ്ധത്തിൽ നടത്തിയ ക്രൂരമായ മനുഷ്യാവകാശ ലംഘനങ്ങളല്ല. ഭരണത്തിലെ സ്വജനപക്ഷപാതവും അഴിമതിയുമായിരുന്നു. രജപക്‌സെ കുടുംബത്തിലെ 39 പേർ അധികാരത്തിന്റെ വിവിധ തട്ടുകളിലുണ്ടായിരുന്നു. അവരിൽ പലരും തങ്ങളുടെ മേഖലകളിൽ വേണ്ടത്ര യോഗ്യതയുള്ളവരോ കഴിവു തെളിയിച്ചിട്ടുള്ളവരോ പക്വതയോടെ വകുപ്പുകൾ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ പറ്റുന്നവരോ ആയിരുന്നില്ല.

ബേസിൽ  രജപക്‌സെ

ബേസിൽ രജപക്‌സെ

ഗോതബായ തന്നെ ദീർഘവീക്ഷണമില്ലാത്ത എടുത്തു ചാട്ടക്കാരനായിരുന്നു. ധനകാര്യ മന്ത്രി ബേസിൽ രജപക്‌സെ കടുത്ത അഴിമതിക്കാരനും വേണ്ടത്ര ഉത്തരവാദിത്തബോധത്തോടെ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യാൻ കഴിയാത്തയാളുമായിരുന്നു. താൻ ഒപ്പുവയ്‌ക്കുന്ന ഓരോ ബില്ലിനും പത്ത് ശതമാനം കമ്മീഷൻ വാങ്ങിയത് കാരണം അദ്ദേഹം മിസ്റ്റർ ടെൻ പെർസെന്റ് എന്നാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്.

ഗോതയും ബേസിലും യു എസ്‌ പൗരത്വമുള്ളവരായിരുന്നു. 2019ൽ പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനത്തേക്ക് വരുമ്പോളാണ് ഗോത യു എസ് പൗരത്വം ഉപേക്ഷിക്കുന്നത്.  ഇവർക്ക് താഴെയുള്ള ഓരോ രജപക്‌സെ കുടുംബക്കാരനും അവരവരുടെ സ്ഥാനത്തിരുന്ന് അഴിമതിയും സ്വജനപക്ഷപാതവുമാണ് നടത്തിയത്. രാജ്യത്തെ ബജറ്റിന്റെ 70 ശതമാനവും അങ്ങനെ ഒരു കുടുംബത്തിന്റെ നേരിട്ടുള്ള നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നു. ഈ കാരണങ്ങൾ കൊണ്ട് സ്വന്തം പാർടിയിലുള്ളവർ സിരിസേനയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ പുറത്തുപോയതാണ് 2015 ലെ തെരഞ്ഞെടുപ്പിൽ മഹീന്ദ രജപക്‌സെ പരാജയപ്പെടാൻ കാരണം.

കുറച്ചുകാലം പുറത്തുനിൽക്കേണ്ടി വന്നെങ്കിലും ശ്രീലങ്കൻ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ അസാമാന്യ മാനിപ്പുലേറ്റീവ് സ്കിൽസുള്ള മഹീന്ദ രജപക്‌സെ 2019 ൽ പ്രധാനമന്ത്രിയായും ഗോതബായ പ്രസിഡന്റായും അധികാരത്തിലേക്ക് തിരികെയെത്തി.

സിരിസേന

സിരിസേന

2015ലെ പത്തൊമ്പതാം ഭരണഘടനാ ഭേദഗതി പ്രകാരം ഒരു പൗരന് രണ്ടു തവണയിൽ കൂടുതൽ പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനം വഹിക്കാൻ പാടില്ലാത്തതുകൊണ്ട് മാത്രം മഹീന്ദ ആ സ്ഥാനത്തേക്ക് സഹോദരനായ ഗോതബായയെ കൊണ്ടുവരികയായിരുന്നു. പക്ഷേ പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനമേറ്റതിന് ശേഷമുള്ള ഗോതയുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ വലിയ പ്രശ്നങ്ങളാണ് ക്ഷണിച്ചുവരുത്തിയത്.

2019 ൽ പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനത്തെത്തിയതിന് ശേഷം ഗോതബായ രജപക്‌സെ ദീർഘവീക്ഷണമില്ലാതെ നടപ്പാക്കിയ പോപ്പുലിസ്റ്റ് സാമ്പത്തിക പരിഷ്‌കാരങ്ങളാണ് രാജ്യത്തെ ഇപ്പോഴത്തെ ഗുരുതരമായ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയിലെത്തിക്കുന്നതിൽ പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചത്. VATപതിനഞ്ച് ശതമാനത്തിൽ നിന്ന് എട്ട് ശതമാനമായി കുറച്ചതിന് പുറമേ കോർപ്പറേറ്റ് ടാക്‌സുൾപ്പെടെ മറ്റ് നികുതികളെല്ലാം ഗണ്യമായി കുറച്ചു. ഇതുകാരണം സർക്കാരിന്റെ നികുതി വരുമാനം കുറഞ്ഞത് പരിഹരിക്കാൻ  വലിയതോതിൽ കറൻസി പ്രിന്റ് ചെയ്തിറക്കി. ധനകാര്യമന്ത്രി ബേസിൽ രജപക്‌സെയും സെൻട്രൽ ബാങ്ക് ഗവർണർ അജിത് കബ്രാളും ഇതിനെല്ലാം കൂട്ടുനിന്നു. ഇതിനോടൊപ്പം നടപ്പാക്കിയ നിർബന്ധിത ജൈവകൃഷിയും കാര്യങ്ങൾ കൂടുതൽ വഷളാക്കി. രാസവള ഇറക്കുമതിക്ക് ചെലവാകുന്ന വിദേശനാണ്യം ലാഭിക്കാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു നിർബന്ധിത ജൈവ കൃഷി നടപ്പാക്കിയത്. അരിയുൾപ്പെടെ ഭക്ഷ്യധാന്യങ്ങളുടെ ഉൽപ്പാദനത്തിൽ വലിയ ഇടിവു വന്നതോടെ അത് തിരിച്ചടിച്ചു. അരിയുൾപ്പടെ ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കൾ ഇറക്കുമതി ചെയ്യേണ്ട അവസ്ഥയായി. പ്രധാന കയറ്റുമതി വിഭവമായ തേയിലയുടെ ഉൽപ്പാദനം പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും വളരെ കുറഞ്ഞു.


ശ്രീലങ്കൻ പാർലമെന്റിന്‌ മുന്നിൽ പ്രതിഷേധക്കാർ കെട്ടിയ ടെന്റുകൾ

കോവിഡ് കാരണം ടൂറിസ്റ്റുകളുടെ വരവ് നിലച്ചതോടെ സമ്പദ്‌ വ്യവസ്ഥ കൂടുതൽ പ്രതിസന്ധിയിലായി. വിദേശനാണ്യ ശേഖരം കുത്തനെ ഇടിഞ്ഞു. 2021 സപ്തംബറിൽ പ്രസിഡന്റ് ഗോതബായ രാജ്യത്ത് സാമ്പത്തിക അടിയന്തരാവസ്ഥ പ്രഖ്യാപിച്ചു. അവശ്യ സാധനങ്ങളുടെ വിതരണം ഉറപ്പുവരുത്താൻ മിലിട്ടറിയെ ചുമതലപ്പെടുത്തി. പക്ഷേ, അതുകൊണ്ടൊന്നും പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. കൂടുതൽ കൂടുതൽ വഷളാവുകയാണ് ചെയ്തത്.  

ചൈനയും ഇന്ത്യയും ബംഗ്ലാദേശുമടക്കമുള്ള അയൽരാജ്യങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ ഈ പ്രതിസന്ധി മറികടക്കാമെന്നാണ് ഗോതബായ കരുതിയത്. ഇന്ത്യയും ബംഗ്ലാദേശും കറൻസി സ്വാപ്പിലൂടെയും ഭക്ഷ്യവസ്തുക്കളും മരുന്നുകളും അയച്ചുകൊടുത്തും സഹായിക്കുന്നുമുണ്ട്. ചൈനയുടെ ഭാഗത്തുനിന്ന് വലിയ സഹായമൊന്നും ലഭിച്ചതായി റിപ്പോർട്ടുകളില്ല. എന്നാൽ ഇത്തരം ചെറിയ സഹായങ്ങൾകൊണ്ടൊ ന്നും രക്ഷപ്പെടാവുന്ന അവസ്ഥയിലല്ല ശ്രീലങ്ക. സ്വാഭാവികമായും പന്ത് അന്താരാഷ്ട്ര നാണയ നിധിയുടെ കോർട്ടിൽ തന്നെയെത്തി. വിശദമായ ചർച്ചകൾക്ക് ശേഷം ശ്രീലങ്കയെ രക്ഷിക്കാനുള്ള ഒരു പ്ലാൻ ഐഎംഎഫ്‌  അവതരിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. അതിന്റെ ഭാഗമായി സർക്കാരിന് കടുത്ത സാമ്പത്തിക അച്ചടക്ക നടപടികൾ സ്വീകരിക്കേണ്ടി വരും. അത് ജനജീവിതത്തെ കാര്യമായി ബാധിക്കുകയും ചെയ്യും.

‘നോമോർ ടിയേഴ്‌സ്‌ സിസ്റ്റർ’ എന്ന ഡോക്യുമെന്ററിയിൽ നിന്ന്‌

‘നോമോർ ടിയേഴ്‌സ്‌ സിസ്റ്റർ’ എന്ന ഡോക്യുമെന്ററിയിൽ നിന്ന്‌

ജനങ്ങളുടെ പ്രതിഷേധം ശക്തമായതോടെ മഹീന്ദ രജപക്‌സെ ക്യാബിനറ്റിലെ എല്ലാ മന്ത്രിമാരും രാജിവെച്ചിരിക്കുകയാണ്. സെൻട്രൽ ബാങ്ക് ഗവർണറും സ്ഥാനമൊഴിഞ്ഞു. പക്ഷേ പ്രധാനമന്ത്രി സ്ഥാനത്ത് മഹീന്ദ രജപക്‌സെ തുടരുകയാണ്. എല്ലാ പാർടികളുടേയും പ്രതിനിധികളെയുൾപ്പെടുത്തി ഒരു ഇടക്കാല സർക്കാർ രൂപീകരിച്ച് സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി മറികടക്കാനാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശ്രമം. എന്നാൽ ഈ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് കാരണക്കാരനായ മഹീന്ദ രജപക്‌സെയുടെ കീഴിൽ സർക്കാർ രൂപീകരിക്കാൻ പ്രതിപക്ഷ പാർടികൾ തയ്യാറാകുന്നില്ല. മഹീന്ദ രജപക്‌സെ താൻ യാതൊരു കാരണവശാലും രാജിവെക്കില്ലെന്ന് ആവർത്തിച്ചു പറയുന്നുണ്ട്. ഗോതബായ അദ്ദേഹത്തെ എങ്ങനെയെങ്കിലും അനുനയിപ്പിച്ച് പ്രശ്നം പരിഹരിക്കാമോയെന്ന് ശ്രമിക്കുകയാണ്.

ശ്രീലങ്കൻ പതാകയുമായി പ്രതിഷേധിക്കുന്ന ഒരു കുടുംബം

ശ്രീലങ്കൻ പതാകയുമായി പ്രതിഷേധിക്കുന്ന ഒരു കുടുംബം

ശ്രീലങ്കയിൽ, സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധി എങ്ങിനെ മറികടക്കുമെന്നതിനേക്കാൾ പ്രാധാന്യത്തോടെ ഇടക്കാല സർക്കാർ രൂപീകരിക്കുന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ചർച്ചകളാണ് നടക്കുന്നത്. ഇപ്പോൾ അധികാരത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തുപോയാൽ കനത്ത വില നൽകേണ്ടി വരുമെന്ന് അറിയാവുന്ന മഹീന്ദയും ഗോതബായയും എങ്ങനെയും പിടിച്ചു നിൽക്കാനുള്ള അവസാന ശ്രമങ്ങളിലാണ്. ഈ പശ്ചാത്തലത്തിലാണ് ഗോൾ ഫേസിൽ നടക്കുന്ന പ്രതിഷേധസമരങ്ങളെ നമ്മൾ കാണേണ്ടത്.

വളരെ വ്യത്യസ്തമായൊരു പ്രതിഷേധ സമരമാണ് ഇപ്പോൾ ഗോൾ ഫേസ് ഗ്രീനിൽ അരങ്ങേറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. അത് ഏതെങ്കിലുമൊരു രാഷ്ട്രീയ പാർടിയുടെ നേതൃത്വത്തിലല്ല. Gota Go Home! എന്ന ഒറ്റ മുദ്രാവാക്യമാണ് അവിടെ മുഴങ്ങിക്കേൾക്കുന്നത്.

ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളുടെ പ്രതിഷേധം

ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളുടെ പ്രതിഷേധം

സർക്കാരിന്റെ അഴിമതിയും കെടുകാര്യസ്ഥതയും കാരണം ജീവിതം ദുസ്സഹമായ സമൂഹത്തിന്റെ സമസ്ത മേഖലകളിലുമുൾപ്പെട്ട മനുഷ്യരാണ് പ്രക്ഷോഭത്തിൽ പങ്കെടുക്കാനായി കടപ്പുറത്തേക്ക് ഒഴുകിയെത്തുന്നത്.

നന്ദ മാലിനി

നന്ദ മാലിനി

അതിൽ വിദ്യാർഥികളും അധ്യാപകരും ഐ ടി പ്രൊഫഷണലുകളും തെരുവു കച്ചവടക്കാരും മുതൽ ബുദ്ധസന്യാസിമാർ വരെയുണ്ട്. പലരും കുടുംബമായി കൊച്ചുകുട്ടികളെയും കൂടെക്കൂട്ടിയാണ് അവിടേക്ക് വരുന്നത്. നൃത്തവും സംഗീതവും നാടകവുമെല്ലാം അവിടെ അരങ്ങേറുന്നുണ്ട്. അതോടൊപ്പം രാജ്യത്തെ സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിയിലേക്ക് നയിച്ച കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ച് ഗൗരവമായ ചർച്ചകളും നടക്കുന്നുണ്ട്. അതിൽ നല്ല വിദ്യാഭ്യാസമുള്ള ചെറുപ്പക്കാരായ പ്രൊഫഷണലുകളുടെ സജീവ സാന്നിധ്യമുണ്ട്. അഴിമതിക്കാരും സ്വജനപക്ഷപാതികളുമായ നേതാക്കന്മാർക്ക് തങ്ങളുടെ രാജ്യത്തെ വിട്ടുകൊടുക്കാൻ പറ്റില്ലെന്ന് അവർ ഉറപ്പിച്ച് പറയുന്നത് കേൾക്കാം. ഇതെല്ലാം ഉൾപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് ഗോൾ ഫേസ് പ്രതിഷേധവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് The Reign  പോലെ ചില ഡോക്യുമെന്ററികളും പുറത്തുവന്നിട്ടുണ്ട്.

ഗോൾ ഫേസ് പ്രതിഷേധത്തിന് ഓരോ ദിവസം കഴിയുന്തോറും ജനപിന്തുണ വർധിക്കുകയാണ്. സിംഹള, തമിഴ്, മുസ്ലീം എന്നീ വംശീയ വ്യത്യാസങ്ങളില്ലാതെ, എല്ലാവരും ദേശീയ പതാകയുമായി ഞാൻ ശ്രീലങ്കനാണെന്ന് പറഞ്ഞാണ് പ്രതിഷേധത്തിനെത്തുന്നത്. അവർക്ക് ഭക്ഷണവും കുടിവെള്ളവും വിതരണം ചെയ്യാൻ സന്നദ്ധ സംഘ ടനകളുണ്ട്. വായിക്കേണ്ടവർക്ക് പുസ്തകങ്ങളുമായി ഒരു ലൈബ്രറി തന്നെ ഏർപ്പാടാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ശ്രീലങ്കയിലെ പ്രശസ്തരായ സംഗീതജ്ഞരും കലാകാരന്മാരും കായിക

 സനത് ജയസൂര്യ

സനത് ജയസൂര്യ

താരങ്ങളുമെല്ലാം അതിൽ പങ്കെടുക്കുന്നുണ്ട്. പ്രശസ്ത ഗായിക നന്ദ മാലിനിയും ക്രിക്കറ്റ് താരം സനത് ജയസൂര്യയുമടക്കം സെലിബ്രിറ്റികളുടെ വലിയൊരു നിരയും ഗോൾ ഫേസിലേക്കെത്തിയിരുന്നു. ശ്രീലങ്കയിലേയും വിദേശത്തേയും മാധ്യമപ്രവർത്തകർ അതെല്ലാം വളരെ പ്രാധാന്യത്തോടെ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നുണ്ട്. ടുണീഷ്യയിലും ഈജിപ്തിലും മുല്ലപ്പൂവിപ്ലവകാലത്ത് നടന്ന സമരങ്ങളുമായി പല കാര്യങ്ങളിലും ഗോൾ ഫേസ് പ്രതിഷേധത്തിന് സാദ്യശ്യമുണ്ട്. ഹോസ്‌നി മുബാറക്കിനെതിരെ കിഫായ ( Enough!) എന്ന മുദ്രാവാക്യമായിരുന്നെങ്കിൽ ഇവിടെ Got aGo Home! എന്നാണെന്ന വ്യത്യാസമേയുള്ളൂ.

 സജിത് പ്രേമദാസയുടെ നേതൃത്വത്തിലുള്ള പ്രതിപക്ഷം മഹീന്ദ രജപക്‌സെക്കെതിരെ അവിശ്വാസ പ്രമേയം കൊണ്ടുവരുമെന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുകയാണ്. പ്രസിഡന്റ് ഗോതബായ രജപക്‌സെയെ  ഇംപീച്ച് ചെയ്യാനുള്ള ശ്രമങ്ങളും അതോടൊപ്പം നടക്കുന്നുണ്ട്. ഭരണകക്ഷിയിലെ കുറെ എംപിമാർ തങ്ങളെ പിന്തുണയ്‌ക്കുമെന്നാണ് പ്രതിപക്ഷം പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്. എന്നാൽ തന്ത്രശാലികളായ രജപക്‌സെ സഹോദരന്മാരെ അധികാരത്തിൽ നിന്ന് പുറത്താക്കുക അത്ര എളുപ്പമല്ല. പ്രതിഷേധക്കാർ തീവ്രവാദികളും അനാർക്കിസ്റ്റുകളുമാണെന്ന് മഹീന്ദ പരോക്ഷമായി ആരോപണമുന്നയിച്ചിട്ടുണ്ട്.

സജിത് പ്രേമദാസ

സജിത് പ്രേമദാസ

ഐഎംഎഫിന്റെ സഹായത്തിലൂടെ രാജ്യം നേരിടുന്ന സാമ്പത്തിക പ്രതിസന്ധിക്ക് നേരിയൊരു അയവുവന്നാൽ മഹീന്ദയും ഗോതയും ചേർന്ന് പ്രതിഷേധക്കാരെ പട്ടാളത്തെ ഉപയോഗിച്ച് അടിച്ചമർത്താൻ ശ്രമിക്കുമെന്ന കാര്യത്തിൽ സംശയമൊന്നുമില്ല. നിരപരാധികൾ കൊല്ലപ്പെടുന്നതിൽ യാതൊരു മനപ്രയാസവുമില്ലാത്ത ഭരണാധികാരികളാണ് അവർ രണ്ടുപേരുമെന്ന് തമിഴ്പുലികൾക്കെതിരെയുള്ള നടപടിയിലൂടെ തെളിയിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ളതാണല്ലോ.

 ‘സുഗന്ധി എന്ന ആണ്ടാൾ ദേവനായകി’യുടെ ഇംഗ്ലീഷ് പരിഭാഷ 2019 ൽ ഹാർപർ കോളിൻസ് പ്രസിദ്ധീകരിച്ചപ്പോൾ ഏറ്റവും കൂടുതൽ പ്രതികരണങ്ങൾ ലഭിച്ചത് ശ്രീലങ്കയിൽ നിന്നായിരുന്നു. അവരിൽ ഹഷിത അഭയവർധനയെന്ന ആക്ടിവിസ്റ്റ് ഇപ്പോഴത്തെ രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യത്തെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ എന്നെ ഞെട്ടിച്ചു ‘Rajapaksas wont go that easly. You know them- as exactly depicted in Anadal Devanayaki’.


(ദേശാഭിമാനി വാരികയിൽ നിന്ന്)

Tuesday, May 10, 2022

200 വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് (1822 ല്‍) - മലയാളം

200 വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുന്‍പ് (1822 ല്‍) തിരുവിതാംകൂര്‍ റീജന്റ് റാണി ഗൗരി പാര്‍വതി ബായി ഹൈറേഞ്ചില്‍ ഏലക്കൃഷി വ്യാപകമാക്കുവാനായി 997 മേടം 15നു പുറപ്പെടുവിച്ച തിരുവെഴുത്തു വിളംബരത്തില്‍നിന്നുള്ള വിവരങ്ങളിലേക്കാണ്.

ഈ രാജകീയ വിളംബരത്തിന്റെ പ്രസക്ത ഭാഗങ്ങള്‍ താഴെ കൊടുക്കുന്നു.

'ROYAL PROCLAMATION

Dated 15th Medam 997 M. E.  (28 April 1822)

(Huzur Central Vernacular Records, page 337,338)

997-മാണ്ട് മേടമാസം 15, തിരുവെഴുത്തു വിളംബരം

ഏലമലക്കാര്യത്തിനു പുത്തനായിട്ടു ആക്കിയിരിക്കുന്ന തഹസില്‍ദാരനും തൊടുപുഴ മണ്ഡപത്തുംവാതുക്കല്‍ തഹസില്‍ദാരനും കൂടിയിരുന്നു മേലെഴുതിയ മലകളിലുള്ള ഏലത്തോട്ടം ഇടപെട്ട കാര്യങ്ങളും മലഞ്ചരക്ക് ഇടപെട്ട കാര്യങ്ങളും വ്യാജ ചരക്കുകള്‍ ഇടപെട്ട കാര്യങ്ങളും വിചാരിച്ചു വഴുക്കപ്പാറ, കൂടല്ലൂര്‍, കമ്പം തലമല, കൊമ്പാതലമല, തേവാര തലമല ബൊഡിനായ്ക്കന്‍ തലമല ഈ ആറു വഴികളിലും കൂടെ വ്യാജച്ചരക്കുകള്‍ പോകയും പുകയില മുതലായതു വരാതെയും കാവലിന് നിയമിച്ചിരിക്കുന്നത് ആളുകളെയും അതാതു സ്ഥലങ്ങളില്‍ ആക്കി അടിയാര്‍ കുടിയാര്‍ മുതലായ ആളുകള്‍ക്ക് ഒന്നിനും മുട്ട് കൂടാതെ അവര്‍ക്കു ആവശ്യമുള്ള കോപ്പുകള്‍ ഒക്കെയും വരുത്തി തൊടുപുഴ പെരിയാറു നേര്യമംഗലം മഞ്ഞപ്പാറ മല ഈ മൂന്നു സ്ഥലത്തും മെട്ടും ഇട്ടു കൊടുപ്പിക്കത്തക്കവണ്ണം കച്ചവടക്കാരെയും ആക്കി പണ്ടാരവക കാര്യങ്ങള്‍ നേരും വിശ്വാസത്തോടും കൂടെ കുടിയാനവന്മാര്‍ ഉള്‍പ്പെട്ട ആളുകള്‍ നടക്കുന്നത് വിചാരിച്ചു യാതൊരു വകക്കും ഒരു കുറവ് കൂടാതെ വേണ്ടും പ്രകാരം അവരെ രക്ഷിച്ചു കൊള്ളത്തക്കവണ്ണവും തഹസില്ദാരന്മാര്‍ മുതലായ ഉദ്യോഗസ്ഥന്മാര്‍ക്ക് ഒക്കെയും ഉത്തരവ് കൊടുത്തു ശട്ടം കെട്ടിയിരിക്കുന്നു.

പണ്ടാരവകക്ക് മുതല്‍ക്കൂടി വരുവാന്‍ തക്കവണ്ണം ഏലത്തോട്ടത്തില്‍ വര്‍ധനയായിട്ടു വരേണ്ടുന്നത് കുടിയാനവന്മാരുടെ പ്രയത്‌നത്താല്‍ വേണ്ടുന്നതാകകൊണ്ടു വര്‍ഷകാലം തുടങ്ങുന്നതിനു മുമ്പില്‍ കാടുവെട്ടുവാനുള്ളതും തോട്ടം വീശുവാനുള്ളതും വഴി വെട്ടുവാനുള്ളതും മറ്റും ഏതെല്ലാം വേലകള്‍ ചെയ്‌വാനുണ്ടോ ആയതു ഒന്നിനും കുറവ് കൂടാതെ ചെയ്തു വിളവെടുപ്പിനു സമയമായാല്‍ മുന്‍പില്‍ക്കൂടി തഹസില്ദാരന്മാര്‍ മുതലായവരെ ബോധിപ്പിച്ചു വിളവെടുത്തു നല്ലതുപോലെ ഉണക്കി രാശിമേനിയാക്കി പണ്ടകശാലയില്‍ ഏല്പിച്ചു പറ്റുചീട്ടി  വാങ്ങിച്ചുകൊള്ളുകയും വേണം.

കുടിയാനവന്മാര്‍ ഏല്‍പ്പിക്കുന്ന ഏലക്കയ്ക്കും മലഞ്ചരക്കുകള്‍ക്കും വിലയുടെ തിട്ടം മുന്‍പില്‍ നടന്നുവന്നതിന്‍വണ്ണം തന്നെ ഇനിയും നടത്തിക്കയും ചെയ്യും.

മേലെഴുതിയ കുടിയാനവന്മാരുള്‍പ്പെട്ട ആളുകളെ നല്ലപോലെ രക്ഷിക്കണമെന്ന് നമുക്ക് ഏറ്റവും മനസ്സായിരിക്കുന്നതിനാല്‍ അവര്‍ക്കു വേണ്ടുന്ന വസ്തുക്കള്‍ക്ക് ദൂരദേശങ്ങളില്‍ ചെന്ന് ബുദ്ധിമുട്ടി വാങ്ങിച്ചു കൊണ്ടുവരുവാന്‍ ആവശ്യമില്ലാഴികകൊണ്ടു ആയതിനു മേലെഴുതിയ പ്രകാരം കച്ചവടക്കാരെ ആക്കി അവര്‍ക്കു വേണ്ടുന്ന അരി ജൗളി ഉപ്പു കറുപ്പു കഞ്ചാ മുതലായ സകലമാന വസ്തുക്കളും ഒട്ടും മുടക്കം കൂടാതെ കൊടുക്കത്തക്കവണ്ണം ചട്ടം കെട്ടിയിരിക്കുന്നതാകകൊണ്ടു അതില്‍ എന്തെങ്കിലും കുറവ് വന്നു എങ്കില്‍ ഉടന്‍തന്നെ തഹസില്‍ദാരന്‍ മുതല്‍ പേരെ ബോധിപ്പിച്ചാല്‍ ഒരു വകക്കും കുറവ് വരാതെ അയാളുകള്‍ വിചാരിച്ചു ചട്ടം കെട്ടുകയും ചെയ്യും.

നാട്ടില്‍ ഉണ്ടാകുന്ന മലഞ്ചരക്കുകളും മുളകും മറുനാട്ടില്‍ പോകാതെയും മറുനാട്ടിന്‍ നിന്ന് പുകയില ഈ നാട്ടില്‍ വരാതെയും സൂക്ഷിക്കുന്നത് വലിയ കാര്യമാകകൊണ്ടു അപ്രകാരം യാതൊന്നും നടക്കാതെ ഇരിക്കത്തക്കവണ്ണം കുടിയാനവന്മാര്‍ ഏറിയ താല്പര്യത്തോടുംകൂടെ ദൃഷ്ടി വെച്ച് സൂക്ഷിച്ചു മലവഴികളില്‍ ആക്കിയിരിക്കുന്ന കാവല്‍ക്കര്‍ക്കു വേണ്ടുന്ന സഹായങ്ങളും ചെയ്തു ജാഗ്രതയായിട്ടു വിചാരിച്ചു നടന്നുകൊള്ളുകയും വേണം.ഇതില്‍ യാതൊരു വ്യത്യാസങ്ങളും നടത്തിയാല്‍ ആയാളുകളെ കഠിനമായിട്ടുള്ള ശിക്ഷ ചെയ്യിക്കയും ചെയ്യും.

മേലെഴുതിയ മലകളില്‍ ഏലത്തോട്ടങ്ങള്‍ വെട്ടി ഉണ്ടാക്കുന്നതിനു ഏറിയ സ്ഥലങ്ങള്‍ കിടപ്പുള്ള പ്രകാരം കേള്‍വിപ്പെട്ടിരിക്കകൊണ്ടും കുടിയാനവന്മാര്‍ നല്ലതുപോലെ പ്രയാസപ്പെട്ടു പണ്ടാരവകക്ക് കൂടുതല്‍ വരുവാന്‍ തക്കവണ്ണം കാടുകള്‍ വെട്ടി തോട്ടങ്ങള്‍ അധികമായിട്ടു ഉണ്ടാക്കിയാല്‍ അതിനു തക്കവണ്ണമുള്ള അനുഭവങ്ങള്‍ അവര്‍ക്കു ചെയ്യുന്നതുമല്ലാതെ കുടിയാനവന്മാര്‍ പണ്ടാരവകക്ക് ഗുണമായിട്ടു നടക്കുന്നതിനു തക്കപോലെ അവരെ വളരെ മാനമായിട്ടു രക്ഷിക്കയും ചെയ്യും.''

Saturday, May 07, 2022

വീണ്ടും ചില ലിപികാര്യങ്ങൾ

വളർന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഒരു ഭാഷയിൽ ഉണ്ടായി വരുന്ന പുതുരീതികളുടെ നേർക്കെല്ലാം അബദ്ധം, ശൈലീഭംഗം എന്നും മറ്റും പറഞ്ഞ് നെറ്റി ചുളിക്കുന്നത് വിവേകിതയാവില്ല. അവയെ തടയാൻ നിൽക്കുന്നവൻ അപഹാസപൂർവം പിന്തള്ളപ്പെടുകയല്ലാതെ ആ ഭാഷ അതുകൊണ്ടു പിൻവാങ്ങി നിന്നു എന്നു വരില്ലതാനും.

lകുട്ടികൃഷ്ണമാരാര്: മലയാളശൈലി

ആറു മലയാളിക്ക് നൂറു മലയാളം എന്നാണല്ലോ പറയാറ്. പറച്ചിലിന്‍റെ കാര്യത്തിലെന്നപോലെ എഴുത്തിന്‍റെ കാര്യത്തിലും കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പ് അത്രത്തോളമില്ലെങ്കിലും അതിനടുത്തുതന്നെയാണ്. ഈ ബഹുത്വത്തെക്കുറിച്ച് വി.ആർ. പ്രബോധചന്ദ്രൻ പറയുന്നതിങ്ങനെ: ''ഡോക്ടറുടെയും എൻജിനീയറുടെയും കർഷകന്‍റെയും തൊഴിലാളിയുടെയും... ഭാഷ ഒന്നുതന്നെയെങ്കിലും സൂക്ഷ്മാംശങ്ങളിൽ ഇവ വേർതിരിഞ്ഞേ ഇരിക്കൂ. അതേസമയം ഇവരുടെയെല്ലാം ഭാഷാ വിശേഷങ്ങൾക്ക് പൊതുവായ പല അംശങ്ങൾ ഉണ്ട് താനും... വഴങ്ങും സ്ഥിരത (flexible stability) എന്ന ഗുണം ഏതു ജീവൽഭാഷയുടെയും സവിശേഷതയാണെന്ന് ഭാഷാശാസ്ത്രം പറയുന്നു.'' വഴക്കം എന്നത് ആ വാക്കിന്‍റെ എല്ലാ അർഥത്തിലും പ്രധാനമാണ് ഭാഷയുടെ കാര്യത്തിൽ. മലയാളം സംസാരത്തിന്‍റെ കാര്യത്തിൽ വളരെയധികമായും എഴുത്തിന്‍റെ കാര്യത്തിൽ ഒട്ടൊക്കെയും ഈ വഴങ്ങുംദൃഢത പുലർത്തുന്നുണ്ട്. എന്നാൽ, മലയാളം എഴുത്തിന്‍റെയും ലിപി ഉപയോഗങ്ങളുടെയും കാര്യത്തിൽ വഴക്കം കുറച്ചധികമാവുകയും ദൃഢത കുറഞ്ഞു പോവുകയും ചെയ്യുന്നു എന്നൊരു പരാതി കുറേയായി പലയിടങ്ങളിൽനിന്നും ഉയരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. മലയാളം പഠിക്കുന്ന കുട്ടികൾക്ക് അക്ഷരം പഠിക്കാനില്ലെന്നും അത് ഭാഷാപഠനത്തിന്‍റെയും ഭാഷാപ്രയോഗങ്ങളുടെയും കാര്യത്തിലുള്ള പ്രാഥമിക ദൃഢത ഇല്ലാതാക്കി എന്നുമായിരുന്നു പരാതികൾ. അത് ഒട്ടൊക്കെ ശരിയാണെന്ന് തോന്നിയിട്ടാവണം കേരള സർക്കാർ വീണ്ടും ഒരു ലിപി പരിഷ്കരണവുമായി വരുന്നത്. തോന്നിയിട്ട് എന്നേ പറയാനാവൂ. തോന്നൽ ശരിയാണോ എന്ന് അന്വേഷണങ്ങളെന്തെങ്കിലും നടന്നതായി അറിവില്ല.

ആദ്യകാല ലിപിരൂപങ്ങൾ

ആംസ്റ്റർഡാമിൽനിന്ന് 1678ൽ പുറത്തിറക്കിയ ഹോർത്തൂസ് മലബാറിക്കസ് ഒന്നാം വാല്യത്തിലാണ് ആദ്യമായി മലയാള ലിപി അച്ചടിച്ചത്. എന്നാൽ, അതിൽ ഓരോ അക്ഷരത്തിനും അച്ചുകൾ ഉണ്ടാക്കുകയല്ല, മറിച്ച് സസ്യങ്ങളുടെ പേരുകളും മറ്റും ചിത്രങ്ങൾ പോലെ ബ്ലോക്കുകളുണ്ടാക്കി അച്ചടിക്കുകയായിരുന്നു. എങ്കിലും അച്ചടി മഷി പുരണ്ട ആദ്യ മലയാള ലിപിരൂപം ഹോർത്തൂസിലേതുതന്നെ. 1772ൽ റോമിൽനിന്ന് പുറത്തിറക്കിയ സംക്ഷേപ വേദാർഥമാണ് അച്ചുകളുണ്ടാക്കി അടിച്ച ആദ്യ മലയാളപുസ്തകം. സംക്ഷേപവേദാർഥ കർത്താവായ ഫാ. ക്ലമന്റ് പിയാനിയൂസ് ആണ് ചതുരവടിവിലുള്ള ഈ ലിപികൾ തയാറാക്കിയതെന്നു കരുതുന്നു. അക്കൊല്ലംതന്നെ റോമിൽനിന്ന് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച ആൽഫബെത്തും െഗ്രന്ഥോനിക്കാ മലബാറിക്കവും 1791ൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച പഴഞ്ചൊൽമാലയും ഇതേ ലിപികളിലാണ് അച്ചടിച്ചിട്ടുള്ളത്. 1799ൽ ബോംബെയിൽനിന്ന് പ്രസിദ്ധീകരിച്ച റോബർട്ട് ഡ്രമ്മണ്ടിന്‍റെ ഗ്രാമർ ഓഫ് ദ മലബാർ ലാംഗ്വേജിലും ഇതേ ലിപിരൂപങ്ങൾതന്നെയാണ്. ഇവയിലെ ലിപിരൂപങ്ങളെക്കുറിച്ച് വിശദപഠനങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട്.

ഉരുട്ടിയെഴുതുന്ന മലയാളം

ചതുരവടിവിൽ ഒരേ നിരപ്പിലും ഒരേ വലുപ്പത്തിലുമുള്ള ലിപികളാണ് സംക്ഷേപവേദാർഥത്തിൽ. ചിഹ്നങ്ങൾ, ചന്ദ്രക്കല തുടങ്ങിയവയൊന്നുമില്ല. ഏ എന്ന സ്വരത്തിന് ദീർഘചിഹ്നമില്ല. ചതുരവടിവിൽനിന്ന് ഉരുണ്ട അക്ഷരരൂപങ്ങളിലേക്ക് മലയാളത്തെ ചിട്ടപ്പെടുത്തിയത് ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലിയാണ്. നാരായം പിടിച്ച് ഓലയിൽ എഴുതുന്ന രീതി മാറി പേന പിടിച്ച് കടലാസിൽ എഴുതുന്ന രീതി വന്നതോടെയാവണം ഉരുട്ടിയെഴുതുന്നത് മലയാളത്തിന്‍റെ സ്വാഭാവികതയായി മാറിയത്. എഴുത്തിന്‍റെ സാങ്കേതിക വിദ്യയിലുണ്ടായ മാറ്റംതന്നെയാണ് ലിപിരൂപങ്ങളിൽ മാറ്റം കൊണ്ടുവന്നത്.

മലയാളം അക്ഷരങ്ങൾക്ക് ഇണങ്ങുക പഴയ വട്ടെഴുത്തിനോടു ജനിതകബന്ധമുള്ള ഉരുണ്ട ആകാരമാണെന്ന ഉൾത്തെളിച്ചം ബെയ്ലിക്കുണ്ടായിരുന്നു. അക്ഷരങ്ങൾക്ക് അവയവപ്പൊരുത്തമുള്ള രൂപം നൽകിയതും അദ്ദേഹമാണ്. ബെയ്ലി തയാറാക്കിയ നിഘണ്ടുവിന്‍റെ പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നതുപോലെ ഹൈ ആൻഡ് കൊളോക്കിയൽ എന്ന് രണ്ടു തരം മലയാളങ്ങളുണ്ടായിരുന്നതിനെ സമരസപ്പെടുത്തുകയും ആധുനിക മലയാളത്തിലേക്ക് നയിക്കുകയും ചെയ്തു ബെയ്ലി. ഇങ്ങനെ സമരസപ്പെടുത്തിയ മലയാള ഗദ്യത്തിന് സാർവത്രിക സ്വീകാര്യതയുള്ള ഒരു മുഖം നൽകാൻ അദ്ദേഹം തയാറാക്കിയ ലിപിരൂപങ്ങൾ വലിയ സഹായമാണ് ചെയ്തത്. ആയിരത്തോളം അച്ചുകളുണ്ടാക്കിയാണ് ബെയ്ലി അച്ചടി നടത്തിയതെന്ന് ഡോ. ബാബു ചെറിയാൻ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇന്നത്തെ മലയാളത്തിന്‍റെ വികാസത്തിന് ആ ലിപിരൂപങ്ങളാണ് അടിത്തറയായത്.

1822-24 കാലത്താണ് ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി മലയാള ലിപികൾക്ക് അച്ച് തയാറാക്കിയത്. അങ്ങനെയെങ്കിൽ 2022 ആധുനിക മലയാള ലിപിയുടെ 200ാം വാർഷികംകൂടിയാണെന്ന് വെറുതേ ഒരു കൗതുകവുമുണ്ട്.

ലിപി പരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ

1956ലും 1971ലും മുമ്പ് ഔദ്യോഗിക തലത്തിലുള്ള ലിപിപരിഷ്കരണ ശ്രമങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. ലിനോടൈപ്പിൽ അച്ചടിക്കുന്നതിനു വേണ്ടിയും പിന്നീട് അച്ചടിയിലെ സൗകര്യത്തിനു വേണ്ടിയുമാണ് പരിഷ്കരണശ്രമങ്ങൾ നടന്നത്. ഇപ്പോൾ പക്ഷേ, അങ്ങനെയൊരു പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല. ഏതു തരത്തിലുള്ള ലിപിയെയും ഉൾക്കൊള്ളാനുള്ള വൈപുല്യവും വൈദഗ്ധ്യവും മലയാളത്തിനു നേടിക്കൊടുക്കാൻ സന്നദ്ധ പ്രവർത്തകർക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. മലയാളത്തിൽ എത്ര അക്ഷരങ്ങളുണ്ട് എന്ന ചർച്ചയിൽനിന്ന് നമ്മുടെ അക്കാദമിക് പണ്ഡിതലോകത്തിന് ഇപ്പോളും പുറത്തു കടക്കാനായിട്ടില്ല. എന്നാൽ, യൂണികോഡിൽ മലയാളത്തിന് എത്ര കോഡ് പോയന്റുകൾ ഉണ്ട് എന്ന കാര്യത്തിൽ തർക്കങ്ങളേയില്ല. പ്രാചീന രേഖകൾ തപ്പിയെടുത്ത് പല സാധ്യതകളിൽ ഉപയോഗിക്കാവുന്ന കിടയറ്റ ഫോണ്ടുകൾ തയാറാക്കിയും പ്രാചീന കൃതികൾ തപ്പിയെടുത്ത് ഡിജിറ്റൈസ് ചെയ്ത് ആർക്കൈവൽ ഗ്രന്ഥപ്പുരകൾ ഒരുക്കിയും ഒക്കെ സന്നദ്ധ പ്രവർത്തകരും സാങ്കേതിക വിദഗ്ധരും ചേർന്നാണ് ഡിജിറ്റൽ ലോകത്ത് മലയാളത്തിന് ഭദ്രസ്ഥാനമുറപ്പിച്ചത്. മുണ്ടാണിയും മാഹാണിയും പഴയ മലയാളം അക്കങ്ങളും ഋ... ഋൂ... ലു... ലൂ... തുടങ്ങിയവയും ...ംരം.. എന്ന് ഈ കാരം എഴുതിയിരുന്ന രീതിയും എല്ലാം ഉണ്ട് 118 കോഡ് പോയന്റുകളുള്ള യൂണികോഡ് മലയാളത്തിൽ.

എല്ലാം ഒരുക്കിയത് സന്നദ്ധപ്രവർത്തകർ

ഇന്ന് കമ്പ്യൂട്ടറിൽ മലയാളം എങ്ങനെയും എഴുതാവുന്ന നിലയുണ്ട്. പഴയ ലിപിയോ പുതിയ ലിപിയോ ഏതും ഉപയോഗിക്കാനാവും. വേണ്ടത്ര ഫോണ്ടുകൾ കിട്ടാനുണ്ട്. ഇവയെല്ലാം ഒരുക്കിയത് ഭാഷാ സാങ്കേതിക വിദഗ്ധരും സന്നദ്ധ പ്രവർത്തകരുമാണ്. സ്വതന്ത്ര മലയാളം കമ്പ്യൂട്ടിങ്, രചന, സായാഹ്ന ഫൗണ്ടേഷൻ തുടങ്ങിയവരുടെ ഇടപെടലുകൾ ഇക്കാര്യത്തിൽ ഏറെ പ്രധാനമാണ്. യൂണികോഡിൽ മലയാളം എൻകോഡിങ് നടന്നിരുന്ന കാലത്ത് ബ്ലോഗിലും മറ്റുമായി മലയാള ഭാഷാവേദിയിൽ നടന്നിരുന്നത് യുദ്ധംതന്നെയായിരുന്നു. അന്നൊന്നും അക്കാര്യങ്ങൾ സർക്കാറോ അക്കാദമികരോ അറിഞ്ഞിരുന്നതേയില്ല. യൂണികോഡ് വ്യവസ്ഥയിലേക്ക് മലയാള ലിപികളെ ഉൾപ്പെടുത്തുന്ന കാര്യത്തിൽ വലിയ പങ്കു വഹിച്ചത് സി.ജെ. സിബു, സന്തോഷ് തോട്ടിങ്ങൽ തുടങ്ങി ഏതാനും ഭാഷാസാങ്കേതിക വിദഗ്ധരാണ്. മലയാളം ലിപികളുടെ ആവിഷ്കാര സാധ്യതകൾ പരമാവധി ഉൾപ്പെടുത്തി, പ്രാചീന ലിപിരൂപങ്ങൾക്കെല്ലാം സ്ഥാനം നൽകി, സമഗ്രമായ വിധത്തിൽ മലയാളം യൂണികോഡിൽ എൻകോഡ് ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, പഴയ ലിപിയിലോ പുതിയ ലിപിയിലോ കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ചേർത്തോ വിട്ടുവിട്ടോ ഒക്കെ സൈബർലോകത്ത് മലയാളം എഴുതാൻ നമുക്ക് കഴിയും. അതിനു തക്ക ഫോണ്ടുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നാൽ മതി.

അങ്ങനെയൊരു സാധ്യത വന്നതോടെയാണ് ലിപികളുടെ കാര്യത്തിൽ വഴക്കത്തോടൊപ്പം ദൃഢതയും ആവശ്യമാണ് എന്ന തോന്നലുയർന്നത്. ഇപ്പോൾ സർക്കാർ ഔദ്യോഗികമായി ഒരു ലിപി പരിഷ്കരണ സമിതിയെ നിയോഗിക്കുകയും ആ സമിതി പ്രാഥമികമായി ചില നിർദേശങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. അതിന് അംഗീകാരം നൽകിയിരിക്കുന്നതാകട്ടെ മുഖ്യമന്ത്രി അധ്യക്ഷനായ ഉന്നതാധികാര സമിതിയും.

ഭാഷയുടെ കാര്യത്തിൽ മുഖ്യമന്ത്രി അധ്യക്ഷനായ സമിതി തീരുമാനമെടുക്കുന്നതും നിയമമുണ്ടാക്കുന്നതുമൊക്കെ ഒരർഥത്തിൽ നോക്കിയാൽ തമാശയാണ്. ഭാഷ സർക്കാറിേന്റതല്ലല്ലോ, നമ്മുടേതല്ലേ! അതിനുമേൽ അധികാരികൾ നമ്മൾതന്നെയാണ്. നമ്മുടെ ഭാഷയിൽ ലിപിപരമായി നടക്കുന്ന സംവാദങ്ങൾ പൊതു സമൂഹത്തിന്‍റെയും അധികാരികളുടെയും ശ്രദ്ധയാകർഷിക്കാൻപോന്നതായിരുന്നു എന്നു വേണം കരുതാൻ. മലയാളം എഴുത്തിന്‍റെയും കൈകാര്യംചെയ്യലിന്‍റെയും കാര്യത്തിൽ കുറച്ചു കാലമായി പൊതുസമൂഹത്തിൽ നടന്ന ചില ചർച്ചകളാവാം ഇടപെട്ടുകളയാൻ സർക്കാറിനെ േപ്രരിപ്പിച്ചത്. അതിൽ ചില കാരണങ്ങൾ ഇവയാണെന്നു തോന്നുന്നു:

1. കേരളത്തിൽ മലയാളം പഠിക്കുന്ന വിദ്യാർഥികളിൽ ഒരു വിഭാഗത്തിന് അക്ഷരങ്ങൾ പൂർണമായി എഴുതാനോ വായിക്കാനോ അറിയില്ല എന്ന് ചില അന്വേഷകർ കണ്ടെത്തിയതിനെ തുടർന്നുണ്ടായ പുകിലുകളും സംവാദങ്ങളും.

2. പുതിയ ലിപിയിലും പഴയ ലിപിയിലും രണ്ടും ചേർന്ന രൂപത്തിലുമായി പല മട്ടിൽ പുസ്തകങ്ങളും പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളും വരുന്നത്.

3. പരസ്യങ്ങൾ, പോസ്റ്ററുകൾ, സിനിമാപ്പേരുകൾ, പുസ്തകപ്പേരുകൾ തുടങ്ങിയവയിലൊക്കെ ഒരു നിശ്ചയമില്ലായൊന്നിനും എന്ന മട്ടിൽ ലിപികൾ ഉപയോഗിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്.

ആരൂഢമുറപ്പിച്ചവർ

ആധുനികകാലത്ത് നമ്മുടെ ഭാഷയുടെ വ്യവസ്ഥകൾ വിവരിക്കാൻ വലിയ പരിശ്രമങ്ങൾ നടത്തുകയും ആരൂഢമുറപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത മഹാപ്രതിഭകളായി ചിലരുണ്ട്. ഹെർമൻ ഗുണ്ടർട്ട്, ബെഞ്ചമിൻ ബെയ്ലി, ജോർജ് മാത്തൻ, എ.ആർ. രാജരാജവർമ തുടങ്ങിയവരായിരിക്കും പ്രാതസ്മരണീയർ. ഇവരെയൊക്കെ മലയാളികൾ പൊതുവേ അംഗീകരിക്കുന്നുമുണ്ടല്ലോ. എന്നാൽ, ഭാഷാപഠനരീതിയിൽ തന്നെ വലിയ മാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്ന ലിസ്റ്റൻ ഗാർത്ത് വേറ്റിനെപ്പോലുള്ളവർ വിസ്മൃതിയിലാണ്ടുപോവുകയും ചെയ്തു. പിൽക്കാലത്ത് ഭാഷയിലും ലിപിവ്യവസ്ഥയിലും വലിയ അധികാര പ്രയോഗങ്ങൾ നടത്തിയ രണ്ടു പേർ ഇ.എം.എസും എൻ.വി.കൃഷ്ണവാര്യരുമാണ്. നമ്മുടെ കാലത്ത് ഭാഷാസംവാദങ്ങളിൽ മുകളിൽനിന്ന് ഇടപെടുന്ന അധികാരത്തിന്‍റെ രീതിശാസ്ത്രം പ്രയോഗിച്ച ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട രണ്ടു പേർ ഇവരാണെന്നു തോന്നുന്നു.

പൂനെ ഡെക്കാൻ കോളജിലെ മുൻ അധ്യാപകനും പുരാരേഖാ വിദഗ്ധനുമായ ഡോ. എസ്.ജെ. മംഗലം, എൽ.എ. രവിവർമ തുടങ്ങിയവരാണ് മലയാള ലിപികളുടെ വികാസ പരിണാമങ്ങളെക്കുറിച്ച് ആധികാരിക ഗവേഷണങ്ങൾ നടത്തിയിട്ടുള്ള ചിലർ. വട്ടെഴുത്തിലും, കുറഞ്ഞ അളവിൽ കോലെഴുത്തിലും നിലനിന്നുപോന്ന മലയാള ഭാഷ ഗ്രന്ഥലിപിയിലേക്ക് മാറുന്നത് വലിയ സാംസ്കാരിക- രാഷ്ട്രീയ അധിനിവേശത്തിന്‍റെ (അല്ലെങ്കിൽ ഇടപെടലിന്‍റെ) ഫലമാണെന്ന് ഡോ. എസ്.ജെ. മംഗലം സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. സംസ്കൃതത്തിന്‍റെ കടന്നുകയറ്റം നമ്മുടെ ലിപികളെ ആകെത്തന്നെ മാറ്റിക്കളഞ്ഞു. ഇംഗ്ലീഷാവിഷ്ടമാണ് മലയാളം എന്ന് പറയുമ്പോഴും നമ്മുടെ ലിപികളിലൊന്നും തൊട്ടുകളിക്കാനായിട്ടില്ല ആംഗലഭാഷക്ക്. ഗ്രന്ഥലിപിയിലെയും വട്ടെഴുത്തിലെയും അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിക്കലർന്ന് ആധുനിക മലയാള അക്ഷരമാല രൂപപ്പെട്ടതെങ്ങനെ എന്ന് എസ്.ജെ. മംഗലം വിവരിക്കുന്നുണ്ട്. കലർപ്പും കൂടിക്കുഴയലും മലയാളത്തിന് ജന്മകാലം മുതലേ ഉണ്ടെന്നു ചുരുക്കം. അതാണ് മലയാളത്തിന്‍റെ ബലവും.

കലർപ്പിന്‍റെ ജനിതകം

തമിഴ്, ഹിന്ദി തുടങ്ങി ഇന്ത്യയിലെ മറ്റു പ്രധാന ഭാഷകളെ അപേക്ഷിച്ച് പല മട്ടിലുള്ള കലർപ്പുകൾ ഉണ്ടായിട്ടുള്ള ഭാഷയാണ് മലയാളം. അത്തരം ഇടപെടലുകൾക്ക് വഴങ്ങാനും കലരാനുമുള്ള ഒരു ജനിതകം മലയാളത്തിനുണ്ട്. വാക്കുകളെയും വ്യാകരണഘടകങ്ങളെയുമൊക്കെ ബെല്ലും േബ്രക്കുമില്ലാതെ കൂട്ടിക്കലർത്തിയാണല്ലോ മലയാളത്തിലെ മഹാരചനകൾ മിക്കതുമുണ്ടായത്. പല തരം ലിപിരൂപങ്ങൾ മുന്നിലുള്ളപ്പോൾ അവയെ കൂട്ടിക്കലർത്തി തോന്നുംപടി ഉപയോഗിക്കാനുള്ള ത്വര മലയാളം എഴുതുന്നവർക്ക് ഉണ്ടായത് ഭാഷയുടെ ആ ജനിതകത്തിൽ നിന്നുതന്നെ ആയിരിക്കണം. 'ഉൂണ്' എന്നൊരു ബോർഡ് തൃപ്പൂണിത്തുറക്കടുത്ത് ഒരു കള്ളുഷാപ്പിനു മുന്നിൽ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ഉകാര ദീർഘമായി ൂ എന്ന ചിഹ്നം മറ്റെല്ലായിടത്തും എഴുതാമെങ്കിൽ പിന്നെ ഉകാരത്തിനൊപ്പവും അത് ചേർക്കാമല്ലോ എന്ന് ബോർഡെഴുതിയയാൾ തീരുമാനിച്ചു എന്നു മാത്രം. അതല്ല രീതി എന്നു പറയാം. എന്നാൽ അതു തെറ്റ് ആണെന്ന് എങ്ങനെ പറയും!

71ലെ പരിഷ്കരണം

1971ലെ ലിപി പരിഷ്കരണത്തിന്‍റെ പേരിൽ ഉണ്ടാ(ക്കി)യ പൊല്ലാപ്പുകൾ അരനൂറ്റാണ്ടു പിന്നിട്ടിട്ടും ഒഴിഞ്ഞുപോയിട്ടില്ല. സ്വരചിഹ്നങ്ങളും വലിയൊരു പങ്ക് കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും വേർതിരിച്ച് എഴുതുന്നതായിരുന്നു അന്നത്തെ പുതിയ ലിപിയുടെ രീതി. ക്ക, ങ്ക, ങ്ങ, ച്ച, ഞ്ച, ഞ്ഞ, ട്ട, ണ്ട, ണ്ണ, ത്ത, ന്ത, ന്ന, പ്പ, മ്പ, മ്മ, യ്യ, ല്ല, വ്വ എന്നിവ തനി മലയാള പദങ്ങളിൽ സാർവത്രികമായി കാണുന്നതിനാൽ അവ കൂട്ടിയെഴുതണമെന്നും, മറ്റുള്ളവ ഏറെയും സംസ്കൃതത്തിൽനിന്നു വരുന്നവയാണെന്നും, അവ ചന്ദ്രക്കലയിട്ട് വേർതിരിച്ച് എഴുതണം എന്നും ആയിരുന്നു അന്നത്തെ നിർദേശം. കൈയെഴുത്തിൽ പഴയ ലിപി നിലനിർത്തണം എന്നു നിർദേശിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. അച്ചടിയിലും പാഠപുസ്തകത്തിലും പുസ്തകങ്ങളിലും പുതിയ ലിപിയും, നോട്ടുപുസ്തകത്തിൽ പഴയ ലിപിയുമായി.

പക്ഷേ, കുഴമറിച്ചിൽ വന്നത് അവിടെയല്ല. മലയാളം ടൈപ്പ് റൈറ്ററുകൾ വന്നതോടെ, ആകെ കിട്ടാവുന്ന വളരെക്കുറച്ച് ടൈപ്പുകൾ ഉപയോഗിച്ച് മലയാളം അടിക്കേണ്ടി വന്നു. അപ്പോളാണ് മലയാളം കുഴങ്ങിപ്പോയത്. വർത് തമാനപ് പത്റം എന്നും വട് ട ക് കാട് ടു വീട ്ടിൽ കുട് ടപ് പൻ ചേട ്ടൻ എന്നുമൊക്കെ ടൈപ്പ് റൈറ്റിങ്ങിൽ വന്നതിന്‍റെ പഴി മുഴുവൻ ചെന്നുവീണത് 1971ലെ ലിപി പരിഷ്കരണത്തിലേക്കും അതുവഴി പുതിയ ലിപിയിലേക്കുമായിരുന്നു.

ഇഞ്ചി എന്ന് കൂട്ടക്ഷരം ചേർത്തും മഞ്ജരി എന്ന് കൂട്ടക്ഷരം ചന്ദ്രക്കലയിട്ട് വിടർത്തിയും എഴുതുന്നതാണ് 1971ലെ ലിപി പരിഷ്കരണത്തിന്‍റെ സ്വഭാവമായിരുന്നത്. ഇങ്ങനെയുണ്ടായ കലക്കങ്ങൾ ഒട്ടൊക്കെയൊന്നു പരിഹരിക്കാനുള്ള ശ്രമം മാത്രമാണ് ഇപ്പോളത്തെ ലിപിപരിഷ്കരണനീക്കം എന്നാണ് ഇതുവരെയുള്ള വിവരണങ്ങളിൽനിന്ന് മനസ്സിലാകുന്നത്.

1971ലെ ലിപി പരിഷ്കരണംകൊണ്ട് കുഴമറിച്ചിലുകൾ മാത്രമല്ല ഉണ്ടായത്. ർ എന്നതിനു പകരം തൊട്ടടുത്ത അക്ഷരത്തിനു മുകളിൽ ചെറിയൊരു കുത്തുവര (ഗോപി രേഫം) ഇടുന്ന രീതി ഇല്ലാതായത് ആ പരിഷ്കരണത്തോടെയാണ്. സൂർയ്യൻ, ആർയ്യൻ എന്നൊക്കെ എഴുതുന്ന രീതി ഇപ്പോൾ തീരെ ഇല്ലാതായിട്ടുണ്ടല്ലോ.

യ്, ര്, ല്, വ് എന്നീ മധ്യമങ്ങൾ ചേർന്നു വരുന്ന കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾക്ക് വ്യഞ്ജനങ്ങളിൽ നിന്ന് വേറിട്ട ചിഹ്നം (ഉപലിപി) നൽകി എഴുതണം എന്നതായിരുന്നു 1971ലെ മറ്റൊരു നിർദേശം. അതിൽ ര്/റ് ചേർത്തെഴുതാം എന്നാണ് പുതിയ നിർദേശത്തിൽ കാണുന്നത്.

അച്ചടിയിൽ പുതിയ ലിപിയും മറ്റിടങ്ങളിൽ പഴയ ലിപിയും എന്നായിരുന്നു 71ലെ ലിപി പരിഷ്കരണകാലത്തെ സമീപനം. അടുത്തിടെ, പൂർണമായും പഴയ ലിപിയിലുള്ള ചില ഫോണ്ടുകൾ വരുകയും അച്ചടിയിലേക്കു കൂടി പഴയ കൂട്ടുലിപികൾ മടങ്ങിവരുകയും ചെയ്തു. കാലിഗ്രഫിയിൽ വിളയാടുന്ന പുതിയ പല കലാകാരന്മാരും പഴയതോ പുതിയതോ എന്നൊന്നും നോക്കാതെ, തികഞ്ഞ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ ലിപികൾ എടുത്തു പെരുമാറാനും തുടങ്ങി. അതോടെ ലിപിപരമായി മുമ്പേ ഉണ്ടായിരുന്ന കലക്കംകൂടി ആകെ കലങ്ങിമറിഞ്ഞ അവസ്ഥയായി.

ഉകാരത്തിന്‍റെ പ്രകാരങ്ങൾ

പഴയ ലിപിയിൽ ഏറ്റവുമധികം വൈവിധ്യമുണ്ടായിരുന്നത് വ്യഞ്ജനങ്ങളോടൊപ്പം ഉ കാരങ്ങൾ (ഹ്രസ്വവും ദീർഘവും) കൂടിച്ചേരുന്നതിലായിരുന്നു.

മലയാളത്തിലെ ഉകാര ചിഹ്നങ്ങൾ എന്നൊരു പ്രബന്ധത്തിൽ കാവ്യ മനോഹർ അത് വിശദമായി പട്ടികപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. കുനിപ്പ്, വാല്, ചുരുട്ട്, കുണുക്ക് എന്നിങ്ങനെ നാലു തരത്തിലാണ് ഉ കാരങ്ങൾ വ്യഞ്ജനങ്ങളോടു ചേരുന്നത്. ഉ കാര ദീർഘമാകട്ടെ ഒരു വ്യഞ്ജനത്തോടു തന്നെ പല മട്ടിൽ ചേരും. കുനിപ്പിട്ട വളപ്പ്, കുനിപ്പിട്ട വാല്, ചുരുട്ടു വാല്, ഇരട്ടക്കുണുക്ക് എന്നിങ്ങനെയാണ് ഉ കാരദീർഘം വ്യഞ്ജനത്തോടു ചേരുന്ന മാതൃകകൾ. ക്ലമന്റ് പാതിരി, ഡ്രമ്മണ്ട്, ജോസഫ് പീറ്റ്, മാത്തൻ തുടങ്ങിയവർ വളരെ മുമ്പേ ഇത് ഈ പേരുകളോടെയല്ലെങ്കിലും കൃത്യമായിത്തന്നെ പട്ടികപ്പെടുത്തിയിരുന്നതാണ്.

പഴയ ലിപിയിൽ വ്യഞ്ജനങ്ങളോട് സ്വരം കൂട്ടിച്ചേർക്കുമ്പോൾ പുതിയ ലിപിരൂപം ഉണ്ടാവുന്നത് ഉ, ഊ, ഋ എന്നിവക്കു മാത്രമായിരുന്നു. ആ (ഠാ), ഇ (ഠി), ഈ (ഠീ), എ (ഠെ), ഏ (ഠേ), ഐ (ഠൈ), ഒ (ഠൊ), ഓ (ഠോ), ഔ (ഠൗ), അം (ഠം), അഃ (ഠഃ) എന്നിവക്കെല്ലാം പഴയ ലിപിയിലും സ്വരചിഹ്നം വേറിട്ടുതന്നെയാണ് എഴുതിയിരുന്നത്. 1971ലെ പുതിയ ലിപിയിൽ അവക്കൊപ്പം ഉ, ഊ, ഋ എന്നിവ ചേരുന്ന ചിഹ്നങ്ങൾ കൂടി വേർപെടുത്തി എന്ന വ്യത്യാസമേ വരുത്തിയിരുന്നുള്ളൂ.

ഇപ്പോൾ നിർദേശിച്ചിട്ടുള്ള മാറ്റത്തിലും ഉ, ഊ എന്നിവയെ മറ്റു സ്വരങ്ങൾപോലെ വ്യഞ്ജനത്തിൽനിന്ന് വേർപെടുത്തി ഒരേ മട്ടിൽ എഴുതാമെന്നാണ് പറയുന്നത്. മറ്റു പിടിവാശികളൊന്നുമില്ലെങ്കിൽ സാധാരണ നിലക്ക്, സ്വീകാര്യമായ നിർദേശമാണിത്.

ഋ, യ, ര, റ

ഋ വിന്‍റെ ഉപലിപി (ഠൃ) മാത്രം വേർപെടുത്താതെ, ചേർത്തെഴുതാനാണ് ഇപ്പോളത്തെ നിർദേശം. ബാക്കിയെല്ലാ സ്വരങ്ങളും വിട്ടെഴുതാമെങ്കിൽ ഋ മാത്രം വിടാതെ ചേർത്തെഴുതുന്നത് എന്തിനാണെന്ന് മനസ്സിലാകുന്നില്ല! ഋ വിന്‍റെ ചിഹ്നവും (ഠൃ) യയുടെ ചിഹ്നവും (ഠ്യ) തമ്മിൽ തെറ്റിപ്പോകാനുള്ള സാധ്യത ഒഴിവാക്കാനാണെത്ര ഇത്.

റ്/ര് എന്നതിന്‍റെ ഉപചിഹ്നവും ചേർത്തെഴുതാനാണ് പറയുന്നത് (ഠ്ര) കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ചേർത്തെഴുതാൻ നിർദേശിക്കുന്നിടത്ത് ഇത് വലിയൊരു കൂട്ടിക്കുഴച്ചിലല്ലേ ഉണ്ടാക്കുക എന്ന് സംശയം. സ്ത്രീ, രാഷ്ട്രീയം, പൗണ്ഡ്രകം തുടങ്ങി പല വാക്കുകളിലും നെടുങ്കൻ കൂട്ടക്ഷരമാവും. പാഠപുസ്തകങ്ങളിൽ അവ ചേർത്തുവരുകയും ചേർത്തുമാത്രമേ എഴുതാവൂ എന്ന് കുട്ടികൾ പഠിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിലേ ഒരു രസക്കേടുള്ളൂ. ചേർത്തും എഴുതാം എന്നായാൽ തരക്കേടില്ല. സകല കൂട്ടക്ഷരങ്ങളും കൂട്ടിത്തന്നെ എഴുതുമ്പോൾ, പഠിച്ചുതുടങ്ങുന്നവർക്ക് ഒരു പ്രശ്നമുണ്ടാവാം. ഇന്ന ഇന്ന അക്ഷരങ്ങൾ കൂടിച്ചേർന്നുണ്ടായ കൂട്ടക്ഷരത്തിന്‍റെ ലിപിയാണിത് എന്ന് പ്രത്യേകം മനസ്സിലാക്കണം. ഉദാഹരണത്തിന്: ണ്+ട=ണ്ട എന്ന് മനസ്സിലാക്കുന്നത് ഉച്ചാരണത്തിലും അർഥബോധനത്തിലും പ്രധാനംതന്നെയാണ്. കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ ഓരോന്നിന്‍റെയും കൂട്ട് മലയാളം പഠിക്കുന്നവർക്ക് അറിയാൻ കഴിയണം.

ചില വാദമുഖങ്ങളൊക്കെ തുറക്കുന്നതാണെങ്കിലും, ലിപിരൂപങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ പൊതുവേ സ്വീകരിക്കാവുന്നവയാണ് സമിതിയുടേതായി വന്ന നിർദേശങ്ങളിലുള്ളത്.

മാധ്യമത്തിന്‍റെ വൈദഗ്ധ്യം

മാധ്യമം, അധ്യാപകൻ, വിദഗ്ധൻ, വിദ്യാർഥി, പ്രാർഥന തുടങ്ങിയ വാക്കുകളിലൊക്കെ ഉച്ചാരണത്തിലോ അർഥത്തിലോ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ടാക്കാത്ത അക്ഷരങ്ങൾ ഒഴിവാക്കാം എന്ന് നിർദേശിക്കുന്നുണ്ട്. പി.കെ. ബാലകൃഷ്ണന്‍റെ നേതൃത്വത്തിൽ 'മാധ്യമം' വളരെ മുമ്പേ സ്വീകരിച്ചതാണ് ഈ രീതി. മിക്ക പത്രസ്ഥാപനങ്ങളും ഇപ്പോൾ ഇങ്ങനെയാണ് എഴുതുന്നതും. ഉച്ചാരണമില്ലാത്തതും അർഥപരമായി ആവശ്യമില്ലാത്തതുമായ അക്ഷരങ്ങൾ ഒരു വാക്കിൽ വേണ്ടെന്നു വെക്കുന്നതുകൊണ്ട് എന്തെങ്കിലും തകരാറുള്ളതായി ആരും പറഞ്ഞുകേട്ടിട്ടില്ല. ഗൃധ്രം എന്നെഴുതിയാലും ഗൃദ്ധ്രം എന്നെഴുതിയാലും സംഭവം കഴുകൻതന്നെയായിരിക്കും. അന്യൻ, ശക്തി, രക്തം, തത്വം തുടങ്ങി നിരവധി വാക്കുകളിൽ ''അക്ഷരം ഒറ്റയായി എഴുതപ്പെടുകയും ഇരട്ടയായി ശബ്ദിക്കപ്പെടുകയും നടപ്പാകുന്നു'' എന്നാണ് ജോർജ് മാത്തൻ എഴുതിയിട്ടുള്ളത്. തത്വം, മഹത്വം, മിതത്വം, ബഹുത്വം, സ്വത്വം തുടങ്ങിയവയിൽ ഇരട്ടിപ്പ് ആവശ്യമില്ല എന്ന് സർക്കാർ ഉത്തരവുണ്ട് എന്നു പറയാം ഇനി എന്നത് ഒരു സൗകര്യമാണ്. പലതും പലമട്ടിലുള്ളവയിൽ, എവിടെയെങ്കിലും ഒരു തീർപ്പു വേണം എന്നുള്ളവർക്ക് അതിനുള്ള ഇടമായി ഔദ്യോഗിക നിർദേശങ്ങൾ സ്വീകരിക്കാം എന്നതാണ് വലിയൊരു സൗകര്യം.

മലയാള ലിപികളെക്കുറിച്ചോ അക്ഷരങ്ങളെക്കുറിച്ചോ പറയുമ്പോൾത്തന്നെ ഝ, ഋ തുടങ്ങി പ്രായേണ ഉപയോഗം കുറഞ്ഞ ചിലവയെക്കുറിച്ചു പറഞ്ഞ് പരിഹാസമുണർത്താനുള്ള ശ്രമങ്ങൾ കാണാറുണ്ട്. എന്തിനാണ് ഇത്തരം 'യൂസ്ലെസ്' ലിപികൾ എന്നാണ് അത്തരക്കാരുടെ ചോദ്യം. ഝഷം ൈഫ്ര എന്നും ഋഷഭം റോസ്റ്റ് എന്നുമൊക്കെയുള്ള യൂസ്ലെസ് പരിഹാസങ്ങൾ അങ്ങനെ വരുന്നതാണ്. ഋവിന്‍റെ ദീർഘം, ...ലു... അതിന്‍റെ ദീർഘം എന്നിങ്ങനെ അക്ഷരപ്പട്ടികയിൽനിന്നും ലിപിമാലയിൽനിന്നും മാറ്റിനിർത്തിയാൽ തരക്കേടൊന്നുമില്ലാത്തവയെ മാറ്റിനിർത്തിയത് ഔദ്യോഗിക തീരുമാനത്തിന്‍റെകൂടി ഫലമായിട്ടാണ്. ഇടപെടലുകൾ വെറുതേയല്ല എന്നർഥം. അതേസമയം, യൂണികോഡിൽ അവയും എൻകോഡ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട് എന്നത് പഠന, ഗവേഷണ കാര്യങ്ങളിൽ വലിയ നേട്ടവുമാണ്.

സ്വർണവും വർഗവും കൽപ്പനയും

ർ, ൽ, ൾ എന്നിവക്കു ശേഷം വരുന്ന അക്ഷരങ്ങളിൽ ഇരട്ടിപ്പു വേണോ വേണ്ടയോ എന്നതിൽ അഭിപ്രായ ഭേദങ്ങൾ ഒട്ടേറെയുണ്ട്. ർ കഴിഞ്ഞ് ഇരട്ടിപ്പ് വേണ്ട എന്ന അഭിപ്രായക്കാരനായിരുന്നു ഇ.എം.എസ്. 'ദേശാഭിമാനി'യുടെ സ്റ്റൈൽ പാർടി, ചർച എന്നൊക്കെ ആയിരുന്നല്ലോ.

ഇക്കാര്യത്തിൽ പുതിയ സമിതി ചില നിർദേശങ്ങൾ വെക്കുന്നുണ്ട്.

1. ർ, ൽ, ൾ എന്നിവക്കു ശേഷം ഖരാക്ഷരങ്ങൾ വരുമ്പോൾ ഉച്ചാരണത്തിൽ ഇരട്ടിപ്പുണ്ടെങ്കിൽ അവ എഴുതിക്കാണിക്കണം. ഉദാ: തമ്മിൽച്ചേരുക, നീർത്തുള്ളി, കർക്കശം, നീർക്കുമിള, കർത്തവ്യം, കർപ്പൂരം, ഇവൾക്ക്, അവൾക്ക്, കൽക്കരി.

2. പദങ്ങൾക്ക് ഉച്ചാരണത്തിൽ ഇരട്ടിപ്പില്ലെങ്കിൽ അവ ഒഴിവാക്കണം.

ഉദാ: വാർതിങ്കൾ, വേർപാട്, പുലർകാലം, തുടർപഠനം.

3. ർ കഴിഞ്ഞാൽ അതിഖരം, മൃദു, ഘോഷം എന്നിവ പ്രധാന അക്ഷരമായി വന്നാൽ ഇരട്ടിപ്പ് ആവശ്യമില്ല.

ഉദാ: സർവകലാശാല, പോർവിളി, അർഥം, വിദ്യാർഥി, പ്രാർഥന, മൂർഛ, നിർധനൻ.

4. ർ എന്നതിനു ശേഷം അനുസ്വാരത്തിന് ഇരട്ടിപ്പ് വേണം.

ഉദാ: കവർന്നു, വിടർന്നു, മർമ്മ, ധർമ്മ, വർണം...

ർ കഴിഞ്ഞാൽ ഖരാക്ഷരങ്ങൾക്കും നകാരത്തിനും മാത്രമേ ഇരട്ടിപ്പ് വേണ്ടൂ എന്നാണ് ഇപ്പോൾ കൂടുതൽ പ്രചാരമുള്ള രീതി. വർമ, സ്വർണം, വർഗം എന്നൊക്കെ. 'ദേശാഭിമാനി'യുടെ സ്റ്റൈൽ പ്രഭാവർമ എന്നാണ് കാണുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ പുസ്തകങ്ങളിൽ പ്രഭാവർമ്മ എന്നും.

ഇക്കാര്യങ്ങളിലൊക്കെ മാറിയും മറിഞ്ഞുമുള്ള രീതികളാണ് കാലങ്ങളായി പ്രചാരത്തിലുള്ളത്.

അര നൂറ്റാണ്ടിന്‍റെ ഇടവേളക്കു ശേഷം

ലിപി പരിഷ്കരണത്തിന് പുതിയൊരു സമിതി വന്നു എന്നതും അവർ ചില നിർദേശങ്ങൾ വെച്ചു എന്നതും നല്ലൊരു കാര്യമാണെന്നാണ് തോന്നുന്നത്. അരനൂറ്റാണ്ടിന്‍റെ നെടുങ്കൻ ഇടവേളക്കു ശേഷമേ അങ്ങനെയൊന്നുണ്ടായുള്ളൂ എന്നതാണ് സങ്കടകരം. ഈ നിർദേശങ്ങൾ ആചന്ദ്രതാരം നിലനിൽക്കാനുള്ളവയോ സമ്പൂർണമോ ആണെന്ന് ആരും കരുതുകയില്ലല്ലോ. ഭാഷ നാൾ തോറും വളരുന്നതാണ്. നവയൗവനത്തിൽ തുടരുന്നതുമാണ്. കാമധേനുവിനു പിന്നാലെ നടന്ന ദിലീപനെപ്പോലെ ഭാഷക്കൊപ്പം നടക്കുകയാണ് ഭാഷാപ്രവർത്തകരുടെ രീതി. ഞങ്ങളുണ്ടാക്കിയ രീതിയാണ് ഏറ്റവും മികച്ചത്, അതു കാണാൻ ഭയങ്കര ഭംഗിയാണ് എന്നൊക്കെ പലർക്കും തോന്നിയേക്കും. നളചരിതത്തിൽ പറയുന്നുണ്ട്:

ഞാനെന്നുമെനിക്കുള്ളതെന്നും എല്ലാവർക്കും തോന്നും

അതുമായം, അതമേയം, അതു മായുന്നതുമല്ലുലകിൽ.

ഡിജിറ്റൽ മലയാളത്തിന് സമിതി വേണം

ഇപ്പോഴത്തെ നിലക്ക് ഇത്തരത്തിലൊരു ലിപി പരിഷ്കരണ സമിതി മതിയാവില്ല നമുക്ക് എന്നതാണ് പ്രധാനമായി തോന്നുന്നത്. ഡിജിറ്റൽ മലയാളത്തിനായി ഒരു വിദഗ്ധ സമിതിയുണ്ടാവുകയാണ് വേണ്ടത്. പല മട്ടിൽ ഉപയോഗിക്കാവുന്ന ഫോണ്ടുകൾ തയാറാക്കുക, വിക്കിപോലുള്ള വലിയ പ്ലാറ്റ്ഫോമുകളിൽ മലയാളത്തിന്‍റെ നില മെച്ചപ്പെടുത്തുക, സ്വതന്ത്ര ഉപയോഗം അനുവദിക്കുന്ന സ്പെൽചെക്ക് പോലുള്ള സൗകര്യങ്ങൾ വികസിപ്പിക്കുക, പഴയ രേഖകളുടെയും പുസ്തകങ്ങളുടെയുമൊക്കെ ഡിജിറ്റൈസേഷൻ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഫലപ്രദമായി നടത്തുക തുടങ്ങി ഡിജിറ്റൽ മലയാളത്തിന് ഊടുറപ്പ് നൽകുന്ന പ്രവൃത്തികൾക്ക് സർക്കാറും അക്കാദമികളും ഇനിയെങ്കിലും ശ്രദ്ധ നൽകേണ്ടതാണ്.

സന്നദ്ധപ്രവർത്തകരും സാങ്കേതികവിദഗ്ധരും വൈകാരികോത്സാഹത്തോടെ വലിയ കാര്യങ്ങൾ ചെയ്തതുകൊണ്ടു മാത്രമാണ് ഡിജിറ്റൽ മലയാളം ഇന്ന് തല ഉയർത്തി നിൽക്കുന്നത്. സ്വന്തംനിലക്ക് ഫോണ്ടുകളും ഡിജിറ്റൽ ഉള്ളടക്കങ്ങളും തയാറാക്കാൻ ശേഷിയുള്ള വളരെക്കുറച്ച് സ്ഥാപനങ്ങളേ മലയാളത്തിലുള്ളൂ. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ഇക്കാര്യങ്ങളിൽ സർക്കാറിന്‍റെ ശ്രദ്ധയുണ്ടാവുന്നത് സ്വാഗതാർഹമാണ്. ഇനി അഥവാ സർക്കാറിന്‍റെ ഇടപെടൽ അധികാരപരമാണെന്നു വന്നാൽ ആര് വകവെക്കാൻ! ലിപി തെറ്റിച്ചെഴുതിയാൽ പെറ്റിക്കേസ് എടുക്കുകയൊന്നുമില്ലല്ലോ!

s e a r c h

Custom Search

JustACounter

The Hindu - Breaking News

BBC News | News Front Page | World Edition

Blog Archive